7evenheuvelen '96

Jeroen`s Column 1996

17 november - Terwijl half Nijverdal nog plat ligt, trekt Bernard Broeks aan de Rijssensestraat voor het huis van Jan Reinders alvast een sprintje. Een achttal gaat op weg naar Rijssen. Om aldaar met het boemeltje naar Deventer te reizen. Giovanni Carta informeert naar onze ‘Karhu onderdelen’ en merkt op dat alleen Marco Kuipers volledig in deze outfit gekleed gaat. Albert Horsman is zo trots op zijn gesponsorde Karhu kleding dat hij die thuis heeft gelaten. Want het zou eens gestolen kunnen worden. Bernard kijkt wat beteuterd zou het door zijn outfit komen of is hij de schrik nog niet te boven gekomen van de constatering dat hij zijn `champion chip` heeft vergeten. Dat terwijl ‘chef de equipe’ Marco dat toch meermaals heeft herhaald. Ondergetekende toont stoer zijn twee startnummers met oranje sticker, de rest van de selectiegroep moet genoegen nemen met een enkel nummer en een blauwe sticker. Terwijl Herman Nijhof en Giovanni het doen met een gele.

In Deventer wordt er gezeten in een stationsrestaurant, maar net als de bestelling wordt opgenomen vertrekken de heren. In Nijmegen is er dan toch koffie in een gelijkwaardig stationsrestaurant, door de snelle bediening van onze eigen Peter Bruinsma. Net als iedereen zit te genieten van zijn bakkie troost, steekt Bernard een theorie af over de opname van suiker in het lichaam en het advies om dat maar beter te laten voor een wedstrijd. De suiker was helaas al opgelost. Mij viel het op wat iedereen naar binnen werkt voor de wedstrijd, dat kan toch nergens goed voor zijn. Mijn lichaam wil juist alleen maar ballast afwerpen, slechts vocht opnemen. In de plaatselijke schouwburg prepareren we ons voor de race. We raken Albert en Herman kwijt die zich te goed doen aan een uitgebreide massage. Weer buiten voelen we een koude snijdende wind, echt warm krijgen we het dan ook niet van het inlopen. Voor het rekken en strekken zoeken we een plekje uit de wind. Daar op een binnenplaats worden we spontaan uitgenodigd voor een bakje koffie, we reageren wat nuchter. Als de mevrouw ons wenkt is Herman als eerste bij de voordeur. Ondanks dat ik nu mijn koffie nuttig zonder suiker smaakt het opper best. Het echtpaar spreekt ons moed in.

Het spektakel kan los barsten, de drukte is enorm, vooral bij het stalletje waar de nummers 1 t/m 1000 hun kleding kunnen inleveren. Ik wacht even om niet te veel af te koelen. Tien minuten voor de start is het rustig bij alle kraampjes, alleen bij deze schiet het niet op. Het begint te dringen, nog vijf minuten, nog twee. Wring me door de toeschouwers langs de dranghekken naar voren. Waar tot mijn grote verbazing de hekken al zijn gesloten. Daar sta ik dan als subtopper met mijn borst, rugnummer en oranje sticker. Ik zie aan de andere kant van het hek Peter en Udo. Gelukkig heeft iemand van de organisatie begrip voor mij en schuift heel even het hek opzij, waar ik doorheen glip. In het blauwe vak weliswaar, maar tijd om me daar druk over te maken heb ik niet, want het startschot klonk al en na 8 seconden met honderden atleten voor me overschrijd ik de startlijn.

In Jeroen Evers (Kronos) heb ik algauw een betrouwbare haas gevonden. Marco groet me na een paar kilometer joviaal. Evers loopt alsof die anderen er niet zijn. Jeroen en Jeroen denderen voort. De vijf kilometer gaat in 17.23 dat is een minuut winst op het schema van vorig jaar, maar ik voel dat het harder kan. Als een vrouw met persoonlijke haas mij inhaalt pik ik meteen aan. Want ik laat me niet zomaar inhalen. En helemaal niet door een vrouw. De haas gaf kilometer tijden door van circa 3.22. Even later loop ik naast Hans Koeleman en hé is dat niet René Godlieb? We gaan in een stevige cadans door en na 11 kilometer maak ik me los en ga solo verder. Na de kwakkenberg is het alleen dalen en haal ik groepje na groepje in waaronder de beste Nederlandse vrouw. Daarna krijg ik een beeldschone dame in het vizier of beter gezegd haar sensueel kontje in een strak badpakje. Met op haar hoofd een grote witte strik, als een cadeau om uit te pakken. Ze loopt erbij alsof het 30 graden hartje zomer is. Ik voel de warmte, de energie stroom. Focus me op die billen, die zo brutaal naar buiten steken in dat sexy pakje. Het publiek gaat tekeer en ik zie hoe de blikken met haar mee bewegen. Voor de laatste maal kijk ik op mijn horloge, dit kan niet! De laatste bocht nog 500 meter. Ik versnel en pak weer 6 a 10 man, even op adem komen en aanzetten voor de laatste jump, tjap, tjap, tjap en ik kan haar haast voelen. Ze trekt me aan als een magneet. In minder dan een seconde achter deze Ierse schone Katy McCandless finish ik. Ze blijkt de derde vrouw te zijn geworden.

Na een lekkere douche gaat het op naar huis. Carta die eerder was vertrokken komen we verrassend weer tegen op het station te Deventer. Wij waren daar wel gelukkig mee, want anders hadden we met zijn zevenen vanuit Rijssen in een blauwe Ford Escort naar de Gouden Riksja gemoeten. Thuis zit ik wat te knikkebollen. Eric Braaksma belt, om te zeggen dat ik op Sport 7 (nationale zender) was en om me te feliciteren met mijn prestatie. Ik voel me als een kind zo blij. Ik was op televisie! Het is gezien. Volgend jaar zelfde plaats, dezelfde tijd, misschien een ander restaurant?

Enkele KNAU uitslagen 15 km:
1. Josphat Machuka Kenia 43.05
2. Getanah Tessema Achilles 43.33
5. Marco Gielen Scopias 43.47
10. Berthold Berger AV  Start  ’78 44.27
18. Peter Visser Daventria 45.10
23. John Ngugi Kenia 45.44

24. Gerard Kappert Daventria 45.44
34. Jos Sasse AV Haaksbergen 46.45
73. Marleen Renders België 50.07
80. Nadezjda Iljina Rusland 50.20
88. Jeroen Machielsen AV Atletics 50.48 (pr)
96. Katy McCandless Ierland 51.01
109. Tonny Stouten AV Veluwe 51.23
123. Jeroen Evers DAV Kronos 51.50

135. Udo Zwijnenberg AV Atletics 52.20

202. Peter Bruinsma AV Atletics 53.46
207. Eric Borg CAV  Climax 53.58
271. Marcel Nijhof AV Goor 55.04

418. Marco Kuipers AV Atletics 56.47

http://www.zevenheuvelenloop.nl/uitslagen/uitslagen-1984-tot-1996

Deze tekst werd eerder gepubliceerd in Clubblad Aktief nr.1 1997, van Atletics Nijverdal.

Ewald van der Weijden '96

Ter nagedachtenis aan

Ewald van der Weijden

Nijverdal 17 augustus 1968

Saalfelden (Oostenrijk) 26 Juli 1996

Foto: © 1995sprengenbergrunner

Ewald waarom? Van jou buren hoorde ik het nieuws van je vermissing. Dat ontkende ik meteen, dat wuifde ik weg. Ewald redt zich wel, Ewald is geen groentje, hij heeft al heel wat van de wereld gezien, wat zou er kunnen gebeuren tijdens een wandeling ergens in Oostenrijk. Och, hij zal binnenkort wel iets van zich laten horen. Hij kijkt niet op een paar dagen. Ewald die op weg was naar zijn ouders vakantie adres liet ons dagen in het ongewis. Beelden spoken door mijn hoofd maar ik kan er geen voorstelling van maken. Marco brengt ons op de hoogte, het kan niet, het mag niet. De hoop is opgegeven nadat de hele familie is wezen zoeken, helikopters zijn ingezet. Ik droog mijn tranen er is nog hoop zolang er de onzekerheid is, zolang tot ze Ewald……….

Pijn, agressie, een leegte. De training moet doorgaan, juist nu. Peter hoor ik zeggen dat we in de toekomst veel wedstrijden moeten winnen voor Ewald. Ik onderdruk mijn verdriet, ben bang. Thuis bel ik Leo, hij heeft dezelfde reactie als ik, het is alsof we een film terugspoelen. We houden een valse hoop. De donderdagtraining lijkt een gewone maar er is een sombere stemming. We wachten nog wat op mensen die niet komen. Ewald die altijd kwam, precies net iets te laat. We wachten maar weten niet waarom, nog even misschien. Na de training maken we geen aanstalten om direct naar huis te gaan we hebben het over Ewald, kon iemand maar het verlossende woord geven. De volgende dag fiets ik doelloos rond en vraag me af “waarom?” Fiets naar Marco en Anita. Ben in de war, kom om iets te horen, kom om samen te zijn met mijn loopmaatjes. Weet niet wat te doen. Het is al middag als ik huiswaarts keer. Ik denk aan de familie van der Weijden de loopfamilie waar ik vooral in die begin periode zo vaak kwam, als een bekende door de achterdeur. Die altijd open stond, loopschoenen ontwijkend snoof ik de geuren op van de warme maaltijd, op de achtergrond het geluid van de wasmachine en voor ik er erg in had zat ik al aan de koffie. Het was vanaf het eerste moment dat vertrouwde gevoel alsof ik Ewald, de familie van der Weijden al jaren kende. Ewald bloedfanatiek, voor ik hem had ontmoet hadden zijn prestaties al indruk op mij gemaakt. Het was de periode dat hij de overstap maakte van de 2,5 km naar de 5 km. Ewald was mijn voorbeeld en al snel mijn concurrent. Ewald en Harrie  waren nog een maatje te groot voor mij. Toen Hegeman steeds minder mee ging, werd die plaats door mij ingenomen. De van der Weijden`s boden me al snel aan om met hen mee te rijden naar wedstrijden en daar bleef het niet bij. Vanaf dat moment ergens in het jaar 1984 begon het echt voor mij. Herman den Ouden leek mijn vader, Ewald mijn broer. Die eerste wedstrijd liep ik op zijn spikes, soms met het atletiekhemdje, wat Ewald net had gedragen bij de jongens B. Alsof ik zijn race voortzette bij de jongens A. Het duurde lang voor ik Ewald voor het eerst versloeg het was bij een trimloop in Wierden, we deden mee aan een voor ons doen lange wedstrijd over 8 km, daar bleek het leeftijdsverschil, daar kwam ik even uit zijn schaduw.

Hoe fanatiek Ewald was bleek wel uit het feit dat hij elke dinsdag en donderdag trouw bij de SISU training was op het maatveld te Almelo. Op de fiets door weer en wind. Nooit vergeet ik die momenten dat Ewald kletsnat aankwam uit Nijverdal, ik uit Hengelo en de atleten uit Almelo zelf, het lieten afweten vanwege het slechte weer. Dan was er de herkenning dat samenhorigheidsgevoel. We voelden ons dorpelingen, wilde ons daaraan onttrekken hadden idealen, dromen. Ik vertrok toen AV Atletics werd opgericht naar TION, verloor Ewald een beetje uit het oog. We begonnen meer na te denken over de dingen om ons heen. Ewald vertrok naar Israël en Egypte, Venezuela en Ecuador maar maakte dan opmerkingen die indruiste bij zijn idealisme. Of was het de zoektocht naar volwassenheid? Ewald als militair waar ik me niets bij kon voorstellen. Ewald die net als ik schijt had aan rangen en standen. Voor vrienden zou hij door de modder kruipen, maar niet voor één of ander uniform. Ewald had zijn ups and downs, maar kwam steeds weer terug, een doorzetter een bijter een knokker. Van een 50 kilo lichtgewicht zag ik hem veranderen in de Ewald van boven de 70 kilo. Het doet me verdriet dat ik hem niet kon stimuleren om ook op dat niveau te komen, waar we eens van dachten dat dat onmogelijk was, het niveau van onze trainer Herman. Werk, een eigen huis, je familie, je uitstapjes waren belangrijker dan het hardlopen.

We hebben zoveel gedeeld, maar we hadden je nog zoveel te vragen, we moesten nog zovele wedstrijden lopen. Waarom Ewald? Waarom, waar was je mee bezig? We zouden de zeventiende augustus bij je aankomen maar dat hoeft niet meer. Je hebt iets in ons geknakt, dat zal langzaam helen. Voor jou zullen we verder strijden hoe verdrietig, bang en agressief we ook zijn. In onze gedachten ben je bij ons. Ewald een lacht komt tevoorschijn als we jou voor de geest halen, met je bepleisterde knieën, je gevoel voor humor die niet door iedereen begrepen werd, je eigenaardigheden. We en dan met name je neef Kuipers konden je zo lekker op stang jagen, je kon soms zo lekker mopperen. Waar wij liepen met jou in ons midden moesten anderen plaats maken, want ze begaven zich in ons loopdomein. Automobilisten, fietsers en gevaarlijke honden kozen het hazenpad als jij je gal spoot.

Ewald namens je loopmaatjes bedankt!

Overwinningen van Ewald:
Clubkampioenschappen cross SISU Almelo jongens B Clubkampioen 1985

MCNH trimloop (cross) Hellendoorn Heren 1985 5 km 17.59

Raalte Stoppelhaeneloop Heren 1985 3.8 km 12.01

Rabocrossloop Haarle Heren 1987 4.6 km 14.03

Clubkampioenschappen Atletics Nijverdal 5 km Heren 16.48 Clubkampioen 1988

Luttenberg cross 1988 4 km Heren

Herikerberg prestatieloop 1991 Markelo 5 km Heren 16.31

Kerst trimloop Nieuw Heeten 1991 6.5 km Heren 20.03

Nijverdal SNO 1992 5,6 km Heren 17.56

Nijverdal Atletics cross 1993 5 km Heren 17.45

KNAU wedstrijden Ewald:
1000 m 2.48 FBK Hengelo 1995
1500 m 4.17 FBK Hengelo 1987

3000 m 9.18 FBK Hengelo 1987
2 mijl 10.02 Hengelo 1987

5000 m 16.39 FBK Hengelo 1992

10 km 34.10 Geesteren 1992
15 km 53.28 Nijmegen 1993             

10 mijl 57.32 DHHL 1993

Deze tekst werd eerder gepubliceerd in Clubblad Aktief nr.3 1996, van AV Atletics Nijverdal.