Haaksbergen 25 maart 2007
De dag voor de 10 mijl van Haaksbergen werd ik uit de sponsorgroep gezet. Er was een meningsverschil met de hoofdsponsor. Terwijl er juist die week een interview met mij in Dagblad Tubantia stond (zie vorig bericht). Bij dat verzoek tot een interview moest ik meteen denken aan Richard v/d Weijden, dat de krant niet zomaar zou bellen, of aankomen. Nu was dat dus eindelijk gebeurd, terwijl ik al meer dan twintig jaar hier en daar mijn prijsjes pak. Die verslaggever maakte zich er wel makkelijk vanaf, door het interview telefonisch te doen. Het bleef een hele eer, een soort van bevestiging als wedstrijdatleet. En daar komt veel meer bij kijken dan alleen een beetje hardlopen. Het is ‘a way of life’, waar je, je elke dag bewust van bent.
Met Christiaan van Meurs reisde ik af naar Haaksbergen. Wat onwennig zat ik die zondagmorgen schijnbaar rustig in Haaksbergen in een plaatselijke horeca gelegenheid aan de koffie. Ik probeerde voor mezelf zo positief mogelijke omstandigheden te creëren, maar dat viel niet mee. Van binnen kookte ik van woede. Er bleek een sterk veld aanwezig in het centrum van Haaksbergen wat voor de gelegenheid opgefleurd was in Engelse sferen. Vooraf was er in het regionale hardloopwereldje het gerucht dat er een groep Afrikanen aan de start zou verschijnen. Op de dag zelf bleek er maar één te zijn komen opdagen. De vraag was dan ook wie werd `the best of the rest`? Ik had me staande te houden in een sterk veteranenveld, met Hulzebos, Oude Elferink, ten Kate en Stouten. Meteen knalde ik de emoties en frustraties eruit in de eerste 400 meter, waardoor ik op een hele goede positie liep. Na pak weg een kilometer werd ik bijgehaald door een groepje met Bertil Krukkert en Adrie Deemter. Hier sloot ik bij aan met het besef dat de groep daarvoor net iets te hard ging. Aan Bertil vroeg ik waar Tonnie was, die bleek achter ons te lopen. Ik voelde me goed en had al snel het idee dat ik de beste was van deze groep, maar het was nog lang en we hadden de wind tegen.
Na het keerpunt waren de kansen met de wind in de rug het beste. Hier moest ik gebruik van maken. Michiel Snuverink was mijn springplank. Aangekomen bij Michiel, trok ik met de extra prikkel vol door en liep ik in één ruk het gat dicht met Marti ten Kate. Dat had me veel energie gekost, dus er restte niets anders dan volgen. Marti (de houder van het parcoursrecord) kreeg veel aanmoedigingen van het publiek. Ik liep er achter te genieten en bedacht wanneer ik zou toeslaan. Uit het achterveld kwam niemand meer terug. Marti gaf geen krimp, nog een kilometer. Ik was eigenlijk alleen maar bezig met vastbijten, het werd zwaarder en zwaarder. Marti leek soms iets los te komen, maar het was te gering. We naderen het centrum, met het vele publiek. Marti zette aan, ik volgde en week uit naar links, waar Marti moeilijk zicht op had. Met het laatste restje kwaadheid sprintte ik Marti voorbij om hem met een banddikte te verslaan.
Marti gaf later aan al het idee te hebben mij verslagen te hebben. Dit gebeurde hem anders nooit. Ik was heel tevreden met deze tijd, ging voor een lage 56 en dan er onder lopen, dat deed ik alleen in mijn topjaren tien jaar geleden. Deze tijd van 55.47 waarmee ik 9de werd betekend een ijzersterk nieuw clubrecord M40. Daarmee had ik het derde Atletics clubrecord M40 binnen. Mooier had ik het niet kunnen maken, voor een mogelijke sponsor. Later zou blijken dat dit mijn beste prestatie van het hele jaar zou zijn.
Met dank aan Christiaan van Meurs.
Heren KNAU 10 Mijl
1. Wellay Amare Hollandia 51.53
2. Leon Sanderman AV Rijssen 53.24
3. Udo Zwijnenberg Atletics 54.17
4. Peter Bruinsma Atletics 54.24
5. Eric Borg MPM 54.38
6. Harm-Jan Martens HAC '63 55.16
10. Christiaan van Meurs Atletics 59.06
M40
1. Lamko Hulzebos HAC ‘63 54.11
2. Andre Oude Elferink Dionysos 54.36
3. Jeroen Machielsen Atletics 55.47
4. Marti ten Kate TION 55.47
M50
1. Cees Kraaijeveld AV '34 59.45
Dames V40
1. Ingrid Prigge LAAC 58.55
