Erlebnislauf Dag III '07

Foto's: © Jeroen Machielsen

3de etappe 26 augustus

Bergün, Alvaneu über den Culmet nach Lenzerheide 34 Km.

De derde dag heb ik door hoe ik moet lopen, de strategie is starten in de tweede groep, gezellig met de dames. Dan zo vanaf het moment na de eerste pauze bergopwaarts aansluiten bij de eerste groep en dit mogelijk vasthouden tot de hoogste top. Om bergafwaarts me te laten afzakken naar de tweede groep. Tot we als vanzelf in laatste groep samen komen met de overige Nederlanders en de resterende kilometer downhill vol maken. Deze etappe gaat naar Lenzerheide (waar in 2008 het EK berglopen voor Masters werd georganiseerd. Ik heb overwogen om daar aan mee te doen, maar dat vergt een enorme voorbereiding). Met een goed gevoel sluit ik deze drie dagen af. Het concept is prachtig, zo toepasbaar in elk bergachtig gebied. Nu de mensen vinden om dat te organiseren. Zwitserland dit schone land heeft me geraakt. Een belevenis om hier met een groep sympathieke vriendelijke sociale groep mensen rond te dwalen. Beleving, waar kwam ik dat woord eerder tegen? Bij mijn trainingsmaatje Christiaan van Meurs. Deze drie dagen geven weer waar we zijn aangekomen met de (hardloop)sport. Het oude gezegde ‘de reis is het doel’, verpakt in een simpele moderne filosofie. Genieten, beleven, voor en door hardlopers. Ook Ben Middelkamp noemt in zijn recent verschenen boek (‘Gewoon doen’) deze dingen.

Foto: © www.alpinrunner.ch/

Na de hardloopdriedaagse was het tijd voor ontspanning. We trekken verder Zwitserland in met als eerste doel een bezoek aan Jonny Berkvens. Hij is werkzaam in een klein dorpje in de regio Unter Engadin. We besluiten de route te nemen over de Albulapass (2383 m). Dat is mijn vuurdoop wat betreft het rijden over een bergpass. Weliswaar heb ik Willem Vos naast me zitten, maar toch zal ik het alleen moeten doen. Daar gaan we dan, whaa, alsof ik me in een kermis attractie bevind, daver ik de bergen af, pompend remmen?? Veel haarspeld bochten, als dat maar goed gaat. Willem verteld enthousiast wat er allemaal voor mooist te zien is, daar ergens beneden en in de verte. Ik kijk stuurs voor me uit op de weg, in het vage, wat zal er nu weer komen? Ik krijg een enkele keer schakelproblemen, als de versnellingpook functie weigert. Gelukkig begint het na een tijdje te wennen en heb ik geen rij auto`s meer achter mij. Ik begin te genieten van het schitterende uitzicht, de enorme panorama`s en het glijden over het asfalt. Niet veel later rij ik achter een Zwitserse zondags rijder, mijn spoedcursus ben ik door gekomen.

Erlebnislauf Dag II '07

Foto: © www.alpinrunner.ch/

2de  etappe 25 augustus
Van Tigignas naar Tinizong, over de Elapass naar Bergün 27,5 Km.

Met een stevig ontbijt beginnen we met wat stramme spieren aan de tweede etappe. Wederom is het stralend weer. Om negen uur vertrekken we. Ik besluit om te starten in de tweede groep. Het eerste stuk gaat makkelijk over een asfaltpad, maar al snel voel ik mijn tegensputterende spieren. We lopen licht de heuvel af richting Savognin. Met moeite kan ik de groep volgen. Groepsbegeleider Jonny Berkvens blijft bij mij lopen en samen gaan we verder door de Val d`Err, waarna het bergopwaarts gaat naar Plaz Beischen op 1500 meter. John is één van de drie Alpinrunners die deze belevingsloop en andere loopactiviteiten met groot succes organiseren. Hij is geboren in Nederland, met thuisbasis Eindhoven en is al jarenlang werkzaam in Zwitserland als arts. Hij verteld enthousiast over de omgeving en de prachtige mogelijkheden om hier in de ongerepte natuur op grote hoogte sportief, zonder druk bezig te zijn. Al babbelend lopen we door een bosgebied en bereiken we samen de picknick locatie Pensa, waar we genieten van een welverdiende lunch. Hoe hoger we komen, hoe meer mijn lichaam lijkt te schreeuwen om energie. Ik hou me een beetje in, want je bent gast. Met steeds kleine beetjes is het toch een complete maaltijd. In de rugzak gaan sportgels en ander voedsel mee. Ik sluit me weer aan bij de tweede groep met Brigitte Eggerling, Karin Knecht, Barbla Etter en Christoph Hernach. Al snel merk ik dat het gaande weg, met de beklimming beter gaat. Mijn conditie is prima, weldra loop ik op kop van de groep. We lopen door een wonderschoon ruw bergachtig landschap (Alp Viglia), dat vergt veel van je lichaam. Het parcours en de ondergrond dagen je uit om heel actief te lopen, zo zoeken we ons een weg in de Vall d'Err.

Na een korte pauze gaan we weer klimmen, richting het uitzichtpunt de Alphütte Cotscha. Daarna in tempo afdalen, maar wel geconcentreerd vanwege de losse stenen. Het onderlinge contact stijgt met de heuvels, de kopmannen geven mij complimenten en horen mij uit. Gaande weg beginnen ze steeds meer het streekgebonden Zwitserse dialect tegen mij te brabbelen. De sport verbroedert en die taal spreken wij. In de verte zien we de besneeuwde toppen. Even later treffen we op een hoogte van 2564 meter een idyllisch bergmeertje. Er is weinig schroom en we gaan te water, hoewel we het bij een water temperatuur van 10 graden maar even uithouden. Wel is het een enorme verfrissing, een moment voor stilte. Willem komt als één van de laatste aan en heeft een visioen, van zijn Heidi (wat hij daar aan treft als hij de berg overwint is als een droom die uitkomt). Toch moeten we weer verder, door naar het eindpunt. De afdaling is heftig, ranzig, stapje voor stapje zoeken wij Nederlanders een weg. Het pad is slecht 30 cm breed, we lopen als het ware in de glooiing van de berg (Piz d'Ela 3338 m) met een afgrond en alleen maar een soort grind ondergrond. Een verkeerde stap en we gaan mee. De Zwitsers zijn gevlogen. Later groeperen we ons weer en er volgen nog meer klimmen tot in Bergün. Waar we overnachten in een knusse jeugdherberg. Uitgehongerd doen we ons te goed in een plaatselijke Restaurant.

Voor meer info kijk op de site: met veel foto`s en op naar de volgende Alpinrunner Erlebnislauf. www.alpinrunner.ch/alpinrunner-lauf/ausschreibung_neu.htm

Erlebnislauf Dag I '07

Na twee jaar Tsjechië, met Burgersdijk Aktieve Vakanties in Špindlerův Mlýn vroeg Willem de Vos of ik meeging naar Zwitserland. Daar konden we meelopen met een soort driedaagse belevingsloop in de Alpen. Lekker veel hardlopen en wandelen. En eventueel konden we dan een uitstapje maken naar de Dolomieten en als afsluiter de Jungfrau Marathon. De taakverdeling was simpel, ik reed, Willem regelde alles en omdat hij al heel vaak in Zwitserland was geweest had ik daar het volste vertrouwen in. Een actieve vakantie, zodat we geen trainingsachterstand zouden oplopen. Relatieve rust, ontspannen, genieten, maar ook uitdagend. Zodat we gemotiveerd aan het nieuwe (loop)seizoen konden beginnen.

We schreven ons in voor deze driedaagse trailrun vanuit startplaats Chur Zwitserland. Via de site van deze Zwitserse hardlopers en de verhalen van Willem kon ik me een goed beeld vormen van wat ging komen. De deelnemerslijst groeide tot het laatste moment. Het aandeel Nederlands bleef steken op zes personen. Hoe moest ik me hier op voorbereiden? Niet, immers het was een vakantie! Gericht trainen had weinig zin want ik had last van mijn rechter achillespees. Mijn trainingsomvang was in deze periode terug gelopen tot minder dan 50 km in de week. In de laatste twee weken voor de vakantie zelfs nog minder om mijn achillespees rust te geven. Mijn rustperiode had ik zo noodgedwongen gepland voor mijn vakantie. Toch bleef mijn achillespees gevoelig en begon deze na ongeveer twee uur auto rijden op te spelen. We hadden gelukkig besloten om de reis te verdelen over twee dagen. De overnachting aan de Rijn zal ik niet snel vergeten, vanwege de naam Bacharach. De vakantiestemming zat er meteen in, moesten we eigenlijk wel verder reizen?

1ste  etappe 24 augustus

Thusis via Obermutten, Ziteil naar Tigignas 26,5 Km.

We ontmoeten elkaar in het rustige stadje Chur. Met de trein gaan we op weg naar de startlocatie die gelegen is op een hoogte van 900 meter. Al meteen gaat het bergopwaarts en besluit ik voorlopig wat rustig mee te hobbelen. We klimmen naar de Muttner Horn met een top op 2300 meter, voordat we deze bereiken genieten we van het enorme uitzicht en een verzorging na 1000 hoogte meters in de buurt van Obermutten, daar staan Thea Eichelberger en Petra Jäger klaar. Zij zullen deze drie dagen zorgen voor onze voeding en drinken tijdens de etappes. Met deze dames kun je eventueel mee rijden mocht dat nodig zijn. Onderweg komen we dikwijls dorpspompjes tegen met stromend natuurbronwater, dit water is kraak helder en lekker koel. Het lopen gaat goed ongemerkt heb ik me bij de kopgroep aangesloten en heb ik de vrouwen achter me gelaten. Het wordt zwaarder doordat we maar blijven klimmen niet minuten zoals op de Sallandse Heuvelrug maar met halve uren. De temperatuur klimt met ons mee en het is aangenaam warm zomer weer. Aan de ademhaling van mijn medelopers kan ik bemerken dat we een behoorlijke inspanning leveren, voor mij als wedstrijdloper is dat het moment om aan te zetten. Ik vergeet waar ik mee bezig ben en bereik samen met geoefende Zwitsersberglopers (Marco Jäger, Werner Ott, Stefan Sigron, Thomas Tscharner en Bruno Günthardt) de top. Schitterend, een gevoel van pure vrijheid, dat je zo uren door kunt gaan in dat enorme landschap met grazende koeien en gigantische bergtoppen (Piz Curvér en Piz Toissa).

Foto: © www.alpinrunner.ch/

Bij die Wahlfahrtskirche Zitail nemen we een korte pauze, de lage muurtjes dienen als zitplek met prachtige uitzichten over een betoverend chocolade achtig reclame decor. Het afdalen blijkt iets lastiger te zijn. Ik moet alles geven om de koplopers bij te houden. De pijn voel ik in mijn bovenbenen opkomen, ergens als ik de aansluiting verlies geef ik het op. Het is dan echt uit en over. Het duurt maar heel even of de eerste vrouw haalt me in. Ik blijk helemaal niet meer aan te kunnen klampen. De blokkade op mijn benen wordt met het afdalen steeds heftiger. Voldaan kom ik aan bij ons onderkomen in Tiginas, waar eten en drinken klaar staat. De masseur is al volgeboekt (de Zwitserse hardlopers wisten wat ging komen). Ik plan me in voor de volgende dag. Ik kan nauwelijks de trap meer op of af komen. Het was pittig! Willem zorgt voor wat vermaak met een Hollandse komische quiz, geassisteerd door die Heidi (Doris Müller). Voor de Zwitsers is Willem de dubbelganger van hun bondscoach (‘Köbi’ Kuhn), wat voor meer hilariteit zorgt. Dat ontging ons een beetje aan de Nederlandse tafel met Dolf Bartels en het echtpaar van Weezep (Ron & Ria).

Zie ook: www.runnersweb.nl/web/show/id=83282/contentid=281 en de website van Ron.

www.ronvanweezep.nl/alpinrunner_erlebnislauf.20.html#Alpinrunner%20Erlebnislauf