vrijdag 29 februari 2008

DRW RBR Nijverdal ‘08

DRW Run Bike Run Nijverdal


In de nacht van 18 op 19 januari hoorde ik de wind joelen. Ik kon de slaap niet vatten, regende het nu alweer? Het zal toch niet gaan stormen. Waarom viel ik niet zoals gebruikelijk om elf uur in een diepe slaap. Nou omdat morgen de jaarlijkse run bike run op het programma stond. Als winnaar van de editie 2007 stond er iets meer druk op mij. Toch laat ik doorschemeren dat het maar bijzaak is (een andere trainingsprikkel). In de specifieke voorbereiding op dit evenement richt ik me in de training  op het mountainbiken. Immers op het hardlopen is voor mij geen winst meer te boeken. Mark Saathof had mij zelfs al een paar keer verslaan op dit onderdeel. Dus eigenlijk kon ik winst wel vergeten. Hoewel hield ik mezelf voor; als Mark steeds beter wordt met het hardlopen, zou hij dan niet automatisch slechter worden met het fietsen? Dan is het de strategie om hem bij te houden op de eerste twee ronden hardlopen en vervolgens aanklampen bij het fietsen.

Donderdag 10 januari begin ik mijn ATB training rustig bij het Ravijn over de stalenplaten die daar liggen vanwege werkzaamheden. De afdaling links bij de Klinkenbeltweg net voor het hoogste punt gaat soepel (ik spreek mezelf moed in “niet remmen”) dit lijkt elke ronde beter te gaan. De klim bij de Hellendoornsezandkuil gaat lekker. Bij het boompje wat over het pad ligt overweeg ik om deze weg te zagen, want hier ben ik in het nadeel (een mountainbiker springt er behendig overheen). Het stuk tussen de Ruyterweg en `t stut is echt geweldig. Hoe zouden we `t stut afdalen nu vanwege die afgravingen? Ik neem maar de moeilijkste optie, recht naar beneden richting Health City. Ik klok 17.30. De volgende ronden gaan in; 17.15 / 17.00 / 17.15. De wedstrijd telt drie ronden, dat is binnen de 52 minuten. De vijf hardlopen kan in 17.30, maar het wordt loodzwaar vanwege de klim tegen het `t stut, door het mulle zand, per ronde verlies je dan al gauw een minuut, zeg 19.30 over die 5 km. Dan nog de afsluitende 2,5 in 10 minuten, want onderhand ben je kapot. Tot slot nog het geneuzel met wisselen een halve minuut. Dan kom ik uit op 1.22 uur, dat is drie minuten sneller dan vorig jaar. Toch maar eens herberekenen.

De laatste fietstraining is spontaan ingepast, we reizen zondagmorgen 13 januari af naar Stegeren voor een ATB toertocht. Daar zie ik veel CC `75 leden, als een groepje met Dinand v/d Berg me inhaalt, aarzel ik even, maar ga later toch mee. Dinand krijgt een lekke band, geen van de heren fietsers blijkt een reserve band bij zich te hebben. Laat ik die nou wel bij me hebben, nou zo was ik dus snel ingeburgerd. Dat betekende wel dat ik nu moest meedraaien. Bij een lange asfaltweg hebben we de wind vol tegen, net nu ik de kop heb. Ja, dan moet het maar dus ik trap wat ik trappen kan, vol op die grote plaat. Ondertussen krijg ik nog enkele aanwijzingen, naar links van de weg! O ja we vormen een waaier. Plots gaat het een stuk makkelijker, als meneer Dorgelo mij een heel stuk aan mijn zadel vooruit duwt. Dat was dus mijn kennismaking met Henri Dorgelo. Ik weet nog steeds niet goed wat ik er van denken moet.

Die zaterdag (19 januari) is het grauw en grijs, hondenweer (daar gaan mijn kansen). Ik kies voor een compleet zwarte outfit. Joost Roddeman belt dat ze mij wel komen ophalen met de auto, dan komen we droog aan volgens moeders Roddeman. De opkomst is nooit zo groot geweest en dat bij dit miezerige weer. Het terrein waar eens het buitenbad lag ligt er weemoedig bij. Het lijkt te passen in dit RBR decor. Toch straalt de ambiance een zekere kracht uit met meer sponsoren, medewerking van de triatlon bond onder de paraplu van DRW trainingscentrum (De Reis v/d Winnaar). Mooie filosofie van deze sportschool. Met Joost fiets ik een stukje in. Van Wim Spenkelink had ik de laatste wijzigingen door gekregen omtrent het parcours. Dat stuk wil ik verkennen, het parcours is erger dan gedacht, wat een modder. We staan klaar, ik sta op de eerste rij. Arnoud van Garderen tikt me voorzichtig aan met zijn spikes, als teken van groet. Voor ik het door heb zijn er direct na de start al meer dan vijftien man voor me. Het is moeilijk om mijn positie te bepalen omdat ook de duo-atleten van start zijn gegaan. Het heuveltje breekt een enkeling al op en ik haal op `t Stut al heel wat snel starters in, waaronder Jan-Henk Kleinlugtenbeld. Het parcours vergt al mijn aandacht. Het lijkt wel een slagveld, langs bomen, door grote waterpartijen en over boomwortels en ondertussen probeer ik hardlopers in te halen. Na een ronde hoor ik van Jos Spoolder dat ik 7de lig. De tweede ronde is voort stampen, dwars door de plassen plonzen. We zien er uit als mijnwerkers na een zware dag onder de grond. Gelukkig heb ik niet teveel kleding aan, want dat zou het alleen zwaarder maken.

Bij mijn Specialized aangekomen, ben ik verbaasd dat Mark Saathof daar staat. Ik had overal mijn fiets kunnen neerzetten, maar heb hem op het laatste moment naar deze plek verplaatst, zodat er zo min mogelijk verlies ging zitten in hardlopen met die fiets op dit wisselstuk. Mark heeft zijn schoenen net verwisseld, dat doe ik niet en kan dus meteen aansluiten. Mijn wedstrijdstrategie lijkt op te kunnen gaan. Mark kijkt om, ik schakel eens bij. De platen bij het goudzoekerspad kunnen glad zijn, dus voorzichtig. Dan rechts over het asfaltpad (oppassen bij die bocht!). Bij het rechte stuk moet ik behoorlijk aanpezen om Mark te kunnen volgen. Dat blijkt na een jump te lukken, maar als we aan het eind het bos rechts inslaan blijk ik al gauw kansloos. Ik lig op een vierde plek, alles is anders dan in de training. Voortdurend ben ik de grip kwijt en glibber over het parcours. Ik kan met moeite het spoor houden en vol die afdaling nemen zit er vandaag niet in. Na een eenzame ronde word ik bij het Ravijn ingehaald wederom hetzelfde verhaal, het blijkt Tom Hoekman te zijn die niet onverdienstelijk mountainbiked bij de Elite heren. De laatste ronde is extra zwaar doordat er nu fietser (en/of wandelende fietsers) moeten worden ingehaald die een ronde achterliggen. Het parcours is nu bijna onbegaanbaar, door spoorvorming ontstaat er een slibberig goedje. Bij het geslinger ter hoogte van de Ruyterweg verlies ik de controle over mijn fiets, doordat ik bijna stil kom te staan door anderen. Dit vergt alle energie van mij, als Ruud Blikman voorbij komt wordt ik als het ware tot de orde geroepen. Ik hervat mijn strijd en vind nieuwe motivatie (dat laat ik niet zomaar gebeuren).

Met Ruud begin ik aan het laatste deel van de reis. Blikman haal ik bij en laat ik achter me. Doelbewust loop ik de laatste kilometers. Ik word eerst master. Toen ik de atleten achter mij zag binnenkomen, viel me pas op hoe de drek ons had besmeurd. Als ik loop te zoeken naar mijn fietshelm, zie ik Thea weer, met mijn helm in de hand. De badgasten van het Ravijn keken hun ogen uit toen wij met grote getallen de douches overnamen. Mijn ogen deden pijn, van het zand. Tijd voor een bakkie, even zitten, moe zijn. Een praatje met Henk Bokhove en op naar huis, waar ik weer onder de douche kruip en de sportkleding tot tweemaal toe in de wasmachine druk.

Enkele uitslagen:
RBR (5, 20, 2,5 km)
Heren
1. Rorik Schouten Hoogwoud 1.24.23
2. Roy Arts Wijchen 1.24.47
3. Mark Saathof Nijverdal 1.26.11
4. Jeroen Machielsen Nijverdal 1.31.25
5. Ruud Blikman Hellendoorn 1.32.26
8. Jan-Henk Kleinlugtenbeld Hellendoorn 1.34.23
9. Edwin Ophof Raalte 1.34.37
12. Carlos Baltus Holten 1.35.38
13. Martijn Paalman Holten 1.35.40
Dames
1. Anouk Koelen Bornerbroek 1.55.00
2. Kim Vrielink Luttenberg 1.56.28
3. Arenda Abbink Nijverdal 2.06.26

vrijdag 15 februari 2008

Open Gelders/Overijssels crosskampioenschap '08.'09


G/O CROSSKAMPIOEN! ‘09
5de cross Gelders . Overijsselse Crosscompetitie ‘08 . ‘09

Fotoarchief: © 2009sprengenbergrunner.  

14 februari
De Gemzen Heerde

De vierde cross in Harderwijk heb ik overgeslagen. Terwijl er één werd afgelast. Zo is het gevoel van een competitie bij mij nauwelijks aanwezig. Toch kan ik daar aanspraak op maken, want slecht drie van de vijf crossen tellen mee voor het klassement. Maurice Winterman is de man die ik achter me moet houden. Hij liep de vorige cross slecht enkele seconden later over de finish.

Echt op tijd was ik ditmaal ook niet. Geen ronde inlopen en eventueel de spikepunten vervangen. De crosskampioenschappen zorgt voor een grotere groep aan de start. Maurice Winterman zie ik. Verder Jan van Ommen, Patrick Kuijken, Koen Vossers en andere mannen. De eerste meters zijn lastig door de bevroren ondergrond. We lopen door een soort knollenveld, waar geen stuk vlak is. Normaal laat je hier geen mens overheen hardlopen, maar vandaag zijn we aan het crossen dus niemand klaagt. Ik hou Maurice scherp in de gaten, maar heb al gauw door dat mijn tempo hoger ligt. Later zou Winterman me vertellen, dat we daar al in de eerste paar honderd meter met de M40 bij elkaar liepen. Ik sluit aan bij Shayne Rookhuyzen. We hangen achter de groep Jan van Ommen, Luis Pearson en Patrick Kuijken. Als we uit het eerste gedrang zijn en de te snelle starters hebben ingehaald, krijgen we ruimte en kunnen aansluiten. Met de groep voor me heb ik soms weinig zicht, maar met mijn nieuwe spikes (met 12 mm punten) kan ik zelfs in de bocht hard doortrekken. Op veel plekken is de ondergrond keihard. Hoorbaar ketsen de spikepuntjes tegen de ondergrond. De gedeeltes vals plat zijn goed te doen en de dito afdalingen nodigen uit om het tempo op te schroeven. Bij een bladderpad doen we dat gezamenlijk, waarop zich een waaier vormt. Ik dreig steeds meer naar de berm te worden gedwongen, waarop ik al springend takken moet ontwijken. Michel Kerkdijk moedigt me aan.
In de tweede ronde gaan Jan en Luis er vandoor. Wij strijden met ons drieën, hoewel Patrick de touwtjes in handen heeft. Ik vraag me steeds af of die Rookhuyzen nou wel of niet M40 is. Zal ik het vragen? Het besef komt dat er voor ons nauwelijks M40 kunnen lopen. Achter ons is een groot gat. Over het karrenspoor volgen we eerst het smalle paadje rechts en dan bij de parcoursvrijwilliger geleidelijk naar links vanwege de ijsvorming in de schaduw. Het vorige rondje had ik al gevoeld hoe sterk ik loop op mijn spikes, het zou wel eens 10 seconden per rondje kunnen uitmaken. Waar ik normaal gesproken bij moeilijke stukken of bochten veel kracht nodig heb om het verlies goed te maken, is daar nu geen sprake van. Juist de twee man voor me zie ik soms wegglijden. Ik voel me sterk, maar kan niet veel meer dan aanpikken. Waarom zou ik overnemen, het is geen trimloop! We zijn hier bezig met een kampioenschap, we hoeven geen vrienden te maken. Af en toe een plaagstootje met de man voor me, maar verschillen maken we niet. Dat doet Jan van Ommen wel, hij is haast uit ons gezichtsveld verdwenen. Met voor ons nu solo Luis Pearson.

Nog eenmaal denk ik aan de competitie, dat mag ik niet verspelen door een stommiteit. Nu stabiel blijven lopen en zeker niet vallen. Daar is elke ronde wel een mooie plek voor met een scherpe bocht, waarbij er door de spoorvorming uitgeweken moet worden. Die bocht dwingt tot constant bij sturen. Langzaam begin ik me voor te bereiden op de laatste ronde, dat ik er dan alsnog wordt afgelopen. Ik moet dus eerder weg. Deze ronde afwachten en dan toeslaan. Over het knollenmollenveld geen gekke dingen doen, veel mensen bij de start en finish. Ik zie niets bekends, van een vrouw aan de kant hoor ik dat Shayne voor me zevende ligt. Dat is mooi, vijfde zou prachtig zijn. In mijn senioren tijd ben ik nooit verder gekomen dan die plek bij een crosskampioenschap. Ik haal hem in als hij een gaatje laat en dat gaat eigenlijk vrij gemakkelijk. Waarop ik besluit om halverwege bij het karrenspoor aan te zetten. Patrick beantwoord dat direct, het is daar glad dus ik zet niet extra aan. Zak terug en probeer het op een goed stuk ondergrond nogmaals, deze keer reageert Patrick ook, maar minder krachtig en heel langzaam loop ik weg. Dat tempo probeer ik vast te houden en met zicht op Pearson heb ik een prima richtpunt. Hoewel ik alleen wil weglopen bij mijn mede strijdmakkers kom ik zo bij Luis. Even twijfel ik, maar ga stevig door en loop iets bij hem weg. Toch komt hij weer voorbij in de laatste kilometer. Wel laat ik de twee mannen achter me en tevreden finish ik. Pas als Maurice ook binnen is realiseer ik me dat ik gewonnen heb in mijn categorie. Ik ben  crosskampioen! Winterman is tweede en dat is hij tevens in de competitie.

Bij het uitlopen merk ik pas hoe koud het is, daarom hadden vele handschoenen aan. Snel doorlopen het rondje beëindigen en wat extra kleding aan. De prijsuitreiking is te midden van het strijdgewoel. Aan de ene kant finishen kinderen en iets verderop staan al weer junioren klaar. Er vormt zich een soort cirkel rondom het podium en onder een klein applaus worden de verschillende categorieën gehuldigd. Op het podium stelt de nummer drie van het klassement (Paul Swart) zichzelf voor.

Enkele uitslagen:
Senioren  9.820 km
1. Tom van Oorschot Seven Hills Running 32.31
2. Dorus Arts Seven Hills Running 33.01
3. Koen Vossers Argo 33.18
M35
1. Jan van Ommen Cialfo 33.23
2. Luis Pearson NOP 33.51
M40
1. Jeroen Machielsen Atletics 33.54
2. Maurice Winterman Veluwe 34.54
 

dinsdag 12 februari 2008

Winnaar Sallandscrosscircuit ‘07.’08



Foto © 2007WillemienHaarman

John Blankhorst vertelde me over deze serie trimlopen in de Sallandse dorpen. Waarna het snode plan ontstond om twee competities te gaan winnen. En dat is goed voor je zelfvertrouwen in deze fase van de trainingsopbouw.

Crossloop Luttenberg
16 december ‘07

Ik pols Christiaan van Meurs voor dit circuit. Hoe lang is het geleden dat ik hier voor het laatst liep? Luttenberg de cross van de broers Holtmaat en onze Leo Jansen. Als ik terug kijk in mijn hardloopschrift zie ik dat het in 1995 was. Met winst op de 4 km voor Udo Zwijnenberg en Frans Oonk. We gaan een rondje inlopen. Het parcours is als vanouds. Een prachtige omgeving, zachte ondergrond. De 5 km en 10 km gaan gelijktijdig van start. Ik neem me voor om behouden van start te gaan voor mijn tien, zie het als een trainingswedstrijd. In volle vaart gaan we het heuveltje op langs het kerkhof, het bos in. Door de laag staande zon is het zicht slecht en de vele boomwortels maant tot uitkijken. Ik zoek mijn weg en haal in als ik de ruimte krijg. Na circa 1 km is bij velen de motor al op volle toeren, terwijl die bij mij net warm begint te worden. Ik loop in op Christiaan die de vijf doet, hij loopt op een vierde plek. Ik kijk of hij volgt en richt me dan op de koploper. Het parcours vergt veel concentratie, veel bochten werk, vals plat, een plotselinge knik of afdaling. Als ik een rondje gelopen heb zie ik dat de voorste loper Gert-Jan Tichelaar afslaat. Ik loop eerste! Ondertussen ben ik wel op stoom en probeer dat nu zonder enige druk vast te houden, het gevoel om eerste te worden werkt, het lijkt haast vanzelf te gaan. Ik zweef, pats boem en daar lig ik. Snel opstaan, verstand er bij houden en gaan. Als ik lopers begin te dubbelen is het tijd om te finishen. Ik blijf er schijnbaar rustig onder, maar ik ben dolblij met deze overwinning. Christiaan haalt net het podium niet op de vijf kilometer.

Bij de prijsuitreiking wordt zoals gebruikelijk is de winnaar het laatst naar voren geroepen (om de grootste prijs in ontvangst te nemen). Maar in Luttenberg mag je een prijs uitkiezen van een vol tafeltje. Als ik aan de beurt ben, staan er twee dingen op. Waarschijnlijk had niemand het door. Ik geef geen krimp en in de auto terug naar huis lachen we er samen om. Een week later beland de prijs in de grijze container.

10 km heren
1. Jeroen Machielsen Nijverdal 34.58
2. Gerard Luchtenberg Heino 35.42
3. Vincent Holtmaat Luttenberg 36.02



Kerstcrossloop Nieuw Heeten
26 december ‘07


Hoe vaak heb ik al gewonnen in Nieuw Heeten, wat had ik er te bewijzen, niets! Op kop van de trimloop over 6,7 km zie ik Ruud Blikman en Christiaan van Meurs langs komen. Er vormt zich een lang lint, waarin ik Wilfried Woesthuis opmerk, hij begroet mij met een stralende lach. Wilfried won deze afstand in 1989! Ruud Blikman wordt de winnaar van 2007. Christiaan eindigt als derde.

Pas om het laatste moment krijg ik van de organisatie een geelhesje als teken van leider in het klassement op de lange afstand. Mark Saathof loopt al bijna meteen op kop, zou ik niet rustig van start gaan. Immers nummer twee van het klassement is nauwelijks een bedreiging. Maar Mark mag ik niet zomaar laten lopen. Straks staat er morgen op een website, ‘Wielrenner verslaat hardloper’! Mark is niet eens aangesloten bij een atletiekclub, dus een trimmer. Ik moet volgen. Ik heb geen keus! Dus na een kilometer lopen twee Nijverdallers ook op deze afstand op kop. Ik bedenk wat te doen, Mark is goed, versloeg in Rijssen (Oadcross) Bertil Krukkert en Maykel Geerdink. Ik ben blij dat ik kan volgen, het is nog heel ver. Het lijkt wel een beetje op vorig jaar, toen liepen we ook samen, maar wel als tweede en derde en zonder die twee fietsers voor ons. We trekken onszelf als het ware naar de fiets toe, die af en toe omkijkt en dan weer vooruit fietst. We kiezen allebei een karrenspoor nu we ter hoogte van de Sprengenberg het heidegebied in gaan. De ondergrond is soms drassig en het hoge gras, maakt het pad haast onbegaanbaar. Er lopen paarden los, kan iemand die niet vasthouden? Mark loopt van schrik opeens een stuk harder. Even later loop ik weer op kop en heb het gevoel dat ik kan winnen, maar dan komt Mark weer. Ooh daar staan die Schotse Hooglanders Uitkijken! Gelukkig slaan we af. Mark heeft een gaatje ik moet passen. Wellicht kan ik op het asfalt nog een keer aanzetten? Saathof wint overtuigend. Ik blijf ongeslagen in het klassement, het gat met de rest is enorm. We hebben harder gelopen dan vorig jaar en dat voel ik als ik thuis op de bank zit (Op en volkomen leeg).

11,85 km heren:
1. Mark Saathof Nijverdal 42.58
2. Jeroen Machielsen Nijverdal 43.43
3. Vincent Holtmaat Luttenberg 45.24



Den Alerdinckloop
29 december ‘07


Laag Zuthem. Voor deze derde loop is de organisatie in handen van Runningclub Lierderholthuis. Zij mogen gebruik maken van de sfeervolle locatie op de Landgoederen Den Alerdinck en De Colckhof. Gezien het natuurschoon één van de mooiste prestatielopen van Salland. Het parcours is uitgezet als een soort klavertje, zodat je steeds weer het prachtige landhuis ziet, waar het publiek staat. Omdat ik in deze periode mijn trainingsomvang opvoer, zie ik deze trimloop puur als een goede training. Het idee is dan ook om met zo min mogelijk inspanning de punten binnen te halen voor het klassement. Ik zie hoe Jan Scheenstra en René Poppe weglopen en de rest volgt. Ik sluit me aan bij een groepje waaronder de top vier van het klassement. Het is het eerste stuk nog oppassen met die paaltjes en gedrang in de groep. Later vormen we een compact geheel en zijn de kaarten bijna geschut. De lusjes zijn wel een mentale aanslag, je ziet al waar je uitkomt maar moet voor je gevoel extra kilometers maken. De laatste ronde heb ik alleen Bram Wiersum bij me. Met wat plaagstootjes laat ik hem achter mij. Ik finish als derde, maar haal de volle winst binnen voor het klassement.

10 km heren:
1. Jan Scheenstra Zuidveen 34.19
2. René Poppe Wythmen 36.38
3. Jeroen Machielsen Nijverdal 36.55


Midwintercross Heeten
6 januari '08

Omdat deze loop bijna altijd in hetzelfde weekend viel als de prestatieloop ‘de Zweef’ en later de Atletics Nieuwjaarsloop deed ik hier eigenlijk bijna nooit aan mee. Deze loop kent grote winnaars als Gerard Kappert en Cees Kraayenveld. Vandaag was het een trimloop zoals die in elk dorp in de winterperiode wordt gehouden. Bij de plaatselijke voetbalvereniging is de start en finish. Het eerste stuk gaat lichtvoetig over het asfalt, dan volgen we een zandpad en gaan het bos in. Ik voel mijn benen van gisteren (Hellendoorn Nieuwjaarsloop), maar kan toch goed mijn tempo van 3.30 minuut per kilometer vasthouden. Als ik Vincent Holtmaat heb bijgehaald hoef ik eigenlijk niet meer inspanning te leveren. Want voor mij lopen twee ‘losse’ lopers. Als ik merk dat ik op hun inloop, wil ik hun ook verslaan. Ik sluit aan bij Gert-Jan Tichelaar en overzie de situatie. Voor me loopt alleen nog Daventriaan Johan Kats. Ik zet flink aan, maar voel dat de scherpte ontbreekt. Bij het bruggetje is behoorlijk wat publiek. Ik moet wat doen, immers ik ben met dat gele hesje herkenbaar als klassementleider. Dus ik zet nogmaals aan en vraag me af wanneer we nu over zijn, de afstand blijkt 500 meter langer te zijn. Ik klok bijna dezelfde tijd als gisteren op de 10 km (35.09). Johan Kats pak ik vandaag niet meer, maar de punten zijn binnen.

10,5 km heren:
1. Johan Kats Deventer 36.53
2. Jeroen Machielsen Nijverdal 37.14
3. Gert-Jan Tichelaar Oldebroek 37.40



Crossloop Lemelerveld
10 februari '08

 
Deze loop is bij mij volkomen onbekend, het maakt sinds dit seizoen onderdeel uit van het circuit. Ik had liever gezien dat ze de Rabo crossloop te Haarle weer in ere hadden hersteld. De locatie bij ‘De pas’ is niet voor niets geliefd bij vele dagjesmensen. Op naar Lemelerveld om de laatste trimloop uit dit circuit met een goed resultaat te beëindigen. Zoals verwacht bestaat het parcours voor een groot deel uit verharde ondergrond, afgewisseld met enkele passages rond een meertje en het voetbalveld. Het is stralend weer. Vandaag gaat het om het klassement, voor mij betekend dat gewoon aankomen. De lange weg langs het kanaal is ideaal om snel te lopen, even loop ik naast Vincent Holtmaat. Om daarna stevig door te trekken en de wedstrijd solo verder te lopen. De eerste kilometer gaat voor mijn doen hard, ik klok daar 3.20 minuut. Al snel zit ik daarna op een schema van 3.30 per kilometer. Zo kom ik door in circa 17.30 min en probeer dat tempo vast te houden. Echter doordat het gat al enorm is en ik gisteren een lange toertocht heb gefietst, was ik al tevreden. Ik win vandaag de loop en het eindklassement. Tevreden drink ik wat met mijn concurrenten in het grand café, in afwachting van de prijsuitreiking. Mijn naam zal in een grote wisselbeker ingegraveerd worden. Het doel is volbracht.

10 km heren:
1. Jeroen Machielsen Nijverdal 35.40
2. Gerard Lugtenberg Heino 36.54
3. Vincent Holtmaat Luttenberg 37.06