woensdag 30 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1990

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 7

Fotocollage: © 1990sprengenbergrunner




De Sovjet Unie viel uit één. Er kwam een eind aan de apartheid. Ik had een 5 liter jerrycan met mijn eigen water. Als we langs reden terwijl we in de laadbak van de vrachtwagen stonden zwaaiden kinderen enthousiast. In Berlijn klonk de leus ‘Wir sind ein Volk’. Op het plein van de Brandenburger Tor zag ik wapperende Duitse vlaggen, groots en wild, maar ook ingetogen en stil. Matthias Reim zong “ Verdammt ich lieb dich”. Polen koos de oprichter van het vakbond Solidarność Lech Wałęsa tot president. ‘Loesje’ veroverde Oost Europa. Sinead O`Conner oogste lof met haar album "I do not want what i haven`t got". AC TION kreeg een eigen atletiekbaan. En we hadden Keek op de week.

Drie maanden sliep ik veilig op het dak, onder de diepzwarte sterrenhemel met miljoenen sterren. Soms hoorde ik wat gedonder in de verte (mogelijk een aanslag op). De klamboe beschermde me en de herdershond kwam me `s morgens wekken. Dan keek ik uit over het Afrikaanse landschap, met het groene bananenveld, de heilige Baobab en op de achtergrond de rivier. Maar ook de legertruck die ons passeerde met soldaten die terug kwamen van het front. Nooit zal ik die blik vergeten van één van hen. Of toen ik naar het ziekenhuis moest voor een malaria onderzoek: er kwam een vrachtwagen aanrijden vol gewonden.

Waar waren toch die hardlopende schoolkinderen? Mijn eerste hardloopverkenning in de omgeving van ons kamp/verblijfplaats (Falpa) in de omgeving van Caxito stelde weinig voor. Angola was in een soort van oorlog. Ik mocht dus alleen hardlopen, waar anderen liepen. Want er lagen mijnen! Tenminste ergens? Een vrouw groette me spontaan vanuit haar woning. Op de terug weg, zag ik haar weer, terwijl ze naar de weg rende. Ze begon uitbundig te lachen en heftig te gebaren. Zou er wat aan de hand zijn? Ja, er liep een rare witte blanke hard met een rode kop, bij een temperatuur van rond de 38 graden. In dit afgelegen gebied bleken alleen militairen hard te lopen in marsvorm. Onder luid gezang. Ik had een rondje ontdekt. Landinwaarts (over een zandpad) tot de (militaire)controlepost en dan weer terug (via de hoofdweg). Af en toe liep er een jongentje een klein stukje mee, maar niemand daagde me echt uit. Het zijn geen hardlopers, daar in de Bengo provincie. Wie dacht er ook aan hardlopen. Men probeerde er het beste van te maken, met minimale middelen. Een paar dagen later zag ik twee apen, die vluchten daarop hoger de boom in. Ik bleef staan kijken. Vreemd, want dat deed ik toen toch ook niet als ik in de Holterberg wat reeën tegen kwam. Heel soms doe ik dat nu wel, zie hoe ze wegspringen, maar na een paar meter al blijven staan. Dan kijken we elkaar aan, dat het goed is, dat ik een hardloper ben. Dat ik net als hun graag door het bos hobbel, maar dat ik me aan regels moet houden en op het pad moet blijven. Volgens mijn mede boomplanter René Kortekaas waren het Macacen.

Ik verbleef dus onder het mom van ontwikkelingswerk (maatschappelijke stage), in een verscheurd land. Werkte op een boomkwekerij en was iets minder met hardlopen bezig. Wellicht was het beste wat je kon doen ook wel datgene wat ik veelvuldig zag, namelijk de hele dag onder de boom zitten in de schaduw. Want al het andere kostte veel energie, die energie moest weer aangevuld worden. En aangezien aan alles een gebrek was, was het dus noodzaak om zo min mogelijk energie te verdoen. Had ik dan niet beter thuis kunnen blijven? (Hoewel die boom moest je wel eerst planten en dat deden wij). Tijdens een zondags uitje naar Hoofdstad hoorde we dat Nelson Mandela werd vrijgelaten. In Luanda liep ik hard langs het strand, met zicht op de Zuid Atlantische oceaan. Hier lag het mooiste zwarte asfalt van het land, zonder gaten en obstakels. Dat was een perfecte locatie voor een stevig tempo. Mijn kuit vond het minder, altijd maar klagen. Steeds vaker maakte ik van het tripje van werk naar woonplek een soort training. Dat groeide een beetje noodgedwongen, want vaak kwam het busje niet, of nou ja. Dus ik ging lopen, eerst wandelen tot buiten het dorp en dan zette ik er flink de pas in. Soms stopte er dan een busje, maar ik moest door, want ik was immers een hardloper. Op het kamp wachtte dan een grote pot thee en soms watermeloenen. Toen buurland Namibië onafhankelijk werd en de laatste Cubaanse militairen vertrokken, was het voor ons ook tijd. Want hoe langer we er bleven, hoe minder we het begrepen en hoe vreemder we op onze omgeving reageerde. In Nijverdal ging alles gewoon door zoals uit het krantenbericht bleek.

Terug in Nederland kostte het me maanden om weer alles in het (Westerse) perspectief te zien en zo te handelen. Achteraf weet je dat dit niet kan, dat je deze ervaring meeneemt als bagage. Soms als last, soms als groot geschenk. Ik moest dus doorgaan, dat betekende een hardloop rondje om Nijverdal. Met standaard het stuk over `t stut bij het Ravijn. In Nijverdal volgde ik Wilfried Woesthuis naar de PJGO-crosslopen of waar zijn auto ons heen voer. Bij AC Tion sloot ik me aan bij trainingsmaatje Eric Walch die bracht me naar verschillende estafettelopen. Eigenlijk waren die loopjes voor mij leuke uitjes, dan voelde ik me om mijn gemak onder hardlopers. Dan hoefde ik even niet te denken aan daar en hoe verder met mijn studie. De jongens van sportschool Middelkamp (Nijverdal) vroegen of ik meedeed met de 24 uurs van Apeldoorn. Dat was me vorig jaar goed bevallen. En met Atletics konden we geen ploeg bij elkaar krijgen. Iedereen leek te gaan voor zijn eigen, kleine wereldje. Vervolgens vertrok ik met mijn Nikon naar wat nog over was van Oost-Duitsland.
 
 
Enkele hardloopprestaties:
3000 Steeple: 11.05 Amsterdam 17 juni
10 mijl: 58.11 Nijverdal 27 oktober
21.100 meter: 1.18.38 Oldenzaal 23 september

(Kranten)knipselnieuws (uit het archief van Wilfried Woesthuis):
Donderdag 4 januari 1990
“Het is bijna onmogelijk een uitslag te voorspellen”, (zegt Hoogers) “Maar ik weet toch al enkele kandidaten voor de zege. Het Atleticslid Wilfried Woesthuis liep onlangs tijdens de Schwarzwaldcross een scherpe tijd van 16.09. Hij ondervindt veel concurrentie van een tweetal nieuwelingen; Henk Maarsen v/d Brink en Henk Nijhof, … Daarnaast mogen we Ewald v/d Weijden, Marcel Nijhof en Jeroen Machielsen ook niet uitvlakken op de vijf kilometer”.

Enkele uitslagen:
Ibbenbüren wegwedstrijd 24 augustus
Heren 8 km
4. Johan Huis in `t Veld AV Atletics Nijverdal 27.12
13 Bernard Broeks AV Atletics Nijverdal 28.12
14. Jeroen Machielsen AC Tion Enschede 28.34
25. Peter Bruinsma AV Atletics Nijverdal 29.25
35. Herman Zwijnenberg AV Atletics Nijverdal 33.27
37. Jan Reinders AV Atletics Nijverdal 35.50

Nijverdal juli 2008 Caxito. Enschede 1990.

zaterdag 26 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1989

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 6

Fotocollage: © 1989sprengenbergrunner


Olympisch kampioen John Ngugi werd voor de vierde maal op rij wereldkampioen veldlopen. In Boedapest liep Elly van Hulst tijdens de WK indoor een wereldrecord 3000 m 8.33. Bolletjestruidrager Gert-Jan Theunisse begon als één van de favorieten in de Tour aan een fenomenale solo van 130 km met drie buitencategorie bergen en pakt de zege op de Alpe d’Huez. In Denemarken begon het avontuur op de Travelling Folk High School, terwijl we via de BBC zagen hoe de Berlin Wahl viel. ‘Over De Muur’ van Het Kleine Orkest kwam opnieuw uit. We kregen zangles Carmina Burana en Portugees in het Deens met Engels en Zweedse vertaling. Een Fluwelen Revolutie vond plaats in Tsjecho-Slowakije waarbij het communistische regime bezweek. In Roemenië brak een volksopstand los tegen het bewind van dictator Ceaușescu.

Arno Körmeling won het PJGO klassement op de vijf kilometer. Mijn strijdmakker Wilfried Woesthuis werd tweede en ik derde. Het leek in het voorjaar allemaal net niet, hoewel ik telkens bij de eerste drie eindigde. Winst daar ging het om. Hoe kon ik net als Wilfried of Leo Jansen dat bereiken. Openlijk werd er nog weinig gesproken over de verschillen in trainingsaanpak. Het leek juist wel alsof dat een onderwerp was, dat je voor jezelf hield, alsof het iets geheimzinnigs was. Met Wilfried ging ik naar trimloopjes, maar samen trainen dat deden we niet. Wilfried had iets van een bezetene, hij kon in zijn ervaring een trimloop ingaan alsof hij zich moest kwalificeren voor het nationaal team. Vaak leek zich een zelfde soort scenario af te spelen. Het eerste stuk knalde we erin, om ons te onderscheiden van de rest. Dan keek je eens wie in de groep zat en hoe daar verder mee om te gaan. Wilfried kon rap sprinten, dus hij bleef lekker hangen. Aan anderen was het om iets te proberen. Dus ik moest vaak aan de bak, mijn kansen lagen er alleen als het tempo hoog bleef en we uit elkaar vielen. Of het parcours moest loodzwaar zijn, hoe zwaarder hoe meer kansen. Daarnaast had ik voordeel van mijn wendbaarheid. Door mijn hordetraining en andere gekkegeit bij de trainingen van Herman den Ouden. Als het tempo dan zo hoog was, dat Wilfried er bijna af moest, begon hij te trekken in zijn gezicht. Hij leek ergens geheime krachten vandaan te halen, zette aan met flinke klappen en won.

We trainden bij AC Tion hard, de kilometers gingen allemaal standaard onder de 3 minuten. We deden heuveltraining in Holten bij de afgraving, dat waren zware trainingen met een klein groepje fanatiekelingen. René Kroes had uitdagende programma`s, je liep een parcoursje met kleine opdrachten. Steeds bewust zijn waar je mee bezig was en hoe je moest omgaan met de situatie, de ondergrond, de zwaarte en je eigen tekortkomingen. Ik zie het nog zo voor me, als je die kuil uitkwam, dan stonden daar je clubgenoten, om je naar boven te schreeuwen. We gingen op trainingskamp naar Terschelling, waar volop genoten werd en getraind in de duinen en langs het strand. In mijn omgeving zag ik steeds meer mensen die bewust aandacht schonken aan hun voeding. Men werd vegetariër, zoals Frank Reith. Avondwedstrijd Hengelo 3000 meter. Er zijn drie series, de snelle mannen starten in de laatste, de snelste serie. Samen met Marti ten Kate, Titus Mulder, Frank Reith, Kees Kraayenveld, Peter te Lintelo, Ruud Vlutters, Erik Fisilier etc stond ik aan de start. Eerste rondje in 67 seconde, dat was een ronde tijd voor de 1500 meter. 1000 in 2.54, aanmoediging van trainer René, het gaat goed. 2000 6 rond, René werd steeds enthousiaster. Meegaan met Vlutters en trainingsmaatje te Lintelo. Ik verzwakte niet en finish in 9.04! Vol ongeloof, al mijn voorgaande prestaties vielen in het niet, voelde me een winnaar, werd gefeliciteerd door trainer en clubgenoten. Ik hoorde erbij. Boven verwachting. Marti werd eerste.

Binnen een maand tijd verbeterde ik vier persoonlijke records en won de Rijsserbergloop, voor Marcel Nijhof en Wilfried. Ergens daartussen staat er in mijn hardloopschrift dat ik een kwart Triathlon heb gedaan. Daar liep ik toen al met een afgeknipte lange kous, als steun voor mijn kuit. Die sok moest zich nog heel ver ontwikkelen, maar dat het zo lang moest duren? In Zevenaar knalde ik erin op de vijf. Ik herinner dat ik meeging met de eerste loper, dat ik geen zin had in een rustig boemeltje. Ik klapte naar driekwart van de wedstrijd in, maar was tevreden. Richard v/d Weijden sprak me nog aan op mijn vreemde optreden, dat ik veelste hard weg ging. Drie dagen later kon ik het wel en hield het tempo hoog, onder de 16: 15.48 doel bereikt! Richard Vollenbroek won. Ik was op, alle puf was eruit. Van die vijf herinner ik me het optreden van Tion-atleet Martijn Klaus, de 800 meter loper (1.50.66). Hij stortte op de laatste rondjes volledig in, zodat ik hem bijna bijhaalde. Als een echte killer perste hij er toch op het laatste stuk iets uit, om net voor mij te eindigen. Tion stelde me dat jaar op in de hoofdklasse en wel voor de finale wedstrijd! Samen met Henk Linneman moest ik de punten binnen halen op de 3000 meter Steeple. Ik zat in de ploeg met Marcel Dost, Hugo Pont, Wan Bakx, Junior de Lain, Michiel Boeting. Het was in september, in de vakantie had ik niet echt sterk doorgetraind, zat met mijn hoofd bij andere dingen. Het werd een matig optreden. Herinner dat mijn clubgenoten vooraf heel blij waren dat ik meedeed, maar daar heb ik na de wedstrijd niets meer van vernomen. Hans Koeleman won. Toppers gingen op trainingstage in het buitenland. Clubgenoot Jeroen Linneman deed het in Nieuw-Zeeland. Linneman zag zijn arbeid beloont met negen clubrecords.  www.action48.nl/vereniging/records/clubrecords-outdoor-2/#HSEN
 

In een zoektocht naar volwassenheid viel mijn oog op een advertentie in de Volkskrant:
“PLANT BOMEN IN AFRIKA
Vrijwilligerswerk in Zambia of Angola. Jong of oud / geschoold of ongeschoold.
AFRIKA HEEFT U NODIG”
Jeroen ging op ontwikkelingswerk in Angola, maar daarvoor moest ik eerst een drie maanden durende voorbereidingscursus in Bogense (Denemarken) volgen; Ulandshjaelp fra Folk til Folk.
www.tvindalert.com

Enkele hardloopprestaties:
1500 meter: 4.15.7 Zevenaar 11juni
3000 meter: 9.04.1 Hengelo FBK 8 juni (pr)
3000 Steeple: 10.45 Hengelo FBK 14 juni (pr)
5000 meter: 15.48 Hengelo FBK 28 juni
10 km: 34.10 Markelo Herikerberg cross 5 maart

Enkele uitslagen:
Heerde Oostelijke Cross Kampioenschappen 11 februari.
Heren middenafstand (4190 meter).
1. Jeroen Linneman AC Tion Enschede 13.11
7. Peter te Lintelo AC Tion Haaksbergen 13.40
11. Wilfried Woesthuis AV Atletics Nijverdal 14.17
13. Jeroen Machielsen AC Tion Hengelo 14.28
18. Henk Linneman AC Tion Enschede 15.02
23. Eduard Bos AC Tion Enschede 16.15

(Kranten)knipselnieuws:
“Atleten uit Rijssen en Nijverdal 24 uur in actie”
Apeldoorn – Leden van de atletiekvereniging Rijssen en Atletics Nijverdal hebben deelgenomen aan de elfde internationale 24-uursloop van Apeldoorn. In het Mheenpark werd een ware uitputtingsslag geleverd door ploegen van tien personen en individuele deelnemers. Het herenteam van de Nijverdalse Atletics eindigde hoger dan de Rijssense collega-atleten. Het tiental legde in 24 uur 376 km af en dat was goed voor een gedeelde zesde plaats. Het Atletics-team bestond uit: Paul Otte, Bernard Broeks, Peter Bruinsma, Gert v/d Mast, Jeroen Machielsen, Hans Meier, Dimitri Rikkering, Henry Rensen, Henk Riemers en Johan ten Bok.

Nijverdal juli 2008. Hengelo, Bogense 1989

maandag 21 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1988

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 5


Fotocollage: © 1988sprengenbergrunner


'Goud hè' In haar eentje klopte Yvonne van Gennip de hele Oostbloktop; drie maal Olympisch schaatsgoud. Rotterdam was het strijdtoneel voor Belayneh Densamo hij liep een fabelachtig wereldrecord marathon 2.06.50. Marti ten Kate stond bij de Spelen in Seoul tweemaal aan de start, op de marathon en de 10.000 m (27.50). Steven Rooks werd in het eindklassement van de Tour de France tweede en won de bolletjestrui. Marian Freriks werd sportvrouw van de Gemeente Hellendoorn. Tracy Chapman kwam met haar ‘Fast Car’. Jos Sasse won de marathon van Frankfurt. Al fotograferend begaf ik me tijdens de grote studentendemonstratie (tegen de OV- kaart) tussen de landelijke pers en ME naar het binnenhof. Met Atletics liepen we een grensloze estafette naar Ibbenbüren.

In mijn AKI agenda stond de volgende tekst:
“Niet wat gedaan is maar wat gedaan wordt, niet wat bestaat maar wat ontstaat, zou het motto van de AKI kunnen zijn. Ieder mens is een uitzondering en daarom kan zijn ontwikkeling en de wijze waarop hij die vormgeeft niet aan uniforme regels onderworpen worden”.
Dit was tevens van toepassing op het hardlopen, steeds vooruit kijken, om je te blijven ontwikkelen. Niet meer te veel naar anderen kijken, zoals voorheen. Het willen bereiken van een clubgrens, dus Richard v/d Weijden willen verslaan. Bij Tion moest ik andere doelen stellen. Zowel op de 1500 meter, als de 3000 was er een opgaande lijn te zien. Waarom bleef die dan achter op mijn hoofdafstand de 5? Had ik niet al lang onder de 16 moeten duiken, net als Leo Jansen?  Trainde we bij Herman den Ouden nog vanuit de 800/1500 meter, bij Tion lag het accent op de 1500/5000 meter. Het resultaat was dan ook zichtbaar op de lange afstand, mede omdat ik steeds makkelijker mijn lange duurlopen liep. Helaas heb ik van die periode geen schema`s meer. Wel heb ik een training van dinsdag 22 april. Op die dag mocht ik trainen met een hartslagmeter. Achteraf vond ik het fantastisch toen ik die uitgedraaide grafiek zag, daar keek ik met AKI-ogen naar. Ik had een tekening gemaakt met mijn hartslag! We liepen die dag 2 x 2000 meter. Die trainingen had ik bij de middenafstand groep van Herman nooit gedaan. De eerste ging soepel in 6.48, waarbij de hartslag net onder de 180 bleef. De tweede 2000 ging iets sneller, maar de hartslag ging niet omhoog.

Dat jaar kreeg ik een uitnodiging om te starten in de 2de herenploeg van Tion. Destijds werd het als een eer ervaren als je mocht uitkomen voor je club. Veel meer dan dat was er niet. De geldprijzen kwamen een paar jaar later (bij de wegwedstrijden). De sponsoring kwam langzaam op gang. Ik stond opgesteld voor de 400 meter en de 1500 meter. In september werd er in Nijverdal clubkampioenschappen georganiseerd op de sportvelden en de Evenementenweide. Ik kreeg van Atletics dispensatie en mocht meedoen. Niemand sprak mij daarop aan en ik werd gewoon als lid in het klassement opgenomen. Anton Huis in `t Veld toonde zijn klasse door drie onderdelen te winnen. Ik werd gedeelde eerste samen met Henk Riemers bij het hoogspringen. De eerlijkheid gebied te zeggen, dat alle deelnemers bij de Jongens A hoger sprongen. Ewald v/d Weijden spaarde zich voor de afsluitende 5 kilometer, daarop won hij in 16.48. Ik werd tweede in 16.54, gevolgd door Martin Haas (16.56).

Dat najaar stond het vizier gericht op de Lange afstand. De Halve in Albergen was het eerste doel. Maar eerst liep ik een trainingswedstrijd in Raalte. De Beaufortloop, dat die naam iets met de wind van doen had was me toen totaal ontgaan. Met Johan Huis in `t Veld en Bernard Broeks schreven we ons in bij de locatie de Leeren Lampe, we hadden in goed overleg gekozen voor de langste afstand (eigenlijk zou ik meedoen aan de korte afstand). De start was bij het kanaal, we liepen richting Heeten. Met de wind vol tegen, gelukkig konden we bij het eerste beste bruggetje alweer terugkeren. De kopgroep ging me net iets te hard, of misschien ook wel niet, want ik zou immers een week later willen vlammen op de Halve. Wind mee liep ik redelijk in op de eersten, waaronder Johan en Bernard. Met een tussen versnelling lukte het me om aan te sluiten. Achter de groep kon ik mooi een beetje bijkomen en uit de wind blijven. Met de wind in de rug voelde ik me sterk en schoof naar voren. Nog een ronde, Johan probeerde een gat te forceren en liep alleen weg. Bernard nam het kopwerk op zich, waarop ik me genoodzaakt zag om samen te werken. We sloten aan bij Johan, die het hoorbaar zwaar had, toch trok hij door. Zij aan zij begonnen we aan het laatste stuk. De wind blies me vooruit, mijn benen voelde goed, het ging vanzelf ik zweefde en liep weg bij Johan. Het gat werd steeds groter, de speaker riep dat Johan er aankwam. Pas toen ik als eerste over de finish kwam werd dat gecorrigeerd. Johan viel terug en werd vierde. Ik meen dat Dinant Henning tweede werd. Ik had de favorieten allemaal verslaan! Trots nam ik de prijs een Frank Shorter trainingspak in ontvangst. Die Halve een week later werd niets.

In achtentachtig stond volgens mij voor het eerst de Diepehelholterbergloop op onze kalender. Ewald durfde de uitdaging aan, Richard kon niet achter blijven, Leo hoefde er niet eens over na te denken en trainer Herman was eveneens van de partij. Samen met Ewald vlogen we er onbevangen in. We hadden geen ontzag voor de Lange afstand. Lekker soepel mee draven, schijnbaar zonder moeite, genieten van de grootse sfeer. Ewald moest ergens lossen. Onbewust was ik voor Richard geëindigd. Was dat achteraf niet het moment geweest om over te stappen op de lange afstand? Hoe goed die prestatie was bleek wel uit de Tionjaarlijstjes, daar stond ik op bijna alle afstanden vanaf de 800 meter op een vijfde plaats bij de Heren, maar op de 10 mijl tweede! Ik had de smaak te pakken en deed mee aan de Zevenheuvelenloop, met een Tion delegatie. Teleurstellend werd ik bij die wedstrijd slechts 125ste! Toch stonden er dat jaar slecht een paar topbuitenlanders aan de start. Clubgenoot Jeroen Linnenman werd derde, met ruim vier seconden achterstand op LAAC atleet Onland (46.59). Mijn trainingsmaatje Ruut te Veldhuis werd 96ste en Erich Walch 162ste. Tion-atleet Frank Reith werd dat jaar Nederlands kampioen Jongens A op de 5000 meter (14.52), voor  Simon Vroemen (14.53). Daarnaast vestigde Frank vijf clubrecord en stond eerste op de NLranglijsten 5000 m.

http://nos.nl/video/238050-de-drieklapper-van-yvonne.html
Enkele hardloopprestaties:
800 meter: 2.10.5 Hengelo FBK 27 april
1000 meter: 2.47.1 Hengelo FBK 23 mei
1500 meter: 4.21.4 Hengelo FBK 12 juni
3000 meter: 9.25.8 Hengelo FBK 29 juni
5000 meter: 16.39.9 Arnhem Ciko 23 mei
10 km: 34.27 Geesteren Devo (weg) 4 april
15 km: 54.09 Nijmegen 7 heuvelen 20 november
10 mijl: 56.26 Nijverdal Diepehel 29 oktober
21.1 km: 1.21.23 Albergen 16 oktober

(Kranten)knipselnieuws:
“Verbluffende prestatie op 10 mijl van Hellendoornse atlete Marjan Freriks”
Nijverdal – De eerste editie van de Diepe Hel-loop is een dijk van een atletiekfeest geworden. Een van de meest in het oog springende prestaties leverde Freriks. Ze liet op de 10 mijl een opzienbarende tijd noteren: 56.43.

Enkele uitslagen DHHL:
10 mijl
1. Gerard Kappert Daventria Liederholthuis 50.46
3. Egbert Veneklaas SV Holten Holten 51.56
8. Titus Mulder Fortis Delden 53.15
12. Dirk Hoekman SV Holten Holten 54.18
13. Gerrit Te Vaarwerk LAAC Delden 54.28
14. Meindert Koopman Daventria 54.39
15. Herman den Ouden AV Atletics Denham 55.06
16. Leo Jansen AV Atletics Nijverdal 56.14
18. Jeroen Machielsen AC Tion Hengelo 56.26
20. Richard v/d Weijden AV Atletics Nijverdal 56.38
23. Bernard Broeks AV Atletics Nijverdal 57.19
27. Ewald v/d Weijden AV Atletics Nijverdal 58.06
Recreanten:
Silvester Holtmaat Luttenberg 56.22
Harry Marissink Heeten 56.31

Nijverdal juli 2008. Hengelo 1988

zaterdag 19 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1987

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 4

Fotocollage: © 1987sprengenbergrunner

Een zekere rust kwam over mij heen toen ik mijn nieuwe woonruimte kon betrekken, drie hoog direct achter het FBK Stadion. Een eigen kleurentelevisie (ongestoord atletiek kijken), bankstel, stereo wat een luxe! Nelli Cooman greep de indoor wereldtitel op de 60 m. Tijdens het WK in Rome won Francesco Panetta naast een goud medaille op de 3000 m Steeplechase, zilver op de 10.000 m. Saïd Aouita werd wereldkampioen op de 5000 m. Karin Wijbenga werd tweede bij het NK junioren A, 800 m en stond met 2.08.80 tweede in de NLranglijsten. Het saamhorigheidsgevoel bij Atletics was die eerste jaren enorm, iedereen droeg ongevraagd zijn steentje bij. Tijdens de lessen Kunstgeschiedenis schetste ik een eigen alfabet, wat begint met A, van Atletics, het clublogo was geboren! AV Vriezenveen werd opgericht.

In Hengelo overwoog ik me aan te sluiten bij een atletiekvereniging, maar kon moeilijk de banden met mentor den Ouden los laten. Toen Herman opstapte bij SISU om training te gaan geven in Nijverdal (dat jaar ging AV Atletics officieel van start), was voor mij de beslissing snel genomen. Als donateur bleef ik verbonden aan mijn club (alsof ik een dubbel paspoort had). Hoe kwam ik bij TION, Twente is onze naam. Je had de studentenatletiekvereniging Kronos, dat viel meteen af om de link met de Universiteit. Ik was maar een gewone hardloper, ik was? Atletiekvereniging Fortis stond een beetje als elitair te boek, wel had je daar de toppers Marti ten Kate en Jeroen Linnenman. LAAC, Lange Afstand Atletiek Club (voor heel Twente), maar ik was een middenafstandloper dus die club viel ook af. Bleef over MPM (Marathon Pim Mulier) en AC Tion`48. Op welke gronden had ik een beslissing genomen? Gewoon door een training bij te wonen. Ik melde me wel meteen bij de selectiewedstrijdgroep. Bij MPM zagen enkelen hun plekje in de hiërarchie in gevaar komen en moesten mij in de training duidelijk maken dat zij toch beter waren, merkwaardig. Ik voelde me dus niet echt welkom, vreemd hoe één of twee atleten zoiets teweeg kunnen brengen. Bij TION Enschede voelde ik me bijna meteen thuis, niet door de trainer of de geweldige groep talentvolle atleten, Nee. Eduard Bos nam me op sleeptouw, gaf me een basisintroductie en vertelde me wie, wie was en wat ze konden. Wim de Heij liep dat jaar de 1500 m in 3.51 en Jeroen Linnenman 3.48.

We trainden bij AC Tion o.l.v. René Kroes. Dinsdag op de baan in Hengelo en donderdag op het gravel in het stadion te Enschede. Het Diekman was geen pretje als de ondergrond nat was, de piste was dan haast onbegaanbaar en je zag er niet meer uit. Mijn prestaties stonden dat jaar enigszins stil, winst boekte ik wel qua kracht en uithoudingsvermogen. Daarvoor was Henk Linneman (in mijn gedachten) nog een subtopper, bij TION bleek, dat het niveau van Henk gewoon middelmatig was. Van een prestatiegerichte trimloper werd ik een echte wedstrijdatleet. Ik richtte me dat najaar op de Twentse crosscompetitie als goede basis voor het volgende baanseizoen. Ik deed mee aan de lange afstand en moest wennen aan het feit dat ik niet eens bij de eerste tien eindigde. TION atleten die voor me binnen kwamen waren: Johnny Sanderink, Edwin en Frans Veenstra, Rik Ottink, Jeroen Linneman, Martijn Klaus en Harry Dijk. Tussendoor deed ik even een trimloop, de Schwarzwaldcross te Rijssen, daar won ik stralend de vijf kilometer, voor ex-topper Arno Körmeling (meervoudig Nederlandskampioen 800 meter) en Marcel Nijhof.

Dat jaar zag ik mijn favoriet Saïd Aouita gehaast door Rob Druppers optreden tijdens de Adriaan Paulen Memorial. Of was het andersom en was na deze race voor mij Aouita`s atletiekster gerezen. Hij was een voorbeeld mede doordat hij op wereldniveau uitkwam op alle afstanden tussen de 800 m en 5000 m. Aouita was de eerste die onder de 13 minuten bleef op de 5000. Ik was dat jaar medewerker van de Field Marshal (ordedienst), daardoor had ik een plek direct achter de reclameborden, maar het volgende was dan weer minder: “Misschien ten overvloede, maar aangezien we moeten toezien op de juiste gang van zaken op de baan en het middenterrein, dienen we zelf erg correct op te treden. Dus niet aanmoedigen, geen handtekeningen vragen”. Ik mocht dat jaar de Nederlandse vlag hijsen, wat me slecht af ging, want bij deze plechtigheid was het hele stadion muisstil en.

Door deze overstap naar Tion werd mijn hele kijk op het hardloopgebeuren plots anders. Alsof je in twee werelden leefde. Die vertrouwde vanuit Nijverdal, waar Wilfried Woesthuis naar voren schoof op de vijf kilometer trimloop. Ergens in die periode moet het wederzijdse respect gegroeid zijn met Wilfried. Woesthuis begon met hardlopen in 1984 bij de Stöppelhaeneloop in Raalte. Samen trokken we ten strijde om te zegevieren, om die andere klasbakken, die de vorige keer voor ons waren nu te verslaan. Met onze gemeenste blik probeerde we hun te imponeren, dat waren nog eens tijden! Ook al hadden we eigenlijk diep ontzag voor hen die ons konden verslaan, maar dat bleef onder ons. Binnen mijn nieuwe club was sprake van een bijna professionele aanpak. Alles was veel groter van opzet en had daardoor een meer afgebakend geheel. Daar trainde ik voor het eerst puur op de middenafstand. Hoewel je dat natuurlijk vanuit verschillende methodes kunt aanpakken. Het jagen op persoonlijke records bij KNAU-wedstrijden was begonnen. Daarmee kwam je echter niet in de krant.

Enkele hardloopprestaties:
1500 meter: 4.23.6 Hengelo FBK 13 juni (Nederlandse Studenten Kampioenschappen)
3000 meter: 9.32 Hengelo FBK 1 juli
5000 meter: 16.58 Hengelo FBK 26 april
10 km: 34.31 Albergen (weg) 1 maart

(Kranten)knipselnieuws:
Succesvol debuut van Atletics op titelstrijd
… veroverde bij haar debuut op dit niveau (oostelijke atletiekkampioenschappen) in totaal negen medailles; … Herman den Ouden "…..werken met die talenten blijft echt niet alleen beperkt tot de trainingen en dat mijn zienswijze succes heeft zie je in de resultaten terug, hoewel ik eerlijk moet erkennen dat zelfs ik hier niet zo`n groot succes had verwacht”.
Naast de atleten van Atletics zorgde ook Frank Reith van het Enschedese TION voor een opmerkelijk resultaat.

Enkele uitslagen districtskampioenschappen 1987, FBK stadion Hengelo:
Dames:
800 m 2. Ellen van Langen 2.12.6 Fortis Oldenzaal
1500 m 1. Marian Freriks 4.34.5 Daventria Hellendoorn
Junioren A
100 m 1. Linda Aal 12.7 Atletics Nijverdal
200 m 1. Linda Aal 26.4 Atletics Nijverdal
400 m 1. Jolanda Hendriksen 61.9 Atletics Lochem
800 m 1. Karin Wijbenga 2.13.1 Atletics Vriezenveen
Heren:
1500 m 2. Wim de Heij 3.56.7 Tion Enschede
5000 m 1. Jos Sasse (AVA) 14.28.3
Junioren A
800 m 3. Mark Lette 2.01.4 Atletics Almelo
3000 m 1. Frank Reith 8.38.9 Tion Eibergen
Junioren B
100 m 1. Ydo van Oostende 11.1 Atletics Almelo
Verspringen1. Ydo van Oostende 6.83 Atletics Almelo
Hoog 2. Ydo van Oostende 1.94 Atletics Almelo
Hinkstapsprong 1. Ydo van Oostende 14.57 Atletics Almelo

Nijverdal juli 2008. Hengelo 1987

dinsdag 15 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1986

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 3 1986



Foto: © 1986smalbrugge Cityloop.


Nelli fiere Cooman brak internationaal door, met haar wereldrecord op de 60 meter indoor 7 sec. Han Kulker won zowel bij het EK Indoor in Madrid als het EK in Stuttgart brons 1500 m. Clubgenote Karin Wijbenga (jun B) was succesvol op de 800 meter, ze snelde in Beverwijk naar 2.10.11. Ze stond tweede op de NLranglijsten 400 m 57.54. In Tsjernobyl ontplofte een kernreactor. Nederland kreeg er op voormalige zeebodem een twaalfde provincie bij; Flevoland. Onder studenten kreeg de jeugdserie ‘Theo & Thea’ een cultstatus. Ik ging op kamers in Hengelo. Mijn eerste expositie in het Noaberhuus te Hellendoorn was een groot succes in kleine kring.

Elk jaar leek er weer een nieuwe ster aan het regionale front op te staan, zo was dat in 1986 Aaldert Zomer. Hij schitterde met zijn snelle kleurige tight en flitsende loopschoenen. Op de middenafstand had ik regionaal een plek afgedwongen in het hardloopwereldje. Het competitie-element bij de PJGO crosslopen gaven mij een extra impuls. Zorgvuldig hield ik de prestaties bij van de eerste tien, om een goed overzicht te houden voor mijn eigen positie. Henk Linneman uit Enschede bleek een klasse hoger dan de rest. Net achter clubgenoot Leo Jansen werd ik vierde van dat jaar. De startlocatie lag altijd wat afgelegen, in een landelijke omgeving met boerenschuren als inschrijf en omkleedruimte. Afwisselend en uitdagend waren de parkoersen, soms een wankelbruggetje, een maïsveld, of een zware beklimming middels een trap en altijd de kronkelpaden door het bos. Hoewel het kleinschalig was, leek de strijd enorm, alsof er heel wat van afhing. Eigenlijk heb ik nooit geweten wat er te winnen viel. Je zag elkaar groeien in de loop van de weken. De speaker lulde maar wat raak en improviseerde er op los, met zijn favoriete plattelandsmuziek. De tijd tussen de trimlopen had ik nodig om te herstellen en om me voor te bereiden op de volgende confrontatie.

Hoogte punt van dat jaar was wel qua hardloopgebeuren de Cityloop 150 jaar Nijverdal. De opzet was enorm en in handen van de voetbalvereniging de Zweef, met wedstrijdorganisator en stuwende kracht Wlady Middelkamp. De Grotestraat was afgezet met kilometers lint, een tribune was geplaatst en de middenstand deed volop mee. Het hoofdnummer was de 10 mijl. Ik stond op de eerste rij van de 5 mijl naast clubgenoten Kees Tesselhof (Raalte), Leo Jansen en Richard v/d Weijden. Daartussen de maatjes Eddy Eunk en Wilfried Woesthuis, die er hele andere trainingsmethoden op na hielden. We stonden rijen dik over de gehele breedte van de straat. Ik herinner me dat het een enorme impact op mij had; die lege straat voor ons, de versiering, de sponsordoeken, het vele publiek (met mijn familie). Samen met Gertjan Smalbrugge (AV Rijssen), Richard Poppe (Daventria) en Ronald Rumawatini (MPM) streed ik voor een plek net buiten de toptien. Diepte punt was wellicht mijn eerste optreden in het Buitenland, in Recklinghausen. Daar liep ik in een gigantisch stadion een 1500 meter. Ik zat (door een foutje) in de sterkste serie met allemaal mannen die een tijd onder de 4 minuten konden lopen. Zodat ik al direct na de eerste bocht het tempo niet bij kon houden. Een eind achter de groep voltooide ik mijn rondjes. Van het Duitse publiek kreeg ik op de laatste 50 meter een enorm applaus.

Augustus dat jaar ging ik op kamers (Hengelo), niet omdat de afstand tussen Nijverdal en Enschede te groot was. Maar omdat ik steeds verder af kwam te staan, van datgene wat toen plaats vond in ons gezin. Hardlopen was lang niet zo ingeburgerd als nu. Ik moest maar gaan werken! Dat ik meer energierijke voeding nodig had, werd helemaal niet begrepen. Als ik eens na een zware training, thuis later wou eten kreeg ik daar standaard een negatieve opmerking over. Mijn oom Johan Machielsen had eens een poging gedaan om mijn vader te overtuigen, waar ik mee bezig was. Welke voeding ik nodig had en welke sportspullen. In Hengelo kon ik me meer richten op mijn studie en het hardlopen. Ik bleef wel lid van SISU Almelo. In Nijverdal waren ondertussen een aantal hardlopers waaronder Johan Huis in `t Veld en Gerard Bruggeman druk bezig om voorwaarden te scheppen voor een eigen atletiekvereniging (november dat jaar was er in de Bowlingboerderij een oprichtingsvergadering van Atletiekvereniging AV Atletico Nijverdal ). Ik voerde een andere strijd, vol veranderingen en onzekerheden, zocht ergens houvast.

Prachtig was de sfeer rondom de Triathlon van SV Nijverdal. Die sport stond in de kinderschoenen, het was een wedstrijd waarin je uitkwam tegen sporters uit drie verschillende disciplines. De start was in Wierden bij het Lageveld. Ik kwam eerder dan Johan Huis in `t Veld uit het water en dat met een gebrekkige schoolslag. Bij het omkleden was mijn clubgenoot wel sneller. Daar nam ik nog de tijd om wat te eten en drinken. Ik belandde in een groep van dertig wielrenners, waaronder mijn neef Jurgen Bruggeman. In de buurt van Hulsen, plaatste ik een demarrage. Op naar SV Nijverdal, waar ik als eerste aankwam van die groep. Gerard Bruggeman gaf me aanwijzingen waar ik heen moest, naar de kleedruimte, maar ik moest verder! Ik had immers al mijn hardloopbroekje en mijn hardloopschoenen aan (een wielertenue kwam voor mij pas veel later). Tijdverlies, wel op scherp gezet voor de opmars. Ik haalde Hennie Stamsnijder (wereldkampioen veldrijden) in, die ons voorbij kwam in een flits op zijn aerodynamische fiets. Die rondjes op het sportpark waren geweldig. Ik denderde voort haalde vele atleten in. Bij de finish hoorde ik de speaker roepen dat ik als 12de binnen was gekomen. Dat werd later gecorrigeerd, omdat enkelen waaronder Johan werden gediskwalificeerd vanwege stayeren. Johan zijn tijd was 2.16.05. Uiteindelijk werd ik negende in 2.22.40 uur ( 1 km zwemmen, 45 km fietsen en ruim 10 km hardlopen). Dinant Henning die ook de eerste Triathlon van Holten (1985) op zijn naam schreef, werd winnaar met een tijd van 2.13.15.

Enkele hardloopprestaties:
200 meter: 28 sec Hengelo FBK 13 april
1500 meter: 4.25 Hengelo FBK 13 april
3000 meter: 9.40 Hengelo FBK 19 juni
3000 meter Steeple chase: 11.07 Hengelo FBK 9 augustus
5000 meter: 16.44 Hengelo FBK 4 mei
5 mijl: 29.30 Dedemsvaart (weg) 2 augustus
10 km: 35.14 Westerhaar (weg) 14 juni
21.1 km: 1.21.45 Albergen (weg) 19 oktober

Overige prestaties:
Speerwerpen: 23 meter Hengelo FBK 13 april
Verspringen: 4.30 / 4.36 / 4.68 meter Hengelo FBK 13 april

(Kranten)knipselnieuws:
“Nijverdal – De 17de prestatieloop van de voetbalvereniging De Zweef, …. zal ongetwijfeld als bijzonder de geschiedenis ingaan … ; dit jaar werd bij het verwerken van de uitslagen voor het eerst gebruik gemaakt van een computer. Dit zorgde ervoor dat de uitslagen al een kwartier …”


Enkele uitslagen:
prestatieloop de Zweef 5 km

Heren
1. Richard v/d Weijden Nijverdal 17.23
2. Wilfried Woesthuis Nijverdal 17.40
3. Ewald v/d Weijden Nijverdal 18.02
4. Jeroen Machielsen Nijverdal 18.35
5. Aaldert Zomer Nijverdal 18.47
7. Leo Jansen Hulsen 19.12
Dames
1. Marian Freriks Hellendoorn 19.28
Meisjes
1. Angelino Wagenmans Haarle 21.50


Zie ook: http://nos.nl/video/221104-cooman-25-jaar-na-wereldrecord.html


Nijverdal juli 2008. Hengelo 1986

zaterdag 12 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1985

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 2 

Foto: © 1985johanmachielsen


De Portugees Carlos Lopes liep een wereldrecord op de Marathon (2.07.12) in Rotterdam. Evert van Benthem won de Elfstedentocht. Veteraan Joop Zoetemelk werd in Italië met een matige versnelling verrassend wereldkampioen. In Londen sloeg Zola Budd terug met een wereldrecord 5000 m 14.48.07. Michail Gorbatsjov blies een frisse wind van Glasnost en Perestrojka over de Sovjet-Unie. Bob Geldof organiseerde Live Aid. Christo pakt de Pont Neuf in. Popie Jopie Yeah kwam naar Nederland. Ik begon mijn HBO opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst AKI Enschede. Hilversum 3 bestond niet meer. Fred Jaarsma SISU werd tweede op de 800 m tijdens de Nederlandse Kampioenschappen junioren B. De atletiekvereniging Rijssen werd opgericht.

Nu kon ik er niet meer onderuit, had me een jaar kunnen voorbereiden en kon een vijf kilometer onder de 18 minuten lopen. Waar ik niets aan kon doen was het weer, dat was bij de prestatieloop van de Zweef dat jaar erbarmelijk, met een intense koude en een snijdende wind. De sneeuw was een extra hindernis en ik kwam niet verder dan een elfde plek op de vijf kilometer. Dat ik nu juist hier mijn slechtste prestatie moest neerzetten, niet eens onder de 21 minuten! Alleen Richard v/d Weijden liep die dag onder de 18 minuten. (Ik bleef gefocust en zeven jaar later won ik de loop in 16.05, alleen Richard v/d Weijden heeft sneller gelopen 16.03 in 1991). Ergens in die periode heb ik me als lid aangemeld bij Atletiekvereniging SISU Almelo, wederom in overleg met Herman den Ouden die daar trainer was. Ik liep mee in de “selectiegroep” junioren. Daarvan heb ik nog een geschreven papiertje van Herman, met daarop richtlijnen voor mijn training. Zo schreef Herman: “Van de motorische basiseigenschappen; uithoudingsvermogen, snelheid, kracht en lenigheid is het uithoudingsvermogen het sterkst ontwikkeld en de kracht het minst. We moeten dan extra tijd besteden aan de ontwikkeling van kracht en snelheid. Op die manier zal vanzelf ook de coördinatie beter worden. Let er vooral op dat je de schouders niet optrekt, want daardoor ga je nog te snel verkramt lopen.”

Hoewel Herman mij stimuleerde voor de baanatletiek en zelfs al dacht aan de Nederlandse Kampioenschappen, ging mijn aandacht naar het crossen. De trainingen o.l.v. Herman in Almelo gaven na een paar maanden duidelijke vooruitgang. In het najaar liep ik zowel goede tijden op de baan, op de weg, als ook bij het crossen. Mijn gebrek aan basissnelheid werd in die jaren behoorlijk bijgespijkerd. Doordat ik trainde met middenafstand junioren, waarbij het accent lag op de 800 meter. Naast alle soorten vormen van sprinttraining deden we ook veel hordetraining met name voor de coördinatie. Daarnaast heb ik in die jaren wat gedaan aan de technische nummers, maar bij het judoën was al gebleken dat ik daar minder geschikt voor was. Die rare pasjes voordat je bijvoorbeeld die speer mocht weggooien vond ik maar niets. Liever sprong ik over een fietshekje, over een sloot of prikkeldraad versperring. Ooit had ik zo eens een schoolmeester van mij afgeschut, hij kon niet over het lage hekje springen, of struikelde hij? Voor mij ging het om het afzien, het diep gaan en dat moest ik om mee te kunnen. Zeker als ik op de korte afstand dreigde ingehaald te worden door Karin Wijbenga. Waren we eenmaal op mijn terrein tijdens de zondagstrainingen op de Nijverdalseberg of Noetselerberg dan was ik in mijn element. Daar kon ik me ook meten met senioren, dan waande ik mij Louis Herrera de Colombiaanse bergkoning. Berucht waren onze maandagavondduurlopen, meestal liepen we dan gezamenlijk richting de Holterberg en op de terugweg ging het harder en harder, een ware afvalrace. Thuis had ik met behulp van Herman de mogelijkheid gecreëerd om krachttraining te doen, met behulp van staalkabels, katrollen en autobanden gevuld met zand. Een vriend had lichte gewichten gemaakt en de toen populaire buigveer leende ik van mijn broer.

 
Enkele hardloopprestaties:
1500 meter 4.35 Hengelo FBK 22 september
3000 meter 9.58 Zwolle PEC 2 juni
5000 meter 16.46 Hengelo FBK 17 oktober
5 km 18.07 SISU Almelo Clubkampioen jongens A (cross) 6 oktober (Ewald Clubkampioen j B)
10 km 35.14 Hengelo Woolderes (weg) 27 oktober

Overige prestaties:
Duathlon:
SISU / de Zwaluwen Almelo 45 km (wielrennen) 10,5 km (hardlopen) 2.03.47 uur 10de  12 oktober

Enkele uitslagen:
prestatieloop van de Zweef 5 januari.
5 km (loop over voetbalvelden)
1. Richard v/d Weijden 17.59 Nijverdal
2. Joop Fens 18.30 Emmen
4. Eddy Groen 19.03 Zutphen
5. Ewald v/d Weijden 19.22 Nijverdal
7. Jacob Renkema 20.00 Nijverdal
10. Harrie Hegeman 20.28 Nijverdal
11. Jeroen Machielsen 21.00 Nijverdal

12. GertJan Smalbrugge 21.06 Rijssen
17. Gerald Eshuis 21.43 Nijverdal
28. Angelino Wagenmans 22.59 Haarle 1ste dame

(Kranten)knipselnieuws:
“Nijverdalse hardlopers boeken succes in Drente”
… die lid zijn van de Sisu Almelo nam deel aan wedstrijden in Geesbrug (22 mei). Op de vijf kilometer behaalde Ewald v/d Weijden een tweede plaats (17.51). Jeroen Machielsen ging als derde over de eindstreep (18.15). Op de tien kwam Marie v/d Weijden als tweede dame binnen (46.43). Op de halve marathon werd Gerard Bruggeman tweede (1.14.04). Jan Hopster liet op deze afstand 1.14.22 noteren. Jan Wolterink kwam als tweede binnen bij de veteranen (1.24.52). Bertus v/d Weijden kwam op 1.45 binnen.

Zie ook: www.youtube.com/watch?v=p0T2xO-D6Vg&feature=related

Nijverdal juli 2008. Nijverdal 1985

woensdag 9 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1984

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 - 2009
Deel 1 1984


Foto © 2008sprengenbergrunner


Indrukwekkend vond ik de Olympische Spelen waarbij een jong blank Zuid Afrikaans opdondertje het blootsvoets opnam tegen een absolute Amerikaanse toploopster. Er volgde op de 3000 meter een legendarisch duel, met een dramatische val van Mary (Slaney) Decker. Zola Budd bezweek onder de druk. Carl Lewis stal in Los Angeles de show met viermaal goud. 800 m specialist Sebastian Coe kroonde zich opnieuw winnaar op de 1500 m. Via het boek van James F Fixx kwam ik alles over hardlopen te weten. Postuum verscheen het verzamelalbum 'LEGEND' van Bob Marley. Na drie maal de toegang te zijn geweigerd bij Discotheek "Nite Life" mocht ik nu wel naar binnen. In Haarle "Beat Palace" kreeg ik verkering met een schone dame uit Raalte. Prince brak door met Purple Rain. Met de DEVA gingen we naar Parijs met o.a. een bezoek aan het ‘Centre George Pompidou’. 

Mijn eerste loop zou eigenlijk de prestatieloop van voetbalvereniging de Zweef moeten zijn. Daar had ik door onzekerheid van afgezien, terwijl ik al stond te popelen in de gang. Een klein berichtje in de krant was het seintje dat ik nodig had. De bekende regionale atleet Herman den Ouden wou zijn trainingsgroep met hardlopers uitbreiden. Daartoe zou de vijftien man sterke groep zich aansluiten bij sportcentrum Ben Middelkamp onder de naam All Sports. Herman vertelde enthousiast over zijn regionale plannen om het hardlopen te stimuleren. Op mijn versleten Puma gympies snelde ik voort. Een blauw Adidas trainingspak werd aangeschaft. In Hellendoorn liep ik mijn eerste trimloop bij de Motor Club Nijverdal Hellendoorn. Met twee jongens van de groep kon ik mee rijden. Wat ongewoon stond ik achteraan. Ik deed maar wat en merkte algauw na de start dat ik de hele groep voor me kon inhalen, ronde na ronde. De derde ronde over het crossparcours zou ik er een schepje bovenop doen, maar ik was er al. Ik had 5 km hardgelopen in 21.06 minuten. Voor de volgende loop kwamen de zwaar hijgende en bezwete jongens mij niet ophalen (waarschijnlijk waren ze spontaan met hardlopen gestopt). Er zat niets anders op dan met de fiets af te reizen, naar de Rabocross in Haarle, Tukkersloop in Albergen etc. Daarna nam Herman den Ouden mij overal mee naar toe.

Dat ik een beetje aanleg had bleek snel. Bij een trimloop in Almelo deed Herman mee op de 4 km om snelheid op te doen. Hij werd eerste en ik tweede! Er bleken opvallend veel hardlopers actief te zijn in Nijverdal. Op de lange afstand streden naast Herman, Johan Huis in ’t Veld en Gerard Bruggeman om de podium plekken. Op de kortere afstanden triomfeerde Leo Jansen, Jakob Renkema en de complete familie van der Weijden. Ik keek mijn ogen uit bij de FBK Games in Hengelo, waar Herman mocht meedoen aan het voorprogramma (3000 meter). Ik meen dat daar ook streden; Gerrit Voortman, Ruud Onland, Richard Vollenbroek en Gerard Mentink . Dat wou ik ook! Samen met Ewald v/d Weijden en mijn achternichtje Angelino Wagenmans (Haarle) behoorde ik al gauw tot de beste junioren van de Gemeente Hellendoorn (In Haarle hadden Rianne Besten en Richard Poppe zich al succesvol aangesloten bij Daventria). Om mee te mogen doen aan officiële KNAU wedstrijden had Herman mij als lid aangemeld bij de Atletiek vereniging in Ommen (Opgericht in 1982, Herman gaf er destijds training). Den Ouden regelde wedstrijdschoenen voor mij, ik meen groene cross Nikes. Opmerkelijk vind ik het achteraf allemaal wel, want ik hield me vanaf die tweede trimloop al bezig met de winnaar. Terwijl ik daarvoor nooit werd gekozen voor enig sportteam. Niemand had me ooit gestimuleerd, dat was het enige zetje wat ik nodig had. In Rijssen en andere plaatsen vond een zelfde soort bloei plaats. Daar kwam Gerrit Voortman boven drijven. De Lange Afstand Atletiek Club Twente (LAAC) werd opgericht.


Enkele hardloopprestaties:
1500 meter 4.46 6 oktober Arnhem Papendal baan
3000 meter 10.14 8 september Almelo Maatveld grasbaan
4 km 13.54 14 oktober Eibergen cross Jun A 3de
5000 meter 17.53 6 juni Hengelo FBK baan
4 km 13.55 5 mei Almelo Heracles weg 2de
5 km 17.42 2 december Albergen weg 3de
8.4 km 31.47 24 november Wierden cross 8ste (voor Ewald v/d Weijden)
10 km 38.57 18 mei Albergen weg

Enkele uitslagen:
Parkloop Eibergen
Heren 7000 meter
1. Gerard Mentink Daventria 21.49
2. Ruud Onland MPM 21.53
5. Meindert Koopman Daventria 22.13
6. Harry Dijk TION 22.14
Dames
3000 meter
1. Liesbeth Freriksen Goor 11.12
Jongens A
4000 meter
1. Richard Poppe Daventria 13.07
2. Benno Scharenborg av Haaksbergen 13.39
3. Jeroen Machielsen ac Ommen 13.55
Jongens B 3000 meter
1. Bas Germs Sisu 9.35
3. Edwin Veenstra Fortis 9.58
 
Woolderes trimloop Hengelo
16 september
5 km
1. Richard v/d Weijden 16.34
2. Eric Fiselier 17.12
3. Ewald v/d Weijden 17.35
5. Jeroen Machielsen 17.43
14. Roy Rietmeijer 20.10 (12 jaar)
36. Marie v/d Weijden 22.57 (dame veterane)
10 km
1. Bennie van Ommen 32.56
2. Henk Holland 33.29
3. Leo Jansen 33.33
15. Bertus v/d Weijden 37.02 (veteraan)
15 km
1. Johan Huis in ’t Veld 51.43

 
  (Kranten) knipselnieuws:
Trimloopcompetitie De Tukkers gestart
Albergen 23ste Tukkerstrimloop zondag 2 september maar liefst drie deelnemers bleven onder het parcoursrecord Herman den Ouden won deze afstand in de recordtijd van 15 min en 55 seconden.

   
 
Januari 1998 was ik op bezoek bij Herman voor een interview. Een teksdeel daaruit:
Herman ervoer dat je in de sport, bij het hardlopen je heel sterk emoties oproept, dat fascineert hem. Die spanning, dat je zo heel intens bezig bent. Hij vroeg zich af hoe die reacties tot stand komen, hoe je ermee omgaat en hoe het weer verdwijnt en hoe dat verschijnsel is bij anderen. Het psychologische aspect v/d mens houdt hem vanaf die periode (zijn studententijd) sterk bezig. Den Ouden wil daar vat op krijgen. Verderop in dat interview: Herman is van mening dat als je echt iets wilt bereiken het noodzakelijk is dat je praat met mensen die er verstand van hebben (Hij noemt Theo Joosten, waarmee hij in het verleden prettige discussies heeft gehad), zodat je niet op bepaalde punten dingen gaat doen waarvan anderen al hebben bewezen dat ze niet werken. Op niveau moet je de ontwikkelingen blijven volgen. In de filosofie van Herman sluit ik af, door deze uitspraak van Theo Joosten:
 
'Behandel sporters gelijk door ze verschillend te benaderen'.
 
Nijverdal juli 2008, oktober 2011. Nijverdal 1984