Oad CC Holten '09

12e Oad Reizencrosscircuit
www.tibfinishingcrosscircuit.nl

Fotoarchief © 2008sprengenbergrunner

AV Holten Holterbergcross
Zaterdag 24 januari ‘09

Van toppers hoor je wel eens dat ze de wedstrijd vooraf visualiseren. Dat gebeurde mij nu spontaan, was ik er dan zo mee bezig? Het parcours wat ik al veel heb gelopen, stond haast haarscherp in mijn geheugen geëtst. Vandaag de laatste kans om het klassement te winnen bij de M40. Ben ik voldoende hersteld en is mijn achterstand op Bertil Krukkert weggetraind?  Bij de 5 km is er een sterk veld met op kop topper Gert-Jan Wassink.

Bij de start zijn er veel atleten die vooraan willen staan, waardoor ik terug word geworpen naar de tweede rij. Wel heb ik alle veteranen achter me. Zij aan zij loop ik met Merwin Dollison het rechte stuk. Bij de eerste bocht naar rechts kun je al goed zien wie de regionale lopers zijn en die atleten van ver. Wij gaan strak binnendoor. Daar is sinds kort een asfaltfietspad, voor mij had het niet gehoeven. Voor wie wel? De atleten met spikes hebben het zandpad gekozen. Ik zoek in een reflex ook dat pad en kan zo goed de scherpe bocht terug naar de start nemen. Daar aan het eind heb je de keus uit het fietspad en de brede weg. Weer het verschil, wij weten dat na het fietspad de bocht naar links volgt. Met een mooie slinger door het bos, met enkele kleine hoogte verschillen. De speaker en het publiek hebben zo een eerste zicht op het veld. Nu gaat het richting de Canadese begraafplaats. Ruud Blikman heb ik achterhaald. Zijn snelheid op de eerste kilometer is voor mij iets te hoog.

Als Eric Borg voorbij komt sluit ik meteen aan. Dennis Weijers is haast uit het zicht en voor ons plukjes lopers. Eric trekt stevig door. Ik bijt me als een pitbull vast. We pikken Gerrit Jan Kastenberg op. Borg gaat voorbij Jan Paalman en Bert Kelder. Ik blijf aanklampen en begin me af te vragen van ehu waar zijn we mee bezig? En denk: “Eric het kan toch wel iets rustiger”. Dit is een vlak lang stuk, waar dus alleen de verschillen kunnen worden gemaakt door het tempo. Daar is Eric mee bezig. We gaan links, daar dreig ik in de bocht bij de nu zware ondergrond met boomwortels de aansluiting te missen. Ik bedenk dat Eric het ook niet makkelijk heeft en dat als ik weer terug kom en naast hem ga lopen dat hem wel eens van zijn stuk kan brengen. Eric kijkt wel op, maar trekt gewoon door. Mijn ademhaling gaat omhoog en ik begin hoorbaar wat te hijgen. Bert Kelder gaat weer mee. Jan Paalman komt terug. En ik probeer in de zandkuil de schade te beperken. We kronkelen door het bos. Onderaan komen we weer op het eerdere parcours met de achterblijvers. Koen Vossers en Bernard te Broekhorst dreigen daar de verkeerde kant op te lopen. Met Kastenberg maak ik de boog om de begraafplaats. Daar is een behoorlijk modderig stuk. Op de brede vlakke zandweg geeft Wilfried Woesthuis aan dat het goed gaat, Sasse (Guido) zit op afstand achter me. Ruud moet daar tussen spartelen. Ik zet nu het hier licht afloopt, flink aan en ga zo in dat tempo het bos in. Het voelt goed, zou ik dan terug kunnen komen? Voor me loopt Te Broekhorst die niet meer verder bij me wegloopt. De eerste ronde zit er op.

Ik loop volgens Wilfried op de tiende plek, dat klinkt goed. Marco Kuipers fietst een stukje mee. Zo word ik begeleid door twee trainingsmaatjes. Wilfried die mee loopt haakt snel af. Het gat met mijn voorganger is kleiner. Daar richt ik me op. Ik til me zelf over de stukken die vals omhoog gaan, dan kneiterhard afdalen. Ik denk aan de woorden van een meneer uit de ultrawereld. Dat je het afdalen moet durven, jezelf laten gaan. Dit zijn toch geen heuvels hou ik me voor, waarom dan voorzichtig. En het werkt elke afdaling is genieten. Als ik dit tempo door trek kan ik aansluiten. Peter Baan doet vandaag niet mee, hij laat zijn hondje uit en moedigt mij aan. Wilfried geeft de achterstand van Blikman en Sasse door. Hé, daar heb ik Eric weer in beeld en Paalman. Wilfried en Marco komen nog eenmaal langszij en hun enthousiasme en manier van aanmoedigen ken ik door en door, waardoor ik een soort van vreugde over mij heen krijg. Bijna een lach, maar het zal wel niet, een innerlijke lach. Ik zet voor hen, voor mezelf, voor de wedstrijd, voor het publiek, voor alles en iedereen nogmaals aan. En dat doet nummer tien ook.

Reuze tevreden finish ik. Borg hangt uit te hijgen. Na het uitlopen is iedereen zo goed als verdwenen, enkele atleten zitten in de sportkantine. Het zijn de podiumplaatsen, ik schuif daar bij aan. En neem vol trots van Egbert Veneklaas de tweede prijs in ontvangst. Ik sta mooi naast die top master die in 2006 deze wedstrijd won bij de senioren. En die andere topper naast me, Sasse ja wat won die wel niet allemaal (in de vorige eeuw)? Tevreden rij ik met een boodschappentas en rookworst terug naar huis.

Enkele uitslagen:

10 km
1. Dennis Weijers Doetinchem 32.06
2. Ruben Scheurwater Dordrecht 32.55
3. Pieter Mans Almelo 33.03
4. Leon Sanderman Rijssen 33.28
5. Merwin Dollison Winsum 33.50
6. Bert Kelder Den Ham 33.55
7. Jan Paalman Rijssen 34.04
8. Eric Borg Hengelo 34.25 M40  
9. Koen Vossers Hengelo Gld 34.33
10. Bernard Te Broekhorst De Bilt 34.35
11. Jeroen Machielsen Nijverdal 34.42 M40
12. Ruud Blikman Hellendoorn 35.14
13. Guido Sasse Neede 35.21 M40
14. Gerrit Jan Kastenberg Lent 35.34
15. Peter Bruinsma Nijverdal 35.41
19. Saskia van Vught Driebergen 37.23 V

Beste uit de gemeente Hellendoorn '09

DRW RunBikeRun ‘09
Nijverdal 17 januari

Foto © 2009JanBroekman Twents Volksblad.

Nu ik sinds deze winter spinninglessen volg bij DRW leeft de wedstrijd meer. We horen in de sportschool de flauwekul bij de start van het nieuwe jaar. Van goede voornemens en de draad oppakken. Dan voel ik me een wat vreemde eend in de bijt. Ik zit helemaal niet op die bike om af te vallen! Ik heb het hele jaar doelen. Het seizoen begint voor mij na de zomervakantie! Ongestoord trap ik dan maar verder, zonder vooruit te komen. Om plots op te schrikken van de muziek, of Inge die ons les geeft. De vorm op de fiets is twijfelachtig. Het kwam er niet van om veel Toertochten te mountainbiken. Door het gure weer werd de één na andere tocht afgeblazen. Wim Spenkelink en trainingsmaat Henry Hageman achten mijn kansen desondanks hoog. Zij motiveren mij al naar het podium. Gisteren hebben zij het parcours uitgezet. Ik was mee om het rondje al vast te verkennen.

Het hardloopje rondje is boven op `t Stut verraderlijk glad, met name het gedeelte waar de vaste mountainbikeroute loopt. Het is slecht te belopen vanwege waterplassen, boomstronkjes en boomwortels. De start ter hoogte van het parkeerterrein bij zwembad het Ravijn is wat rommelig. We worden niet afgeteld of ergens op gewezen, maar kunnen opeens weg. Er wordt hier en daar iemand de pas af gesneden om een geschikte plek te bemachtigen voor de eerste klim. Een achttal atleten gaan me voor. Bovenop zie ik kans mijn eerste concurrent Arnoud van Garderen van me af te schudden. Verderop zie ik Ruud Blikman, Dennis de Vries en Carlos Baltus. Marian Freriks staat aan te moedigen. Mijn mede spinners staan enthousiast aan de kant. Tonnie Middelkamp had me graag gezien in zijn DRW-outfit. Geleidelijk ontstaan er voor me twee groepjes. Bij de eerste doorkomst heb ik een handjevol atleten voor me.

De tweede ronde loop ik in op de vijfkilometerloper Dennis. Voordat we afdalen bij `t Stut heb ik Ruud te pakken. Hij gaat met grote passen door het mulle zand naar beneden. Als we beneden draaien en omhoog moeten heb ik Ruud bij gehaald en blijf zijn tempo volgen. Om er bovenlangs vandoor te gaan. Wederom duiken we naar beneden, met een behoorlijk hoogte verschil. Langs het hek van wat eens de ligweide van het zwembad was, komt Dennis met rake klappen aan.  Zonder schoenen te wisselen kan ik direct aansluiten bij de koplopers. Had ik nu drie of vier man voor me? Ik wil niet als een bezeten weg gaan en neem wat tijd om een slok te drinken. Ik mis steeds wat meters in de bochten, maar heb stellig het idee dat ik het gat zo wel dicht. Want op het goudzoekerspad fietsen ze me toch niet weg. Omdat er heel heel veel bochten in het parcours zijn verlies ik gaande weg het zicht op de mountainbikers voor me. Ik begin aan de zware klim en weet dat als je die gehad hebt er een klim volgt. Wim en Henry moedigen me aan, dat ik niet moet forceren. Ze zien hoe een snelle mountainbiker soepel voorbij komt. Langs de Zandkuil bij de Uitkijk en dan terug. Daar zitten nog mooie technische stukken, met een springbultje. Het parcours is gladder dan gisteren toen was de ondergrond hard en bevroren, nu is het zacht en modderig. Behendig sturen langs die ijsplas. Het laatste gekronkel naar de finish blijft mooi, maar ik ben ook blij als de boompjes zijn blijven staan en mijn mountainbike ze heeft weten te omzeilen. Aanzetten om op `t Stut te komen en dan er al gauw weer af. Hier hebben we gisteren onderaan hooibalen neergelegd (vanwege de spoorbielsen). Ik weet dus dat je er links langs moet. De eerste mountainbiker had dat niet helemaal op tijd door.

Wat balend omdat ik de aansluiting heb gemist begin ik aan de tweede fiets ronde. Ik zou vijfde kunnen zijn, of vierde, misschien zelfs derde. Ruud is er nog steeds niet. Het kan nu iets harder, want alles is bekend, maar de benen wat vermoeid en de ondergrond kapot gereden. Deze klim fiets ik graag in de zomer, dan kun je lekker tempo houden en scherp langs de beplanting. Die tweede klim blijft zwaar. Ik glip zelfs iets weg. Nu nadert het stuk wat volgens JanHenk Kleinlugtenbeld het zwaarste is. Dat is een stuk vals plat omhoog als je net een bocht heb gemaakt naar een korte klim. Daar staan Wim en Henry. Wim vraagt of het parcours goed te volgen is. Ik hap naar adem. En heb last van die hap zand, die ik heb meegenomen van de klim, toen die door mijn eigen wiel gelanceerd werd en in mijn openstaande mond terecht kwam.

 

In het wisselvak zoek ik mij een weg tussen veel stilstaande atleten. Vermoedelijk lig ik vierde? Ik ontdoe me van mijn handschoenen. De eerste meters voelen loodzwaar. Ik kom weer in mijn ritme en weet dat ik niet meer ingehaald wordt, dat stemt me tevreden. Er resten slecht twee kilometer. Na de enorme aanslag in het mulle zand, de pas opzoeken en beginnen aan het slot. Bij de finish staat de nummer 1 bij de speaker. Ik kom een beetje naamloos binnen en vraag me met veel gevoel voor drama af welke plek ik heb? Maar niemand weet het. Het meeleven van mijn trainingsmaatjes Wim en Henry heeft mij positief gemotiveerd, zodat ik alleen bezig was met een podium plek. Daardoor ben ik wat ontdaan door deze vierde plek. Pas bij de prijsuitreiking ben ik er zeker van dat ik er net naast sta. Speaker Henk Borgmeijer vraagt met een toon van humor aan Carlos Baltus hoeveel prijzen hij al heeft gewonnen. Geen is het antwoord. Leon van der Heijden blijkt vroeger een nationaal topper te zijn geweest bij het Motorcrossen en de nummer twee een topper bij het fietsen. Ja, dat zet mijn plek toch in een ander daglicht. Ik ben niks topper, ja regionaal. Van Nijverdal tot Hellendoorn en terug. Met Wim en Henry keer ik huiswaarts in de regen. Nonchalant vraag ik of ze mijn bidon gezien hebben (die ik onderweg bij een DRW bordje heb gegooid). Die krijg ik keurig van Henry overhandigd.

Enkele Uitslagen:

5 km hardlopen, 20 km ATB 2,5 km hardlopen.
1. Leon van der Heijden Oisterwijk 1.19.59
2. Patrick Tolhoek Yerseke 1.21.01 M40
3. Carlos Baltus Holten 1.22.25
4. Jeroen Machielsen Nijverdal 1.23.29 M40
5. Ruud Blikman Hellendoorn 1.24.00
6. Martijn Paalman Holten 1.25.21
7. Arnoud van Garderen Leusden 1.25.44
8. JanHenk KleinLugtenbeld Hellendoorn 1.28.09

25 jaar wedstrijdhardloper 1999

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 16

‘Je hoeft niets meer te zeggen, de waarheid spreekt al uit ons oogcontact’

(Van Dik Hout ‘Stil in mij’)

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner

Bij de Portugese rotsen beleefde ik met Simone mijn eerste strandvakantie waarin we niets deden. Met veel jongedames begon ik een opleiding tot verpleegkundige en ging aan de slag in de Psychiatrisch. Op zondagmiddag was het dolle pret aan het boerenlandhek, met Irma, Ingrid en Postbode Siemen (Zaai). De Keniaanse lichtgewicht Tegla Loroupe verbrak opnieuw het wereldrecord op de Marathon (2.20.43) en won voor de derde maal de titel op het WK Halve Marathon. Karin Kuipers ging haast kopje onder door al haar titels ‘Best of the world’. De Houtrushalen waren voor de laatste maal het toneel van het NK indoor. Anja van Oostende behaalde in die ambiance twee maal goud (60 m, ver). AV Salland werd opgericht. De eeuwwisseling zorgde voor veel onzekerheid.

Marian Freriks kwam met specifieke richtlijnen op het trainingsschema. Ze benadrukte de planning van wedstrijden (wat zijn je doelen?), het onderscheid tussen de verschillende wedstrijden. Daarnaast kreeg de krachttraining een vaste plek op het schema (die winter ploeterde ik elke week een sessie af in ons krachthonk). En haar paradepaardje kwam sterk onder de aandacht: Nederlandse Kampioenschappen Cross. Ons ‘Karhu-groep’ ging op in het team van Marian, met de ‘nieuwe’ aanwinsten Pitchou Itebe Meya, Fred Sluys, André van Olst, Dennis van de Velden en Mick van Amelsfoort. Op andere fronten was er volop bloei, zoals in de sprintersgroep van Mark Lette, waar naast Anja van Oostende (Mulder), Judith Baarssen zich ontpopte tot nationaal atlete. Marian nam de teugels stevig in handen. André vond het nodig om tijdens de trainingen en wedstrijden ons te wijzen op het schema en dat deed hij door regelmatig te roepen dat het te hard ging. Voor ons een reden om aan te zetten.

Met Simone is de blik vooruit gericht. Geleidelijk veranderd er veel, we hebben rekening te houden met ‘verplichtingen’ die we nu als ‘stel’ hebben. Een jaar met uitersten, het ene moment kijken we vooruit naar de dag waarop we een gezinnetje vormen, het volgende zijn we door iets onbenulligs teruggeworpen tot onszelf. Met Simone aan mijn zij (op de fiets) liep ik geregeld via het Wierdenseveld naar haar moeder op de Tolplas (Wierden). Inspirerend waren de extra trainingen van Marian bij ‘De Uitkijk’. Helaas kon ik al dat getrain niet omzetten in topprestaties vanwege opspelende kuiten. Toch won ik dat jaar ‘De Jong & Laan competitie’ (gezamenlijke wedstrijd van Atletics en AC Ommen) op de middenafstand. Leon Sanderman werd tweede. Peter Bruinsma won de Lange afstand en Leo Jansen werd daar tweede. Bij de piekwedstrijd van de groep, het NK cross was ik toeschouwer op het Heerderstrand en zag daar Greg van Hest Nationaal kampioen worden. Voor Atletics streden Udo Zwijnenberg en Peter Bruinsma op de lange afstand. Voorzichtig werd de overstap gemaakt naar de lange afstand. Pitchou bleek beter uit de verf te komen op de halve. Hij had moeite om de vijf in een hoger tempo te lopen, alsof hij eerst goed warm moest draaien. Dan liep hij de tweede vijf in hetzelfde tempo door. Tijdens de Zentrasport omloop van Almelo werd Itebe derde op de Halve, met 1.11.56 (Voortman won in 1.09.44). In diezelfde wedstrijd strandde ik op een negende plek met 1.15.40.

De eerste Wiezo (WierdenseZomerfeest) loop stond op het programma. In een mooi verkeersvrij parcours met ruim baan voor de hardlopers werd ik vijfde. Die tien had ik toen slecht onder de knie, of ik ging te hard en klapte in, of ik ging te behouden weg en moest met een krachtige tussen jump weer aansluiting vinden. De tien zag ik als een wedstrijd die bestond uit tweemaal een vijf, dus je moest iets minder hard lopen, maar hoeveel? Om onduidelijke reden waren bijna alle tien kilometer`s te kort. In Dalfsen was een 10, die 9.6 km bleek te zijn, in Bergentheim liep iedereen records op de krappe tien en in Westerhaar won ik fluitend in 33.07, maar welke afstand het was? De Cascadeloop had een echte 9.6 km wedstrijd, maar wat moest je daarmee? Daar leek de training zijn vruchten af te werpen. Udo (30.38) liep op slechts een halve minuut van de Belgische veelloper Geert Deruddere en Peter (31.41) en ik (31.21) kwamen daar kort achteraan. Omgerekend met drie Atletics mannen onder de 33’ lopen, dat is best wel een beetje uniek.

Bijzondere herinneringen hield ik over aan mijn eerste Aqua klimcross. De zandafgraving bij Sibculo met behoorlijke klimpartijen zorgde voor een mooi decor, met passages door het water langs het strand, delen door bospercelen afgewisseld met gras en keienpaden. Nog met lome benen van de halve (de dag ervoor) startte ik rustig. Toch liep ik na de eerste ronde al in op anderen en schoof ik zonder overbodige inspanningen  naar de kop. Een jongedame die mij herkende moedigde elke ronde steeds spontaner aan “Hup Nijverdal”. Pas in de laatste ronde kreeg ik het gevoel dat ik kon winnen, dat er maar een enkele hardloper voor me liep. Met alleen Erik Post nog voor me begon ik aan de laatste meters door het water en zette eenmaal aan, om te winnen.

(Kranten)knipselnieuws :

TC Tubantia zaterdag 20 februari.

Van de atletiekhel in de atletiekhemel

Anja van Oostende hoopt op NK indoor tegenslagen definitief af te schudden

Door Frank Scholten

‘Sydney komt voor mij misschien wel een jaar te vroeg’

Enkele podiumplekken:

2 januari Nijverdal GOLFF nieuwjaarsloop 20 km 1.14.39 2de (Udo Zwijnenberg 1.11.46)

9 januari Wierden veldloop omhoog 10 km 35.43 3de (Udo Zwijnenberg 34.25)

13 maart Ommen De Jong & Laan cross 7.6 km 27.32 3de (Pitchou Itebe 25.52)

17 april Nijverdal De Jong & Laan cross 6.3 km 20.25 1ste

29 april Westerhaar oranjeloop weg 9.7 km? 33.07 1ste

18 mei Nijverdal baan trainingswedstrijd 5 km 16.29 1ste

29 mei Nijverdal De Jong & Laan cross 6.3 km 20.55 1ste

28 augustus Sibculo Aqua klimcross 12 km 52.43 1ste

3 oktober Goor Kariboe cross 10.4 km 36.40 3de (Nicolas Neple 34.15)

16 oktober Meppel Reest weg 10 km 34.36 2de

30 oktober Holten DHHL 5 mijl 28.15 2de (Leon Sanderman)

20 november Nijverdal OAD cross 6 km? 19.47 3de (Nicolas Neple 19.33)

26 december Nieuw Heeten Kerstcross 6.9 km 23.40 1ste

31 december Den Ham Midwinterloop 10.4 km 36.40 2de (Pieter Medendorp 35.32)

Enkele uitslagen:

25 juni.

5e Banthumloop Bergentheim.

Iets minder dan 5 km

1. Geert Deruddere Wevelgem 15.17

2. Bert Jan Haarkamp Rijssen 15.49

3. Leon Sanderman Rijssen 16.00

4. Jeroen Machielsen Nijverdal 16.04

5. Peter Bruinsma Nijverdal 16.07

6. Alfred Rekers Zwolle 16.16

7. Mark Westera Zwolle 16.27

8. Jan Scheenstra Steenwijkerwold 16.30

9. Dennis v/d Velden Nijverdal 16.36

10. Mick van Amelsvoort Raalte 16.42

Onofficiële NL ranglijsten halve marathon 99/00

001. 1.02.20 Greg van Hest

002. 1.02.33 Kamiel Maase

066. 1.09.37 Rudi v/d Lelie

093. 1.10.32 Gerrit Voortman

099. 1.10.41 Adri Deemter

102. 1.10.50 Jan van Ommen

169. 1.12.27 Udo Zwijnenberg

179. 1.12.44 Lamko Hulzebos

206. 1.13.04 Eric Borg

207. 1.13.04 Casper Koelma

285. 1.14.20 Robert Jan Lassche

290. 1.14.22 Jeroen Machielsen

305. 1.14.30 Peter Bruinsma

Nijverdal maart 2009. Nijverdal 1999

25 jaar wedstrijdhardloper 1998

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 15

‘De jacht is mooier dan de eigenlijke buit’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner

Van negenentachtig werd veel verwacht, zo was ik werkzaam bij TELE 8. Kwam Simone onverwacht in de Kruidenwijk wonen. Een oorverdovend lawaai steeg op terwijl in Ahaus het kerntransport langs reed. Bij Dauwpop stond ik samen met de Heideroosjes op het podium. Ilse de Lange brak door met het album ‘World of hurt’. In Hengelo liep ik spontaan met Haile Gebrselassie een ererondje nadat hij een wereldrecord liep 10.000 m 26.22.75. ‘Il Elfantino’ Marco Pantani won Tour de France en Giro d`Italia. Irma Heeren werd voor de derde maal Wereldkampioene Duatlon op de korte afstand. De film Titanic “A Woman`s heart is a deep ocean of secrets” won 11 oscars met in de hoofdrol Leonardo DiCaprio en Kate Winslet. Na een bezoek aan de Efteling was het sprookje uit.

Met de aanwinst van de atletiekbaan, het clubgebouw en Marian Freriks als trainster begon er een nieuwe periode. De oude generatie hardlopers, gaf zich niet gewonnen. Maar werd verzocht plaats te maken voor de generatie Udo Zwijnenberg en Peter Bruinsma. Met name de snelle aansluiting van Udo viel op, waar Peter al jaren meestreed. Had Udo geen boodschap aan de gevestigde orde, hij toonde slechts interesse voor de eerste plek. Waar Peter twijfelde tussen tennis of hardlopen, was Udo duidelijk meteen gericht bezig. Aan het front dook Fred Sluys op, die uit het niets meeliep met kanjers als Jan Poorteman en Jan Paalman (senior). Waarom hadden wij hem niet eerder zien aankomen? Wat was dat voor vreemde vogel met dat westerse accent? Paalman en Sluys liepen even hard, maar het verschil kon haast niet groter. Waar bij Fred de wedstrijd leek te beginnen in de laatste honderden meters, daar hield die juist bij Jan op. Fred streed als een killer, alsof hij door moest naar de volgende ronde. Daarentegen verontschuldigde Jan zich zonder woorden, alsof de wedstrijd voor hem 200 meter voor de finish al eindigde. (Fred liep eerder bij de Bataven, Leiden. Pr’s begin jaren negentig: 800m 1.54, 1000m 2.29, 1500m 4.00, 3000m 8.28, 5000m 15.05, 10.000m 31.50, 15km 48.55, 10mijl 52.10, Halve 1.10.24).

In Markelo op de Herikerberg was ik mijn nederlaag van het jaar ervoor nog niet vergeten. Dat moest recht gezet worden en die extra motivatie hielp mij naar een goede tijd en overwinning op de 5 km. Udo werd tweede, Pitchou Itebe Meya derde, Remi de Olde vierde en Leon Sanderman pas achtste. De eerste Oadreizencrosscircuit werd in de winter van `97/`98 gewonnen door Gerrit Voortman op de 10 km. Jeroen Machielsen won op de 5 km het eindklassement. De Fransman (Jean) Nicolas Neple gaf de regionale loopjes een internationaal accent. Deze skileraar en hardloper had destijds een vriendin in Hengelo. Hij stond regelmatig op het regionale hardlooppodium. Je zou er gek van worden, of er het beste van maken en zo liep ik in Vriezenveen naar een prachtige 15.35 op de 5 km. Neple won met 15.23. Op de baan trad ik regelmatig aan voor de (club) competitie, daar deed ik zowel de 5000 als de 1500. Als Rudi v/d Lelie zich op kop nestelde ging ik er achteraan, hij liep standaard rondjes van 74, dat betekende voor mij indien ik het volhield een persoonlijkrecord. Het was dus alles of niets, soms hield ik het lang vol, maar meestal vijf ronden. Voor mij telde alleen een tijd onder de 16. Udo ontpopte zich als een regionale topper, maar omdat hij buiten de Gemeente Hellendoorn woonde (Udo verbleef in een kabouterhuisje te Lemelerveld) ontging dat de regionale pers.

Simone studeerde af en beëindigde een vrolijke onbezorgde periode. Het werd tijd dat we volwassen werden. Ons trainingsschema had zich ontwikkeld. Waar de schema`s van de diverse trainers op elkaar leken, was de toevoeging van Marian een meerwaard. Zo had je eerste een kolom met het schema en daarnaast de kolom (aanpassing), de kolom (uitvoering) etc. Al jaren was ik op deze manier bezig, dan kraste ik driftig het schema door en pende mijn invulling er naast. Nu hadden wij een trainster die daar al rekening mee hield, dat er geen standaard trainingsschema bestond, dat je altijd rekening hebt te houden met de omstandigheden. Er was zelfs een lege kolom voor de dagkilometers, heel simpel, eindelijk een praktisch toepasbaar schema. Op een gegeven moment is Marian daar mee gestopt, want er kwam blijkbaar te weinig terug van ons. Wellicht vroeg ze te veel, want Freriks had ook nog een soort logboek. Enkele gegevens die werden geacht bij te houden waren: hartslag, lichaamsgewicht, nachtrust en lichamelijke frisheid. Het belangrijkste was dan natuurlijk om dat trainingslogboek te bespreken, of iemand dat deed? Ik heb er nooit wat over gehoord. Ja, dat is een beetje dom (van ons)!

Nieuws, Atletiekwereld:

Tekst: Wilmar Kortleever, fotografie: Léon Haan 

Voormalig topatlete Marian Freriks is trainer coach-B

`Ze heeft het allemaal meegemaakt`

Atleten zelf volwassen maken in de training. Dat is het moto van Marian.

Ondanks de aanhoudende regen vindt het grootste deel van Freriks groep op dinsdagavond de weg naar de baan aan de Van Heerdtweg.

Uitslagen Schipsloot tot Stouwe trimloop
Vriezenveen 15 mei:

10 km

1. Guido Sasse Neede 31.32

2. Udo Zwijnenberg Nijverdal 32.51

3. Casper Koelma Borne 33.29

5. Fred Sluys Wierden 34.06

7. Leo Jansen Hulsen 35.24

9. Marco Kuipers Nijverdal 36.28

5 km

1. Nicolas Neple Hengelo (Frankrijk) 15.23

2. Jeroen Machielsen Nijverdal 15.35

3. Theo van der Veer Ede 15.39

4. Alfred Gerrits Hoogeveen 16.15

6. Pitchou Meya Itebe Markelo 16.40

Enkele hardloopprestaties:
Nijverdal Nieuwjaarsloop Atletics 3 januari 5 km weg/cross 16.50 1^ste

Beltrum (groep) survivalrun 4 januari 12 km 2.05 uur 1^ste

Markelo Herikerberg OADcross 7 maart 5 km 16.23 1^ste

Hengelo Dubbele mijl 28 mei 9.55

Oldenzaal weg 15 augustus 10 km 34.11 11^de

Nijverdal SNO (Halve) cross 28 augustus 20.6 km 1.13.41 3^de

Emmen baan 6 september 5 km 16.07, 1500 m 4.32
Markelo Kariboes cross weg 4 oktober 10 mijl 57.40 1^ste

DenHam weg 31 december 5 km 16.11 2^de

Nederlandse KNAU ranglijst 5000 meter (baan) mannen:

1. Kamiel Maase 13.29.30 Hechtel   

2. Sander Schutgens 13.33.28 Hechtel   

3. Marcel Versteeg 13.39.45 Uden 

6. Luc Krotwaar 13.46.32 Uden    

16. Gertjan Liefers 14.22.63 Breda   

79. Jan van Ommen 15.16.9 Epe   

88. Wim de Weerdt 15.20.0 Epe   

111. Cees Kraaijeveld 15.29.71 Zevenaar   

152. Rudi vd Lelie 15.43.80 Emmen   

168. Erik Borg 15.52.52 Emmen   

232. Melvin van de Voet 16.05.0 Hengelo   

239. Jeroen Machielsen 16.07.06 Emmen   

247. Udo Zwijnenberg 16.07.94 Emmen   

248. Rob Detert 16.08.05 Krommenie  

Nijverdal februari 2009. Nijverdal 1998.

25 jaar wedstrijdhardloper 1997

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 14

‘Niets te verliezen en toch bang’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner

Een menigte met oranje puntmutsen wachtte in Franeker op de Elfstedentocht schaatsers. Wilson Kipketer de Keniaanse Deen schreef historie op de 800 m 1.41.11. Kamiel Maase verbrak een stokoud record op de 10.000 m. ‘Nobody’s Wife’ van Anouk klonk uit de speakers. Ter gelegenheid van de begrafenis van Prinses Diana zong Elton John ‘Candle in the Wind’. Op mijn blauwe Specialized zonder voorvering begon ik met ATB-toertochten. Via Jos v/d Berg nam ik zitting in de werkgroep `Bruisend Nijverdal` en werd opgenomen in de wandelvriendengroep GRIG. Ik liet me omscholen tot cameraman. We liepen onze eerste rondjes op de atletiekbaan. Met mijn prinses genoot ik volop van De Vliegende Panters en waren we ‘Stille Getuigen’ van Dogtroep.

Veel tweede plaatsen dit jaar, het leek erop dat ik net niet dat beetje extra kon geven. Bij diverse trimlopen en wedstrijden werd ik aangewezen als de te kloppen man. Ondertussen zaten clubgenoten te trappelen om mijn positie over te nemen. Bij ‘De Boer crosscompetitie’ van AV Atletics stuit ik op de lange afstand op Richard v/d Weijden, die het klassement won. Ene Pitchou verscheen op het toneel. Hij verbleef in het asielzoekerscentrum bij Markelo. Trainer Arno Körmeling nam hem onder zijn hoede. Mijn eerste race tegen Pitchou Itebe Meya was minder aangenaam. Pitchou liep zo irritant dat ik de neiging had hem eens een stevige duw te geven. Pitchou was zeker geen natuurtalent en ook al geen Keniaan of Ethiopiër. Zwart was hij wel met smalle kuiten. We hadden te doen met deze stadsjongen uit Kinshasa (Zaïre) daarom liet ik die duw achterwege. De mooiste tweede plek dat jaar schreven we bij in Ede. Bij de meerdaagse survival ‘Ede`s Best Race’ gingen we met ons team ‘Opel van Egmond Nijverdal’ voor de eerste plek. Met Herman Roddeman, Wim Spenkelink en Bertil Krukkert hadden we ons maanden voorbereid. Als coach probeerde ik mijn steentje bij te dragen met behulp van mijn breed netwerk die mij op alle mogelijke manieren bestookten met wijze raad en ander zweverig gelul. Komisch was het hoe wij daar liepen met een grote blauwe ton. Op een gegeven moment had ik die overgenomen en snelde zo vooruit, mijn teamgenoten hadden zonder ton de grootste moeite om te volgen en we scoorden veel punten. We moesten uiteindelijk de tweede plek delen met een ander team, maar dat zijn we vergeten.

Hoewel ik mezelf bleef pushen om de baanwedstrijden aan te merken als de belangrijkste wedstrijden, leefde een aantal trimlopen veel meer. De entourage van de Banthumloop en de Schipsloot tot Stouwe waren overweldigend. Dat begon al als de eerste strooifolders verschenen, als er een stukje in de krant kwam. De organisatie je persoonlijk aansprak of je uitgenodigde en je concurrenten vroegen of je meedeed? Een enkele keer lag er al een startnummer klaar op naam, met nummer 1. Daar bij die loopjes was het of ik los mocht, dat ik daar alle vrijheid kreeg. Knallen, meteen vanaf het begin, in je korte broekje, met de lichte wedstrijdschoenen. Dan voelde ik haast dat ik zweefde, voelde me oppermachtig en moest me afremmen in de eerste honderden meters. In die jaren liep ik de vijf regelmatig onder de 16. Bergentheim groeide uit tot een waar feest, daar stonden bij de 5 km mannen aan de start die op de 10 km ook kansen hadden. Zo streden Gerrit Voortman en Guido Sasse voor een parcoursrecord (net onder de 15). Waarom ik niet mijn topjaar 1996 overtrof is wel te verklaren. Ik had een andere passie: Simone. Ja, dan vergat ik alles, zelf enkele keren de training, of een degelijke maaltijd wat me nooit was overkomen (Veel pizza`s en chinees dat jaar). Er was dus maar één oplossing, Simone moest mee. Nou dat waren trainingen met een totaal andere dimensie. Het begon al bij het verlaten van mijn woning. Dat die vreemde solo hardloper, daar opeens met een meefietsende jongedame voorbij snelde. Ik had het niet zo op dat rennen door de woonwijk. Nu had ik tig extra lussen willen maken door de kruidenwijk. Zodat iedereen zag dat er een spontane flierefluit mee ging. Mijn hartslag was al meteen een stuk hoger. Simone keek eens achterom waar ik bleef. Waren we eenmaal op mijn terrein in de Hellendoornseberg, dan was het mijn beurt om achterom te kijken. Door Simone kon ik niet meer helemaal helder denken. Ik deed dingen die buiten mezelf leken om te gaan, alsof onzichtbare krachten met mij aan de loop gingen. Dan bevond ik me ergens en was ik plots Simone kwijt.  Een paar seconden was ik dan terug op mezelf een verlegen jongen in een grote mensenmassa. Een grote glimlach kwam tevoorschijn als Simone verscheen in mijn gezichtsveld. Als twee kinderen, volkomen onschuldig en naïef vervolgde we onze weg, waarheen was onbelangrijk als we maar samen waren.

Trainingsweek 7:

Maandag – herstelduurloop Wierdenseveld. Circa 40 min  8 km.
Dinsdag – Clubtraining, trainer Herman den Ouden.

6 x 6 min (tempo), pauze 4 min dribbelen. Totaal circa 14 km.

Woensdag – rust.

Donderdag – Clubtraining trainer Herman den Ouden.

5 x 100m, pauze 40 sec. 3 x 200m, pauze 60 sec.
3 x (400 - 600 - 800 - 600) pauze 1, 2, 3 min. Seriepauze 5 min.

Totaal circa 12 km.

Vrijdag – Herstelduurloop Wierdenseveld circa 45 min 9 km.

Zaterdagmorgen, Toertocht ATB Ommen 45 km.

Middag, Duurloop Noetseler/Holterberg 1.50 uur 25 km.

Zondag – Duurloop 3. 31 min, Wierdenseveld naast meefietsende Simone. 12 km.

Kilometeropbouw winter:

Week 2: 81 km Week 3: 98 km Week 4: 88 km Week 5: 100 km

Week 6: 62 km Week 7: 80 km Week 8: 102 km Week 9: 120 km

Week 10: 82 km Week 11: 17 km Week 12: 74 km Week 13: 40 km

Enkele hardloopprestaties:

Net niet gewonnen wedstrijden:

Nijverdal Atletics cross 9.2 km 31.20. Richard v/d Weijden 1^ste

Harderwijk KNAU Athloscross 5 km 17.38. Fred Ruiter 1^ste.

Markelo Herikerbergcross 5 km 16.50. Gernant Brem 1^ste.

Raalte Fit Care 10 km weg 34.39. Sebastiaan Francke 1^ste.

Vriezenveen Schipsloot tot 5 km weg 15.42. Simon Bell 1^ste.

Hengelo FBK KNAU 5 km baan 16.13. Simon Bell 1^ste.

Nijverdal Survival 22 km. Peter Bruinsma en René de Wilde 1^ste.

Nijverdal SNO trimloop Noetselerberg 20.6 km 1.10.45. Jan Poortman 1^ste.

Markelo Kariboes veldloop 10 mijl 56.19. Egbert Veneklaas 1^ste.

Nijverdal Oad cross 5.3 km 17.37. Remi de Olde 1^ste.

Hellendoorn MCNH cross 5 km 17.44. Peter Bruinsma 1^ste.

Rijssen Oad cross 5 km 17.45. Jaap Stijlaart 1^ste.

(Kranten)knipselnieuws:

Dagblad Tubantia.

`De ecozone en de atletiekbaan vormen in samenhang een prachtig gebied`

Mijlpaal Atletics na elf jaar en vier dagen

Zo`n 700 basisscholieren vormden zaterdag een erehaag bij de feestelijke oplevering van de atletiekbaan aan de Helmkruidlaan.

Enkele uitslagen:

Hoge Lage Torenloop Oldenzaal / Enschede

15 km KNAU wedstrijd:

Senioren

1. Richard v/d Weijden 48.16

2. Adri Deemter 48.27

3. Boike Kropman 49.53

4. René de Wilde 50.34

6. Jeroen Machielsen 50.54

8. Dirk Hoekman 51.28

10. Marcel Nijhof 51.42

12. Maykel Geerdink 51.53

15. Peter Bruinsma 52.42

16. Casper Koelma 52.51

M40+

1. John Fokkink 50.20

2. Gerrit te Vaarwerk 50.27

3. Harry Dijk 51.27

www.youtube.com/watch?v=UunVkeYTc4k&feature=related

http://nl.wikipedia.org/wiki/Za%C3%AFre

Nijverdal januari 2009. Nijverdal 1997.

25 jaar wedstrijdhardloper 1996

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 13

‘Je hoeft niet alles op te eten om te weten hoe het smaakt’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner

Met een koudweertraining in Noorwegen nam ik afscheid als beroepsmilitair. Overste Thom Karremans vertrok met de nodige aandacht. Simone keerde het cassettebandje nog eens om. Muziek van ‘Het Kleine orkest’ en Alanis Morissette vulde mijn rode Ford Escort. Geïnspireerd door ‘De Celestijnse Belofte’ bewandelden we ons pad. In alle opzichten een emotioneel jaar, vol intens geluk en verdriet. Miss Saigon stond in de schaduw van de schone naast mij. Groots was het optreden van Svetlana Masterkova, zij werd tweemaal Olympisch Kampioen 800 / 1500 m. Adrie van der Poel werd Wereldkampioen veldrijden. In Atlanta greep Bart Brentjens de macht. De ‘Holland Acht’ bleek een gouden succesformule. Op de oude bike van Marco Kuipers begon ik met mountainbiken.

We stonden stil bij de nietigheid van het leven en het ongrijpbare daarvan. Ik hield me vast aan wat ik wel wist; dat ik van haar hou. En dat ik een hardloper ben. Te vaak was ik bezig met een doel op lange termijn. In dit jaar moest alles nu gebeuren, alsof er geen morgen was. Ook een spiritueel jaar met Simone, een soort van bewustwording. Nu hebben we daar de term ‘Mindfulness’ voor. Psycholoog Standaert beschrijft dat als volgt: De mens put energie uit drie batterijen; de lichamelijke, de mentale en de emotionele. Lichamelijk was ik op de toppen van mijn kunnen. Ik kon de clubtraining heel goed aan. Volgens trainingsmaat Rudy Pots leek me dat nauwelijks enige moeite te kosten. Daarom zocht ik naar nieuwe uitdagingen in de training en ging de strijd aan met voorbij komende fietsers. Mentaal was ik door de jaren gesterkt. Ik had de kracht om uit te gaan van het positieve hoe klein de kans op slagen ook was. De emotionele kant was niet zo duidelijk aanwezig, dat werd vanaf een bepaald moment vanzelf toegevoegd. Simone was mijn accu, bij haar kon ik me opladen. Zij was de ongrijpbare emotionele factor en zolang die positief was kon ik presteren. Genieten, ontspannen en ‘iets leuks doen’ waren daarbij de sleutelwoorden.

Op één of andere manier scheen dat ook over op de trainingsgroep, we waren een hecht team. Het gesponsorde Karhu-team (hardloopwinkel Fair Play). Bij onze eigen  ‘De super de Boer crosslopen’ won ik het eindklassement op de 5 km en liep als enige onder de 17 minuten. Dat was ondergeschikt aan het verslaan van Richard v/d Weijden onze ex-clubgenoot. Hoe vaak hadden mijn familie, vrienden en kennissen niet, nadat ik mijn prestatie had verteld, gevraagd naar de positie van de v/d Weijden`s. Dan moest ik antwoorden dat hij de tien had gewonnen. Nu niet. Maar het mooiste was misschien wel de wedstrijd bij de Oostelijke kampioenschappen, waar Marco Kuipers mij mental coach was. Samen met Marco liep ik naar een vierde plek, naar een persoonlijk record op de 5 km en voor Richard v/d Weijden. Marco noteerde alle ronde tijden en schreef er boven ‘Gouden Race Jeroen’. Het was er één van vele goede wedstrijden dat jaar. Vanaf maart is het elke week raak; op het podium, een persoonlijk record of een snelle tijd. Soms had ik helemaal geen tegenstand zoals bij de crossloop van MCNH te Hellendoorn, daar won ik in december zowel de 5 km als de 10 km. Ik kan me nog goed herinneren dat Marian Freriks mij daarna aansprak. Zij kwam mij niet feliciteren zoals de rest, maar wees mij op mijn kwaliteiten en dat ik die niet op deze manier moest etaleren. Daar had ze natuurlijk gelijk in, hoewel ik op dat moment iets anders heb gezegd. De MCNH trimloop daar liep ik mijn eerste ‘wedstrijd’, dit was een soort van toetje. Ik had al een ‘topjaar’ achter de rug.

Op de achtergrond waren er mijn survivalmaatjes. Daar ging het om samenwerken, was je ondergeschikt aan het teambelang, ging het om blindelings vertrouwen. Met de ‘sportschoolboys’ deed ik vele duurtrainingen en kreeg les in roeien en andere onderdelen. Altijd was er wel een redenen om een feestje te bouwen, om het teamgevoel te versterken. Hoezeer je elkaar ook vervloekt had tijdens de survival. Na de finish was er het samenhorigheidsgevoel. Dat bleef achterwege naar een hardloopwedstrijd, dan kwam ik alleen thuis met weer een persoonlijk record. Eigenlijk had ik niet het idee, dat het hier met deze persoonlijke records zou stranden. Vast overtuigd was ik dat het harder kon en met name op de lange afstand. Want ik trainde nog steeds met als basis de vijf kilometer. Mijn record op de 1500 meter is daarom misschien wel de wedstrijd waar ik dat jaar de meeste voldoening uit haalde. Daar zat ik na een strijd achter Simon Bell, na de finish nog lang uit te blazen en voelde ik wat in mijn benen, wat ik niet eerder had ervaren. Diepte punt was het verlies van mijn vriend en trainingsmaatje Ewald v/d Weijden, die bij een noodlottig val in Oostenrijk om het leven kwam.

Krantenknipselnieuws:

Viertal wacht drie dagen lang ontberingen op 200 kilometer lange tocht

Nijverdalse equipe klaar voor survivaltocht

(Dagblad Tubantia) Nijverdal – Het wordt een barre tocht vol hindernissen, verrassingen en weinig slaap. In acht etappes moeten ze 200 kilometer zien te overbruggen. Onderweg wachten onberekenbare opdrachten, die ongetwijfeld veel kracht en vooral mentale weerbaarheid vergen.

Persoonlijke records KNAU wedstrijden:

800 meter, Hengelo FBK 28 augustus 2.09

1500 meter, Hengelo FBK 27 juni 4.09 3de  

Dubbele mijl, Hengelo Laac 23 mei 9.44 3de clubrecord

5000 meter, Ede Oost Nederlandse Kampioenschappen 16 juni 15.37 4de

10 km, Haaksbergen sterloop 29 september 32.34 6de

15 km, Nijmegen zevenheuvelen 17 november 50.48 82ste

10 mijl, Nijverdal DHHL 26 oktober 54.55 17de

Halve marathon, Almelo Sisu Zentra sport omloop 8 april 1.13.28 3de

Uitslag KNAU wedstrijd 10 km
Rabo-sterloop Haaksbergen 29 september:

1. Genadie Panin Rusland 29.16

2. Simon Bell (Engeland) Laac 31.34

3. Richard v/d Weijden Laac 31.37

4. Egbert Veneklaas Sv Holten 32.04

6. Jeroen Machielsen Atletics 32.33

7. Adri Deemter HAC `63 32.38

8. Cees Kraaijeveld AV `34 32.41 (M40) 1ste

12. Udo Zwijnenberg Atletics 33.57

16. Peter Bruinsma Atletics 34.31

20. Bernard Broeks Atletics 35.19 (M40) 4de

26. Marco Kuipers Atletics 36.09

Nijverdal januari 2009. Nijverdal 1996.

25 jaar wedstrijdhardloper 1995

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 12

‘nema problema’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner

Wederom schitterde Noureddine Morceli op de 1500 m wereldrecord en wereldkampioen. Ana Fidelia Quirot won na een tragisch ongeluk het goud op de 800 m WK Atletiek in Göteborg, Letitia Vriesde werd tweede. Alanis Morissette scoorde met haar album ‘Jagged little pill’. U2 en Luciano Pavarotti zongen ‘Miss Sarajevo’. De Film `Forrest Gump` won diverse prijzen bij de Oscar uitreiking. De monoloog van Forrest `Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get` leek van toepassing. Zowel de NOS als RTL zonden beelden van mij uit (bezoek Prins aan enclave). De Moslim enclave Srebrenica viel. Ik kocht mijn eerste computer en werd eindredacteur van clubblad Aktief van Atletics.

Op 17 januari reden we met een konvooi van Dutchbat III door Servisch gebied Bosnië binnen. Ik werd gelegerd te Potočari. Tijdens de vliegreis nam ik plaats naast Adjudant Dijkema. Ik kwam met hem in gesprek over zijn werk en mijn studie fotografie. Nog voor we in Zagreb landen gaf de Adjudant aan dat hij wel iemand kon gebruiken om zijn taak te volbrengen. In mijn Hardloopschrift was het nauwelijks zichtbaar dat ik even voor een half jaar weg zou zijn. Bij de prestatieloop van de Zweef werd ik onbedreigd eerste op de 5 km. In Wierden was er een mooie 10 km ‘wedstrijd’, waarbij we lang met vijf man samen op kop streden. Gerrit Voortman was als zo vaak te sterk voor de regionale toppers. Ik versloeg nipt clubgenoot Leo Jansen. Sterk op dreef in die jaren was Triatleet Dennis Schutten.  Van trainer Gerard Bruggeman kreeg ik een trainingsschema´s opgestuurd. De eerste weken kwam er echter weinig van trainen. Er was een groot en klein rondje op de compound. Ik begon met 12 rondjes, circa 45 minuten, de week erop waren het al 23 rondjes. Elke keer kwam ik langs de post van de commando´s, zij moedigden mij spontaan aan. In april nam ik afscheid met 33 rondjes en maakte de 2 uur vol. In januari was de situatie nog stabiel er was zelfs het idee geopperd om een halve marathon wedstrijd te organiseren. De Sergeant (sportinstructeur) en enkele officieren hadden het plan toch maar laten varen, vanwege de onpeilbare situatie.

In de weken die volgen klom ik op van gewone soldaat naar de rechterhand van Adjudant Dijkema. Daarvoor moest er wel op hoog niveau een beslissing genomen worden. De lovende woorden die de Adjudant sprak `Er is niemand in de hele compagnie met deze specifieke kwaliteiten`, troffen doel. Ik was geprikkeld om dit waar te maken en was dagelijks druk met fotograferen, teksten schrijven, video opnames maken etc. Steeds meer kwam mijn eigenlijke werk: wachtlopen, houthakken, iets in de opsroom en andere dingen die ik vergeten ben (soldaat van dienst) in de verdrukking. En werd ik van die taken ontheven. Laat nu net in de periode dat Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Willem Alexander op bezoek kwam, de Adjudant met verlof zijn. Zodat ik naar voren schoof en van het bezoek verslag deed. De Prins overnachtte in het zelfde rijtje prefabs waar ik ook mijn onderkomen had. ZKH at wat de pot schaft, dus kreeg hij een prak op zijn metalen bord, onder Tl verlichting op een wankele houten bank. De latere gebeurtenissen in de enclave overtroffen alles. De kleine groep die overbleef maakte deel uit van een stukje geschiedenis. Het hardlopen, mijn studie en de brieven vanuit het thuisfront hielden ons staande. Ik kwam er achter dat ik al een oorlog had mee gemaakt (Angola). Daardoor kon ik beter omgaan met de dagelijkse ongemakken en onzekerheden. Ik kreeg steeds meer persoonlijke brieven van haar, als een bloem die voorzichtig ontwaakte. Binnen de manschappen nam de spanning toe. Elke gelegenheid greep ik aan om buiten de hekken van de compound te komen. Daar zagen we de schrijnende troosteloze vragende blikken van de locale bevolking. En voelde we hoe de dreigende oorlog dichterbij kwam.

Tijdens mijn verlof (eind april) bleek mijn trainingsachterstand wel mee te vallen. Ik beleefde het verlof als in een waas, nauwelijks iemand had het besef wat zich daar afspeelde. In Nederland vierde men gewoon op 5 mei de bevrijding?!? Ik kreeg een mandje met oranje vlaggetjes van de buren, zodat we ons blok konden versieren. Ik was met mijn gedachten bij ‘onze jongens’. Zelfbewust stapte ik in het vliegtuig om onze taak te voltooien. We zouden echter niet terugkeren, want we stranden in Zagreb. We kregen geen toestemming om door het Servische gebied te rijden. Op de legerbasis kamp Pleso doden we onze wachttijd met rusten, lezen, schrijven, hardlopen en nog wat dingen. De zware last verdronken we en daar gingen we thuis mee door. We voelden de onmacht, dat we de anderen in de steek hadden gelaten. We wisten wat er zich afspeelde in de enclave en volgden het nieuws of zonderen ons af. Ik bleek in Zagreb gordelroos te hebben opgelopen. De moslimenclave viel. De gehele Nederlandse bevolking leek over ons heen te vallen. Ja, en dan moet je gewoon verder. Dus alles wat me een beetje kon afleiden van ( ...) was welkom. Met mijn prinses naast me reden we ergens heen. Ik wou immer door reizen, weg van, samen met haar. Ik zag hoe Leo Jansen in Enschede een clubrecord liep op de marathon; 2.36.22. Eerder liep hij al een snelle 15 km tijdens de HogeLageTorenloop; 49.18.

Krantenknipselnieuws (opgestuurd door Gerard Bruggeman):

Tubantia 7 maart

Nijverdalse Atletics voor de accommodatie aan de slag met hamer en kwast.

Atleten gaan voor drie ton klussen

Nijverdal – Leden van de Nijverdalse atletiekvereniging Atletics hoeven zich het komende jaar niet te vervelen.

Enkele Uitslagen (KNAU wedstrijden):
1500 meter 4.22 Hengelo FBK 6 juli
10.000 meter 34.40 Hengelo FBK 6 juli 3^de  (clubrecord)
5000 meter 16.06 Enschede 3 september
10 mijl 56.39 Rijssen 10 juni 12^de
15 km 52.40 Nijmegen 19 november 92^ste
3 km 9.26 Zutphen cross 9 december 7^de

Enkele uitslagen:
15 km
12^e Zevenheuvelenloop Nijmegen
5. Marco Gielen Scopias 44.12
14. Marti Ten Kate AC Fortis 45.52
34. Simon Bell Lincoln (Eng) 49.06
36. Dolf Jansen AV 1923 49.25
89. Tonny Stouten AV Veluwe 52.19
105. Jeroen Machielsen Atletics 52.40

107. Kristijna Loonen AAC 52.44
112. Carla Beurskens RRA 52.50
165. Marian Freriks Schuurmans 54.19
168. Peter Bruinsma Atletics 54.25
175. Udo Zwijnenberg Atletics 54.31
203. Bianca Paus LAAC 54.59
213. Bernard Broeks Atletics 55.12
285. Marco Kuipers Atletics 56.14
405. Elly van Hulst Mita TC 57.29

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bosnie

Nijverdal december 2008. Nijverdal, Potočari, Zagreb 1995.

TCC Eibergen ‘09

Twentse cross competitie ’08.’09
www.asveibergen.nl
Nieuwjaarscross 3 januari ‘09

Foto © 2008FransKoevoets (Losser).

Ik sta eerste in het Overal klassement! Want ik won twee maal en Caimin Stevens eenmaal. Bij de M40 sta ik zelfs driemaal op het hoogste podium. Wat is dan mijn doel in Eibergen? Na de loop in Losser, had ik het idee om de volgende TCC-loop met Caimin mee te gaan. Maar waarom? Immers dit is een subdoel, terwijl ik bij andere competities ook punten wil pakken.

De afgelopen week heeft het een beetje gevroren. In Eibergen is het vanaf het parkeerterrein van sportpark “De Bijenkamp” al glibberen. Mijn bestelde spikes heb ik nog niet binnen, maar die wil ik ook niet gebruiken. Spikes bewaar ik voor een wedstrijd die ik wil winnen, of voor een kampioenschap. Niet voor elke cross. Die spikes zijn een enorme aanslag op je kuiten en achillespees. Daar heb je even profijt van. Meteen bij de start voel ik al dat de grip op mijn trainingschoenen matig is, met moeite kan ik me handhaven bij de eerste tien. Caimin gaat in de aanval, op de voet gevolgd door Marcel Klamer en Jeroen Gelinck. We ploeteren door het maïsveld, volgen het vrije pad evenwijdig aan de stoppels. Ik zoek zoveel mogelijk de zijkant van de weg, over het gras en de bladeren. Daar heb ik een beetje vastigheid. Zelfs de M50 heb ik voor me. Ik ben aan het zoeken naar de juiste balans en al in de eerste kilometers volkomen kansloos. Er is te weinig ondergrond waar ik wel in stevig cadans kan lopen, om zo iets van de achterstand goed te maken. Dat behendig crossen door de bossen en vlak langs de bomen lopen heb ik vorige week getraind. Nu ga ik er als een slak langs. Ik wil geen risico`s nemen op een val/blessure en zie geen kans om een positie bij de eerste drie te halen. Waarom steunt niemand mij, waar is Christiaan van Meurs? En moest Wilfried Woesthuis geen tips geven?

Wel haal ik wat atleten in, maar echt soepel gaat dat niet. Bij de eerste doorkomst zie ik een uitvaller. Ik maak er het beste van en ondanks dat het matig gaat loop ik toch vierde. In de derde ronde komt er iemand uit de achtergrond opzetten. Ik hoor zijn zware ademhaling. Met mijn ademhaling is niets mis. Het is alsof ik aan het trainen ben, maar door die ondergrond (en verkeerde schoenenkeus) neem ik het risico niet om harder te gaan. Hij komt bij en ik ga mee. Voordat we de laatste ronde ingaan, vraagt hij hoeveel ronden ik nog moet. Ik mompel: ”1 ronde”. Op de atletiekbaan heb ik inmiddels een alternatief gevonden voor de ijsgladde baan en pak de binnenstrook over het gras, tot aan de tent. Ronnie Leusink loopt langzaam bij me weg. Het ontbreekt vandaag aan iets, een beetje motivatie. Aan de andere kant weet ik dat het goed zit. Ik sta eerste bij de masters. De volgende keer ben ik weer voor Marcel! Hij blijkt zelfs Caimin voor te zijn gebleven. Goed bezig die veteranen! Hopelijk komt het voor Marcel goed in de krant;

‘Klamer`s winnen in Eibergen!’

Proficiat Marcel, Rachel en Karin.

Uitslagen 12 km
1. Marcel Klamer LAAC 45.37 M40
2. Caimin Stevens Tion 45.52
3. Jeroen Gelinck ASV 46.34
4. Ronnie Leusink ASV 48.16
5. Jeroen Machielsen Atletics 48.55 M40