Haaksbergse Engelse Mijlen '09

Zondag 22 maart '09


Het is pas echt crisis als ik niet kan hardlopen! Na wat gekuch en geklop, word ik door de huisarts gerust gesteld. Er is dan al bijna een week voorbij dat ik met pijn op de borst zit te kwakkelen. In het kader van ‘Make a Difference Day’ help ik mijn mountainbikemaatje met boomstammen sjouwen (voor de openhaard). Ongemerkt wordt de tijd opgenomen. Elke keer zijn we sneller terug vanaf de Noetselerberg met weer een volle aanhanger. De boomstammen worden zwaarder en gelukkig zegt Henry op een gegeven moment dat het leuk moet blijven. We stoppen. Bijna had ik moeten aangeven dat het wel een beetje zwaar is. Ja, en dat zou ik dan het hele jaar aan moeten horen op de sportschool (DRW). Deze actie blijkt teveel van het goede, mijn iele lichaam is het niet meer gewend. Ik moet aan krachttraining doen (dat is de les). Volgens de dokter heb ik mij geforceerd, daardoor komt die druk op de borstkast. De pijn op andere plekken is te verklaren, want alle ribben staan in verbinding met het borstbeen. Ik ben kern gezond verklaard. Voorzichtig informeer ik na de komende wedstrijd. Nee, meedoen aan een 10 mijl dat raadt hij af.

Een blik op de link van AV Haaksbergen met het prijzengeld zegt me dat er geen Afrikanen komen. Dat kan een mooie strijd worden, met kansen voor regionale toppers. Ik wil vroeg inlopen. Peter Bruinsma voornamelijk heel ver. Als ik zoals gebruikelijk van de voorkant de startlocatie wil betreden word ik tegengehouden. Die situatie is voor speaker Henk Borgmeijer de aanleiding om een hele reeks feitjes over mij te noemen. Ik sta stralend vooraan, dat hele gedoe, met die druk op de borstkast ben ik vergeten. Peter vraagt waar Leon Sanderman blijft, die komt vervolgens als één van de laatste vooraan staan. We kunnen, de torenklok luidt en dan mogen we. Heb ik nu een vals start? Het is wat twijfelachtig. Ik loop op kop en in een schim zie ik Peter en Leon. Als ik zeker weet dat we niet terug hoeven, trek ik door tot de bocht. Daar aangekomen als eerst! Denk ik (kom ik knal door tot de boog). Wat is dit enorm kicken! De verplichte rust en het afzegen voor de CPC heeft me gretig gemaakt. Ik zat letterlijk vast. Met een blik opzij zie ik de Leon, Peter en Bernard te Boekhorst langs komen.

Wij veteranen vinden elkaar al snel. Ik volg Guido Sasse, Edwin Veenstra zit te twijfelen. Eric Borg zet aan om mee te gaan met de kopgroep. We komen op de eerste kilometer door in 3.20. We hebben de wind in de rug, dus gaat het schijnbaar makkelijk. Veenstra en Sasse trekken door. Ik merk dat er wel degelijk wat moeite is met de ademhaling, het gaat net iets moeilijker dan normaal. We komen binnen de 17 door op de 5. André Oude Elferink sluit aan. Was mijn strijdplan onderweg naar Haaksbergen niet om rustig te beginnen, lekker achter André aan en me zo als in een zettel bij de anderen laten brengen? Glad vergeten, maar ik heb Oude Elferink ook niet gezien bij de start. Gaat die jongen soms achteraan staan? André neemt het kopwerk over en zo kan ik mee glippen. Voor ons waait Borg er af en hebben wij een mogelijke eerste positie in het vizier. Bijna wil ik de jongens manen om vooral niet te snel het gat te dichten, maar ik hou me in. Want als je niet meewerkt heb je niets te zeggen. Edwin doet wat ik vrees, een tandje erbij en we beginnen te scheuren. Sasse hangt achter me, Oude Elferink volgt Veenstra, bij mij knapt het lijntje. Sasse ziet dat in en komt er overheen. Ik ben niet in staat om meer te geven en wat voorzichtiger dan normaal. We pakken Eric, die niet meer kan aansluiten. Ik kan zijn poging wel waarderen, als je wilt winnen, dan moet je aanvallen. Borg ging strijdend ten onder. Nu ben ik wel los van de rest, terwijl hier net een zwaar stuk in de wind begint. Op de helft klok ik iets boven de 28. Ik bedenk dat ik na het keerpunt terug zou kunnen komen.

Sanderman ligt tweede en Bruinsma volgt op een derde plek. Ik loop zevende. Ik zie Harry Dijk om de hoek komen. Mijn tempo ben ik kwijt, waar blijft Borg? Een moment twijfel ik, me laten afzakken en samenwerken met Eric? We zijn op de terug weg op de lange weg lijkt Sasse dichterbij. Veenstra daarvoor met meefietser en sponzenaangever. Oude Elferink haast uit zicht. Ik zet aan uit het niets en nergens om. Wel vierde dus naast het podium, maar ja. Hé wel bij de eerste tien! Ik zie Guido om de bocht gaan. Uiterst voorzichtig kom ik dichterbij. Twee kilometers te gaan. Goed ik kon niet mee, maar heb me hervonden en niet het hoofd laten zaken. De knik onder het viaduct voel ik nauwelijks, mijn ademhaling was zwaar, maar mijn benen die waren/zijn goed. Het laatste stuk kan ik genieten van het vele publiek ik kijk een beetje rond, dat kon ik eerdere edities niet vanwege de strijd.

Uitslagen 10 mijl
Senioren
1. Bernard te Boekhorst Phoenix 53.30
2. Leon Sanderman AV Rijssen 53.42
3. Peter Bruinsma Atletics 54.33
4. Jeroen Gelinck ASV 57.33
5. Johan Kats Daventria 58.40
M40
1. André Oude Elferink Dionysos 55.24
2. Edwin Veenstra MPM 56.12
3. Guido Sasse ASV 56.32
4. Jeroen Machielsen Atletics 56.53
5. Eric Borg MPM 57.43
M50
1. Harry Dijk TION 58.49
2. Harry Aalderink Ambt Delden 1.03.08
3. Herman ten Hove Goor ’75 1.03.18
Dames
1. Ingrid Prigge LAAC 1.00.52
2. Marlin Nijhof MPM 1.07.12
3. Karin Klamer LAAC 1.08.06

www.tctubantia.nl/sport/sport_en_bewegen/article4700582.ece

TAR'09 Achtung, jetzt kommen die Holländer

‘Wir Alpinrunner sind dabei’
www.alpinrunner.ch/

Foto © 2002.2007sprengenbergrunner

Op 12 februari ’09 heb ik definitief een loopmaat gevonden voor mijn uitdaging:
GORE-TEX® Transalpine-Run 2009. Samen met Jan-Albert Lantink sta ik ingeschreven als: Alpinrunner.CH 8 NL. Ik sta nu al te stuiteren van de zenuwen, alles wat ik daarvoor ga doen is ‘a piece of cake’. Op de kop af 25 jaar geleden ben ik als wedstrijdatleet begonnen bij de MCNH cross in Hellendoorn. We gaan samen in 8 etappes door vier landen (Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Italië) 240 km hardlopen met 14000 hoogte meters. Over de Alpen van Oberstdorf naar Latsch im Vinschgau.  

Jetzt gehts los! Als we vroeger (jaren zeventig) in het Eversbergbos waren, rende we als vanzelf naar de top van de Eversberg. Zo zou de lange versie kunnen beginnen van dit avontuur. Ergens kom je bij een grens, dat je voor die uitdaging voorbereiding moet treffen. Dat je moet nadenken over de energie en vocht opname en dat er iets van een planning moet zijn. ‘Heute’ ben ik aangekomen bij het punt dat die heuvel een echte berg is geworden. Dat het op die top staan niet genoeg is, maar er meer bergen moeten worden bedwongen en in hardlooptempo. Gelukkig zijn er steeds meer ‘Trailrunners’ zodat we deze uitdaging in een georganiseerd wedstrijdverband kunnen aangaan.

Mijn midden versie van deze story, zou triest beginnen. Bij een verbroken relatie. Een hoopje zieligheid omringd met herinneringen aan een verloren prinses. Om mezelf weer uit het moeras te trekken moest er iets gebeuren. Een positieve inslag, een verre reis, maar wel met anderen, prikkelend met tijd voor ontspanning, met sportieve en cultuur minnende wereldburgers. Zou zoiets bestaan? Een mountainbike vakantie, of hardloop of wandel. Want zei Simone niet eens: “Met Jeroen moet je altijd iets doen”. Met SNP had ik in 2002 de reis gevonden: ‘Fietsexpeditie met Frank van Rijn door de Andes’. Peru het land van de Inca`s, bergtoppen van boven de 5000 meter, de diepste kloven ter wereld en het mysterieuze ‘Machu Picchu’. Je kunt er een boek vol over schrijven en dat deed Van Rijn, een deel van de tocht die wij met hem meefietste beschreef hij eerder in ‘Revanche in de Andes’.

In mijn lange versie vertel ik over die toppen, maar ik begrijp na de ‘Inca-trail’ dat er een hele andere soort beleving is. Juist één van ingetogenheid. Er kwam een vervolg en dat werd Tsjechië. Dat is allemaal op een bescheidener schaal en daar kom ik in contact met Willem de Vos. Via Willem kom ik in Zwitserland, waar ik proef aan de Jungfrau marathon. In Wengen (1284 m) gaan we hardlopen. Net na ‘de muur’ haakt de Vos af en begin ik aan de klim. Als je eenmaal het juiste slome tempo te pakken hebt gaat het best en zo bedwing ik de Jungfrau. Solo stijg ik naar grotere hoogtes. Het klimmen duurt maar voort. Vooral de laatste drie kilometer geniet ik van het uitzicht, het steeds uitdagende parcours. Waar ik als een balletdanser me een weg zoek. Over de bergkam, met rechts een bergmassief en links in de verte de denkbeeldige finish, Kleine Scheidegg (2100 m). Daar kun je beginnen aan de echte beklimming naar de top van de Jungfrau (4158 m). Of je neemt het bergtreintje naar de ‘Jungfraujoch’ (3454 m, Top of Europe), met een bezoek aan de Sphinx (3571 m).

De korte versie gaat niet meer lukken. De Zwitserse Chur Alpinerunners hebben mij tijdens de driedaagse trail warm gemaakt. Zij hebben veel minder oog voor die gekte rondom de Jungfrau marathon, dat is niet het echte berglopen (Trailrunning). Dat is een mega spektakel voornamelijk voor buitenlanders. Nee, zij hebben het over andere belevenissen, over de Transalpinerun. Dat wil ik ook! Direct na mijn mountainbike tocht door de Pyreneeën ben ik me er eens goed in gaan verdiepen. En Willem, de oude Vos die heeft hetzelfde idee, of eigenlijk hij is me een stap voor. Hij doet mee met zijn partner. Ja, ik heb begrepen dat je het met zijn tweeën moet doen. Ik neem contact op met Marco Jäger en meld me aan. Daarna ga ik op zoek naar een partner. Via atletieksites kom ik op een spoor van Nederlanders die in 2008 meededen, waaronder Jan-Albert Lantink. Ik verstuur wat mailtjes en in een mum van tijd is het digitale contact gelegd met Jan-Albert. Lantink reageert heel gewoon, terwijl ik wat buitengewoons ga doen. De eerste training met Jan-Albert in Ibbenbüren verloopt prima. Er is veel te vertellen en voor ik het door heb zijn we terug. Het voorproef smaakt naar meer. Ik voel me een ogenblik een groentje bij deze mega ultra hardloper. Alsof ik net mijn eerste marathon ga lopen.

Oad CC Markelo '09

12e Oad Reizencrosscircuit
www.tibfinishingcrosscircuit.nl

AV Goor ’75 Herikerbergcross Markelo
Zaterdag 7 maart ‘09

Drie crosscompetities winnen, dat zou een mooie kop opleveren. Of ‘Jeroen Machielsen wint voor de derde maal het Oad reizencrosscircuit’. Er is één klein obstakel; Eric Borg. Deze MPM atleet werd vorige week 9de bij het NK cross (M40). Echter de man die 8 seconde achter hem eindigde, die was slecht een paar seconde voor mij bij de GO kampioenschappen. Borg verslaan blijkt niet voldoende, daarvoor is mijn achterstand in het klassement te groot. Eric werd tweemaal eerst. Ik tweemaal tweede, dan zou Borg derde moeten worden. Ja, ja, dan is er één mogelijkheid: Bertil Krukkert moet als tweede eindigen. Met die gedachten reis ik af naar het motorcrossparcours.

Na die regen van gisteren had ik het parcours natter verwacht. Het is wel modderig, op de kleigrond zelfs glibberige. Die ondergrond zorgt ervoor dat de heuveltjes zwaarder zijn en de bochten spekglad. Nu na een lang seizoen crossen heb ik het wel gehad, het was misschien net iets te lang. En drie crossklassementen bij de M40 willen winnen, een behoorlijk doel. Maar ik heb er de pest aan, als je het spel niet afmaakt! Dus ik doe mee, met de volle 100% inzet. Een klein test rondje met de 5 km lopers gaat lekker. Tion atleet Melvin van der Voet geeft me het advies mee om wel spikes aan te doen, voor de nodige grip. In de omkleedtent kijk ik wat de klassementlopers doen. Jan Paalman toont een trailschoen met spikepunten. Met een schuin oog kijk ik wat Eric Borg aantrekt. Atletics atleet Bernard Broeks die normaal gesproken tien jaar achter loopt, toont nu trots zijn trailschoen met behoorlijk grof profiel. Ik besluit de crossspikes aan te doen, waarvoor heb ik ze anders aangeschaft?

Heel professioneel zijn er twee lijnen in het zand getrokken. Merwin Dollison maakt een opmerking, want Pieter Mans staat er niet helemaal achter. Dan geeft Egbert Veneklaas het sein dat we naar voren kunnen komen, naar de eerst lijn. Mijn start is goed. Bij de eerste vijf. Waar is Eric Borg? Over de mat, positie kiezen en een blik opzij. Rechts Borg, Links Guido Sasse, achter me clubgenoot Ruud Blikman. Kort voor me Jan Paalman en Bert Kelder. De eerste bult zorgt al meteen voor krachtverschillen. Borg trekt door, maar oogt ontspannen, minder nerveus dan in Holten. We verlaten rechts het crossparcours. Hier gaat het over een breed pad of over het fietspad, maar met spikes kies ik voor de brede zandweg. Mijn puntje die kleiner zijn dan tijdens de crosskampioenschappen (Heerde), lopen een stuk prettiger. We sluiten aan bij Kelder en Paalman. Ik hoop dat Borg er achter blijft. Hier kan ik met mijn lange pas goed mee komen. Links het bos in gaan we voorzichtig klimmen en crossen, boomwortels ontwijken, scherpe bochten met alsof ze het zo hebben uitgezet op die plekken waterplassen. Af en toe een knik in het pad, zodat je nauwelijks in een ritme kunt komen. Borg lijkt daar geen moeite mee te hebben. We staan bijna stil als we rechts het motorcrossparcours weer induiken. Ik raak iets los, een bultje en dan direct gevolgd met zijn grotere broer en dan mag je eruit klimmen. Daar knapt het touw. Op het makkelijke rechte stuk moet ik passen, Ruud volgt. Daarachter op afstand Sasse. Het mooiste stuk van het parcours vind ik de slinger net voor het start/finish veld. In rap tempo zie ik echter hoe de afstand met Eric oploopt. Hij volgt in het voetspoor van Paalman en Kelder.

Ik richt me daarop op Blikman die bij mij is aangesloten. Mijn krachten nemen af, de poging om Borg te volgen heeft verkeerd uitgepakt. Nu is het zaak om weer in een ritme te komen. Me focussen op de tweede plek. We blijven twee ronden bij elkaar. Guido zie ik dichterbij komen, waarop ik voor de laatste ronde aanzet en meteen een gat heb met Ruud. Het lukt me om door te trekken en met de berusting van een tweede plek in het klassement loop ik toch weer soepeler mijn slot kilometers. Vooral op de punten met het gedraai om de linten is het oppassen en heeft iedereen moeite om de pas te houden, elke ronde zijn daar de bochten meer uitgesleten en gladder. Daar kon ik mijn 12 millimeters wel gebruiken. We zijn er, het crossseizoen is afgelopen.

Uitslagen 10 km:
1. Pieter Mans Almelo 35.50
2. Merwin Dollison Winsum 36.03
3. Bert Kelder Den Ham 36.20
4. Eric Borg Hengelo 36.22
5. Werner Wessels Markelo 36.44
6. Jan Paalman Rijssen 36.55
7. Jeroen Machielsen Nijverdal 37.34
8. Ruud Blikman Hellendoorn 37.47
9. Guido Sasse Neede 38.22
10. Martijn Paalman Holten 39.15

Eindklassement
Hsen
1. Pieter Mans 3
2. Merwin Dollison 6
3. Leon Sanderman 6
4. Jan Paalman 11
5. Bert Kelder 12
M40
1. Eric Borg 3
2. Jeroen Machielsen 5

3. Guido Sasse 7

www.avrijssen.nl/upload/tib/Eindstand_2008-2009_10_km.txt