TAR'09 Training wk 23 . 30

GORE-TEX® Transalpine Run 2009
www.transalpine-run.com/

Foto © 2010sprengenbergrunner

In het voorjaar passeer ik een wielrenner in het oranje. Die zich meteen verontschuldigt dat hij pas met het seizoen is begonnen. Hij heeft er 600 km opzitten. 600 km denk ik? Bedoelt hij die dag? Of die week? Hij vraagt hoeveel ik er op heb zitten. Ik kan hem geen zinnig antwoord geven, want ik ben hardloper. Weliswaar op dat moment op de racefiets. Het geeft me wel stof tot nadenken. Tellen de mountainbikekilometers ook mee? En spinning dan! Het is een wijze les, maar voor mij zijn de kilometers niet van wezenlijk belang. Het gaat meer om de trainingsuren. Onbedoeld ga je minder fietsen als het hardlopen meer wordt en andersom. In de maand mei komen mijn hardloopkilometers per week niet uit boven de 47 km, zodat het een onhaalbare missie lijkt.

Na mijn (hardloop) herstelperiode noteer ik:
(Totaal uren, hardloopkilometers, hardloopdagen, fietskilometers, fietsdagen)

Week 23; 8.25 uur 42 km 2, 150 km 3,
Week 24; 6.5 uur 45 km 3, 65 km 2, 
Week 25; 9.25 uur 61 km 3, 108 km 2,
Week 26; 10,25 uur 66 km 3, 125 km 2,
Week 27; 9.25 uur 69 km 4, 90 km 2,
Week 28; 13 uur, 125 km 6, 45 km 1,
Week 29; 10,75 uur, 93 km 4, 80 km 2,
Week 30; 12,5 uur, 80 km 4, 140 km 3,
(kilometers zijn bij benadering. Ik heb geen moderne metertjes op de ATB wel op de racefiets).

Hoe over te schakelen naar trainingsweken van minimaal 80 km en maximaal 150 km (volgens Jan-Albert Lantink moet het nog meer zijn). Ik weet dat een marathonschema onvoldoende is. Ik moet meer trainen dan ik ooit heb gedaan. Logisch dat je het uitstelt. wie wil er nu elke dag spierpijn hebben? In juni schrijf ik een maximum week van 66 km bij en dan begint de tijd te dringen. De selectie baantraining in Rijssen op woensdag laat ik achterwege (na kuitblessure). Op die avond train ik vanaf mei met het vaste mountainbikegroepje. Jan-Albert Lantink is de coach op afstand, hij gaf me aan niet te veel duurlopen te doen. Daarom heb ik gekozen voor het alternatief: meetrainen met de recreantengroep van Atletics op de maandagavond bij Gerard Blikman. Alle trainingen hebben we uitgevoerd in het bos, dus dat kwam me goed uit (mindere aanslag op de kuit). In tegenstelling tot de groep die met de auto of fiets naar de trainingslocatie komt, doe ik dat hardlopend. Zo is het voor mij een goede duurtraining met tempo’s.

Beetje bij beetje heb ik ingrediënten toegevoegd voor de TAR. Waaronder actief klimmen en dalen en daarnaast juist de meest onbegaanbare paden wel nemen. Goed er zijn grenzen, ploeteren door mul zand, dat lijkt me niet echt zinvol en het moet wel leuk blijven. Na de vierde hardlooptraining is het echt niet zo, dat ik met veel plezier mijn hardloopschoenen aantrek. Maar ben je eenmaal bezig, dan geeft dat al snel een goed gevoel. En zeker in deze fase, want het doel is heel anders. Elke kilometer, elke minuut extra staat in het teken van de TAR.  We hebben ons aangesloten bij de www.alpinrunner.ch/ en doen mee met negen teams.

Waaronder drie NL teams:

36 Team Alpinrunner.ch. 6 NL Gemengd:
De Vos Willem Wolfheze Netherlands;
Vlasveld Anita Wageningen Netherlands

37 Team Alpinrunner.ch. 8 NL Master:
Machielsen Jeroen Nijverdal Netherlands;
Lantink Jan-Albert Borne Netherlands

39 Team Alpinrunner.ch. 9 NL Master:
Bartels Dolf Lelystad Netherlands;
Van Weezep Ron Lelystad Netherlands

Foto © 2009sprengenbergrunner (met Willem de Vos).

Via de Zwitserse berglopers is alles rondom de race geregeld. De massale slaapruimtes van de TAR organisatie laten we links liggen. We zullen via onze eigen kopman; teammaat Marco Jäger en begeleidingsteam eten en overnachten in eenvoudige, maar met alle gemakken voorziene pensions/hotels. Met de nodige rust, normaal en genoeg te eten en minder stress. Op de site van de alpinrunner.ch kunnen we volgen wat alle teamleden doen. Daarbij valt mijn gedoe in het niet. Ergens probeer ik me aan vast te houden, steun en bevestiging te zoeken. Als me dat niet lukt, of het me in de voorbereiding teveel wordt mummel ik mee met:

Pippi Langkous

Twee maal drie is vier
Wiedewiedewiet en twee is negen
Ik richt de wereld in
Wiedewiede naar mijn eigen zin

Hai Pippi Langkous
Tjollehee tjollehee tjollehopsasa
Hai Pippi Langkous die doet haar eigen zin

 

Krotwaariaans Bikkelweekend ‘09

Trainingskamp Luxemburg
Beaufort 10 t/m 12 juli ‘09
 

Foto © 2009sprengenbergrunner, vlnr Fons, Luc en Rob.
 
Het trainingskamp geeft me de broodnodige duw in de rug. Spontaan reageer ik op een oproep op de site van ‘Losse Veter’, waar de ‘Witte Keniaan’ een aantal ‘Bikkels’ zocht. Hoewel ik vage tot geen marathoninspiraties heb kwam ik door de selectie. Naast mij reageerde de winnaar van de Marathon van Leeuwarden Remon van Lunzen en de Ultralaaglander Krijn Kroezen. Het is net die prikkel die ik nodig heb voor de TAR. Vanwege de crisis heb ik afgezien van mijn trainingsstage in Zwitserland. Nu alsnog naar Klein Zwitserland. Een trainingskamp met trainer/atleet Luc Krotwaar, die sinds dit jaar is begonnen bij Eindhoven Atletiek (Marathongroep).

Het eerste gesprek met Luc gaat over koffie. De nodige cafeïne moet even wachten, want het pompstation aan het Floraplein in Eindhoven is gesloten. Zo is onze eerste stop al vrij snel na vertrek. Er zijn twee soorten mensen, hardlopers en anderen. Bij die anderen moet je altijd een beetje aftasten, zoeken naar aanknooppunten. Bij deze groep marathonlopers hoeft dat niet, wij de gastlopers zijn voor we Luxemburg binnen rijden, opgenomen in de groep Krotwaar. We verblijven in een jeugdherberg waar we twee kamers hebben. Met veel tamtam gaat er een groep rechts de trap op, geruisloos gaat de rest links. De eerste training van ruim een uur begint meteen in een pittig tempo. Op het asfalt gaat het me haast te hard, maar in het bos (Mullerthal) kom ik in me ritme en voelt het even alsof we inderdaad in Zwitserland zijn. Prachtige rotsformaties, mooie vergezichten, voortkabbelende beekjes en diepe afgronden passeren we. Luc komt hier al jaren en kent de weg, maar af en toe lopen we toch mis en moeten we ons een weg zoeken door het struikgewas, met brandnetels en doorns, gelukkig heb ik mijn lange kousen aan. Hoe zwaarder en onbegaanbaar het rotspad (trail) zich onder onze voeten voort raast hoe meer ik in mijn element kom en me in de Alpen waan. We eten laat omdat we als duursporter `s middags eerst de Tour hebben gekeken. Luc heeft speciaal voor dit kamp een Keniaansgoedje klaar gemaakt, het is een soort maïspannenkoek. Ik probeer te omschrijven waar het naar smaakt, nergens naar zegt mijn buurman. Goed dat we voor de volgende dag een beroep kunnen doen op onze Italiaanse meester-kok Marco Tramontina.
http://connect.garmin.com/activity/8628504

Foto © 2009sprengenbergrunner

Zaterdag staan er twee trainingen op het programma. Een heuveltraining met korte tempo`s en een duurloopje met wat versnellingen. Het hoofdprogramma die morgen betreft een flinke klim, met een gemeen steil stuk al na een paar meter. Daar blokkeer je haast al meteen en is het zoeken naar de ideale lijn, die er vanwege de boomwortels en het gekronkel niet is. We gaan drie minuten klimmen en dan ongeveer in dezelfde tijd dalen, zodat je weer bij het beginpunt bent. Mijn doel is de TAR en vanaf het moment dat dit in mijn hoofd zit probeer ik de heuvels wat sneller en bewuster af te dalen. Zo ook deze, waardoor ik in 2.40 beneden ben en dan hou ik me nog in. Maar bij de tweede maal geeft Luc aan dat we beneden meteen door moeten! Dan toch maar die volle tijd ervoor nemen. Halverwege lijkt het of de drie minuten steeds sneller voorbij gaan. Onderling moedigen we elkaar aan. Zo ongeveer bij de vijfde maal hebben we ons ritme (en plek) te pakken. Master Arie van Houwelingen gaat me net voor en daar moet ik in berusten, maar dat zorgt er wel voor dat ik die laatste drie iets verder kom. Had ik al verteld over Hapert, daar wonen minsten twee atleten. Hapert daar heb ik om onduidelijke reden ooit een wedstrijd gelopen. Een centrumloop (1994) over 10 km in 34.22, daarmee werd ik 18de en Jan van Rijthoven won. Dit weekend staat Hapert centraal, dat is ons referentiekader, op de schaal van Hapert. Fons Liebregts en anderen organiseren daar een Halve marathon, die uiteraard niet de Halve van Hapert gaat heten. In Hapert gebeurt verder niet veel, daarom hebben mensen uit Hapert en omgeving sterk de behoefte om eens uit Hapert te komen. Lukt dit dan willen ze alles weten. Bram van Rijswijk maakt het wel heel bont, deze jonge marathonbelofte (Bram de Beuker) spuit een vragenvuur uit van vier vragen per minuut. Het mooiste is wel dat hij zelf met een soort van antwoord komt: Ik denk! De avond werd afgesloten met de gitaar van Rob Mellegers, deze entertainer kunt u inhuren voor reclamespotjes. Luc verbaasde zich er over dat men naast het hardlopen ruimte heeft voor andere hobby`s. Noordelingen schijnen wat behoudend en rustig te zijn, daar voldoet Remon van Lunzen in eerste instantie aan. Eenmaal de goede snaar te pakken is er geen houden aan en speelt hij de Blues alsof hij dat elke avond doet. Remon een dubbeltalent!
http://connect.garmin.com/activity/8628518
http://connect.garmin.com/activity/8628528

Foto © 2009sprengenbergrunner

Met wat vermoeide benen beginnen we aan onze monstertocht. Iedereen heeft het wel gehad met die trails, behalve ik. We gaan over het asfalt, gaande weg wordt het warm en is er gelukkig een stop waar we overtollige kleding kunnen achterlaten. Luc heeft gezorgd voor een auto op de helft van het parcours. Als ik af en toe op kop loop van het tweede groepje merk ik dat het dan prettiger gaat. Ergens begint het op een wedstrijd te lijken en als we beginnen aan een lange klim geeft Krotwaar aan dat hij gaat. En lichtvoetig plaats hij een demarrage waarmee hij aansluit bij Remon. Krijn Kroezen en ik vinden elkaar in de achtervolging op Bram van Rijswijk en Harm Sengers (de gretige leerling, die klaar staat te trappelen om het stokje over te nemen van de Meester). Het voelt alsof we bezig zijn met de Asselronde tijdens de MidwinterMarathon. Krijn trekt door en vastbesloten is de blik gericht op Bram. Met geen woorden, maar daden lopen we beetje voor beetje het gat dicht. En dan opeens moet Krijn lossen. Alleen wordt het moeilijker en ik probeer te versnellen, maar blijf steken op nog geen twintig meter en dan gaan ze boven op de heuvel stoppen! Al met al een prachtig weekend. Dit soort trainingsuitwisselingen zouden er voor wedstrijdatleten meer moeten zijn. Uniek hoe wij de kans hebben gekregen om te proeven aan topatletiek. Hoe Luc in hart en nieren hardlopen is, dat hij op elk moment een zinnige uitwijding kan geven over deze materie. Dan stoppen we even met onze vragen, met eten. De videoanalyses van Harm Sengers door Luc is boeiend om te volgen. Hoe de wisselwerking is tussen trainer en atleet, hoe er gebruik gemaakt wordt van de huidige techniek en hoe er ruimte is voor elkaars mening. Mijn trip eindigt met een bak koffie langs de A59 bij Heesch en daar tref ik, de ex hardloper Frank Reith uit Groningen.
http://connect.garmin.com/activity/8630185

Met dank aan de groep van Luc Krotwaar, Krijn en Remon voor de inspirerende inzichten. Zie ook het verslag van Harm Sengers:   http://harmsengers.blogspot.com/2009/07/krotwaariaans-bikkelweekendje-luxemburg.html 

25 jaar wedstrijdhardloper 2002

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 19

‘Life is a struggle to dead’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner.

Overal zag ik van die kleine oerdegelijk rode autootjes. Dan dacht ik Simone te zien. Er kwam een verre Prinses, zij trouwde onze Willem. Gerard van Velde onsteeg zichzelf op de OS 1000 m schaatsen Wereldrecord 1.07.18. ‘Salt Lake Smitty’ zweefde naar zilver 5000 m Nederlandsrecord 6.49.22. Paula Radcliffe liep een wereldrecord marathon 2.17.17. Simon Vroemen behaalde EK zilver op de Steeple. Dubbel NL Kampioene Anja Mulder sprong de NL allertijden ranglijsten binnen 6.31 en 12.42. Ze mocht in Sevilla voor NED in oranje en werd 5^de tijdens de FBK Games. Jolien Lammers werd Nederlands Kampioene bij de B. jun. (Hinkstapspringen). Met wereldvreemde Ultrafietser Frank van Rijn fietste we over de Andes en wandelde de Inca-trail naar Machu Picchu.

Met de verkoop van ons huis en de aankoop van mijn huis leek het of ik jaren werd terug geworpen. De vrij gekomen tijd (zonder Simone), de nieuwe vrijheid werd als vanzelf ingenomen. Zondagmorgen hoefde ik niet uit te slapen, ging met een groep mountainbiken. Die mountainbiketrainingen zijn daarna een vast onderdeel geworden van mijn schema.

De baantraining onderging ik op de automatische piloot, er was voor mij haast geen prikkel. Met Jakob Renkema had ik mijn vaste baantrainingsmaatje. Jakob loopt als een bankier, oerdegelijk, precies zoals Marian Freriks hem dat opgaf. Prima, maar voor mij; een sporter die geniet van het onbezonnen, naïeve, kinderlijke, Keniaanse knalwerk, is het dodelijk. Teveel zat ik met Simone in mijn hoofd, ze is er altijd, maar ook weer niet (‘Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist’). Het was alsof ik verlamd of verdoofd was, dat ik niet mijn volle vermogen kon gebruiken. De energie ging verloren aan vragen omtrent haar, waar ze was en met wie en of ze terug kwam en wanneer. Ze flitste in gedachten voorbij in al haar gedaantes; van dat meisje op blote voeten in de eerste zonnestralen, die troostende grote zus die niet alles wist maar samen wel heel veel, de stoot die telkens haar lippen weer moest opmaken en die uitnodigden tot, de spontane meid die een extra blokje om reed omdat een leuk liedje op de autoradio nog bezig was. Tot die dame in mantelpak. Simone.

Tegen alle verwachtingen in liep ik twee stabiele halve marathons. Het huis kwam er dankzij hulp van mijn ouders. Mijn neefje toonde ik trots mijn woning, jong en goudeerlijk lachte hij me uit (dat ik een krot had gekocht). Met moeite nam ik de beslissing om over te stappen naar de trainingsgroep van Gerrit Voortman. Waar een groot deel van de jongens (de harde kern) toen al trainde. Gerrit won de OAD crosscompetitie voor de vierde maal en zou dat in het seizoen `02 / `03 voor de laatste maal doen. Soms kun je als trainer heel theoretisch uitweiden. Gerrit was meer van de praktijk, zo kwam hij met een tafeltje die hij langs de baan zette. Hierop konden wij onze bidons zetten en zo het drinken tijdens de training oefenen en ons bewust maken van de vochtopname tijdens de training. Ik kwam er achter dat ik toch wel een grote broer had ( in de zin van: wijs, iemand die je steunt, er is, waar je op kunt terugvallen mocht het nodig zijn) Boudewijn. Apetrots ben ik op mijn grote broer, die al gauw de strijd aankon met eeuwige ‘recreant’ René van Weezep. Dat waren hele mooie trips naar wedstrijden met Bobo en heel speciaal als schoonzus Hanneke meeging. Dan was ik nog zenuwachtiger voor hun, dan voor mijn eigen presteren. Hanneke die maar wat deed, terwijl ik me druk maakte dat ze van alles moest (inlopen, omkleden, wedstrijdgereed maken, drinken), maar Hanneke stapte de auto uit, schreef zich in en liep naar de start.

De Coping lessen vanuit de Psychologie kon ik toepassen op mezelf. Waarop ik een droomreis naar Peru boekte. Met een reisgezelschap fietste we van Arequipa naar Cusco. Langs de diepe kloof Canyon del Colca. En wandelde we de door de Cordilleras Villcabamba. Met als doel mijn hoofd leeg te krijgen. Om fris en herboren terug te keren en dapper verder te gaan (alleen). Onbezonnen daalde ik de bergen af en zonder vrees beklom ik ze. Met wat als de Koninginnenrit werd aangeduid reed ik op mijn Specialized zonder voorvering halverwege al op kop. En na een urenlange solo kwam ik alleen aan op de 4850 m hoge bergpas (35 graden koeler), daar kwamen de emoties. Van de hoogte, het machtige landschap, maar ook de kracht van jezelf. Bij de afdaling begreep ik meteen het nut van voorvering. Wat heb ik die fiets vervloekt, wat heb ik daar gescholden, maar niemand die het hoorde, het was een hele opluchting. Thuis kwam na een paar weken de klap, het verwerken kon je verschuiven maar je kon er niet omheen. Ik moest er doorheen en deze strijd kon ik niet winnen.

Heel onwerkelijk was het verlies van ons trainingsmaatje Pitchou Itebe Meya (Kinshasa 1978 – Zwolle 2002). Gevlucht voor de oorlog in Kongo / Zaïre, voor armoede en de uitzichtloze situatie. Dan hier door een noodlottig ongeval om het leven komen (aanrijding met een wielrenner, een medesporter!). Een dodelijke val tegen een stoeprand? Pitchou was anders (nogal donker, met een salsa swing en dunne kuiten), maar had hetzelfde doel als ons wedstrijdhardlopers. Bij Atletics had hij een ‘thuis’ gevonden. Nooit zal ik vergeten hoe Pitchou op de dansvloer (bij de Bruiloft van trainingsmaat Dennis & Stella) vroeg of hij met mijn vrouw mocht dansen (‘mijn vrouw’). In november klom ik uit het dal, maar de weg omhoog was ver en vol barrières. Angsten die voorheen niet bestonden kwamen in meervoud. Als een echte Ram ging ik er weer tegen aan.

www.youtube.com/watch?v=QansetII42Y

(Kranten)knipselnieuws:

De Twentsche Courant Tubantia november.

Leerling verslaat meester

Udo Zwijnenberg wint Duivecatecross

Niet de hoogteverschillen in de Duivecatecross waren zaterdag scherprechter, maar de vorm van Udo Zwijnenberg. De 27-jarige plaatselijk favoriet versloeg niemand minder dan de grote meester zelf. Gerrit Voortman dus. Voortman is oud-Rijssenaar en tegenwoordig trainer bij Atletics. Dat lijkt zich tegen hem te keren. Want zijn eigen pupil liep zaterdagmiddag moeiteloos bij hem weg.

Enkele hardloopprestaties:
Nijverdal nieuwjaarsloop 5 januari 10.2 km 35.11 4de
Hengelo Woolderes 17 maart 10 km 35.16 2de
Ootmarsum Gibo 5 mei 21.1 km 1.17.42.
Enschede Twente marathon 26 mei 21.1 km 1.17.30 7de

Denham C1000 31 december 5 km 16.30 1ste

- Boudewijn Machielsen
Nijmegen Zevenheuvelen 17 november 15 km 59.27

Denham C1000 31 december 5 km 18.15 10de

- Pitchou Itebe
Halve marathon Ommen 6 april 21.1 km 1.11.58 1^ste

HogeLageTorenloop Oldenzaal 14 april 15 km 49.15 2^de

Eiberrun Eibergen 20 april 10 mijl 53.18 2^de

Banthumloop Bergentheim 21 juni 10 km 33.03 6^de

Enkele uitslagen:

Hegeman Cityloop 15 juni

 Atletics Nijverdal

10 km KNAU

1. Kyvi John Kenia 28.29

2. Simon Killu Kenia 30.23

3. Melchior v/d Pol AV `34 32.20

4. Theo v/d Veer Climax (M40) 32.27

5. Adri Deemter AV HAC `63 (M40) 32.45

7. Merwin Dollison Hellas 33.35

8. Jeroen Machielsen Atletics 34.18

9. Arjan Nieborg MPM 34.35

10. Hans Bosman Daventria (M40) 34.42

11. Alimetu Bekele Kenia (V) 35.01

12. Bertil Krukkert Nijverdal 35.05

13 Jakob Renkema Atletics (M40) 35.10

23. Boudewijn Machielsen Nijverdal 38.02

Nijverdal oktober 2009. 2002.