De strijd met de achillespees ‘10

Rijsserbergloop
zaterdag 12 juni
www.tersteegerijsserbergloop.nl 

Foto: © 2010janpetersanderman
 
Al maanden geleden kreeg ik de uitnodiging voor de Rijsserbergloop van de wedstrijdcommissie van AV Rijssen (Net als vorig jaar). Toen moest ik verstek laten gaan vanwege het NK baan 10.000 meter. Nu wou ik toch wel proberen om aan de start te staan. Als de datum nadert waarop de organisatie een bevestiging wil hebben, is er voor mij weinig zekerheid over de vorm.  Ik schrijf me in voor de 10 mijl, want dat is de afstand waar het in Rijssen om gaat. 
 

Helaas is mijn masseur en mijn rechterachillespees het daar niet mee eens. De één adviseert om dat absoluut niet te doen, de andere stelt zich voor de zoveelste keer reuze aan en schreeuwt om aandacht. Ging die eerst na de kuiten, zijn die een beetje tot rust gekomen begint een ander te mekkeren. Altijd wat, nooit wat goeds. En dat na een inspanning van net boven de 10 minuten. De geest is sterk, een deel van het lichaam zwak. Wat scheve verhoudingen geeft. Dan de 5 km, dat moet kunnen, andere opties zijn er niet. Aan de kant staan zeker, ga zelf aan de kant staan! De uitnodiging heb ik ook te danken aan mij podiumplek (10 mijl),  dat is al weer wat jaren geleden (2007). Nog veel eerder werd ik tweemaal eerste op de 5 km; 1989 en 1991. Dat de 10 km van het programma is geschrapt is een goede keuze, hierdoor krijg je meer kwaliteit op zowel de 5 km als de 10 mijl. Van de masseur kreeg ik wat oefeningen mee, met dit maal ook aandacht voor de hamstring. Daar blijkt sprake te zijn van een verkorte spier. Ik word er een beetje moedeloos van, als hij mijn arm zou gaan masseren heb ik daar waarschijnlijk ook last. Het is wat. Kortom de belastbaarheid blijft twijfelachtig en rust is meestal voor mij de beste training. Voor mijn geest is die rust dan weer niet goed, tja.

Met het inlopen voel ik al lichte pijn in de rechterachillespees, maar dat trekt na een kwartier weg (weet ik). Echt tevreden ben ik er niet mee. Gek genoeg voel ik niets meer als ik klaar sta in mijn wedstrijdoutfit. Met Vanessa loop ik naar de start. Zij gaat achter het lint. Ik blijf dralen voor het touw.  Met clubgenoot Fred Sluys heb ik de te kloppen masters al doorgenomen. Ik richt me op Melchior van de Pol. Ergens vind ik dat absurd, want wat heb ik nu gepresteerd dit jaar? Niets! De anderhalve ronde over de baan gaan uitstekend. Dan verlaten we die via een schuinte, waar we tevens een bocht moeten maken. Hier zijn mijn spieren niet blij mee. Gelijk komen heel wat atleten voorbij. De straat met kinderkopjes is ook niet goed voor mijn achilles. Op het asfalt kom ik terug in het ritme en zie Melchior af en toe omkijken. Ik ga voor deze plek als master. De kopgroep neemt afstand. Maar de aansluiting met de voorste lopers is er nog. Op dit glooiend parcours is het zaak om niet te veel energie te verspelen in het begin, dus hou ik me even koest achter iemand.  Ik klok: 3.25, 6.56 en 10.29. Op de helft zet ik iets aan en ga in de aanval. Bij de klim naar Hotel Rijsserberg zie ik atleten voor mij terugzakken. Ik krijg Arne Lubbers (AV Rijssen) in beeld en trek door. We moeten bij de Rijsserberg toch wel een eindje verder, daar zat ik over te twijfelen bij het inlopen. Voor mij blijkt het een voordeel, immers mijn geest is sterk. Verassend loop ik in op Marijn de Jonge, het is of hij stil staat. En ik kom dicht bij de top tien. Waarop ik vol aanzet in de afdaling, ook omdat ik daar een veteraan voor me ontwaar. Die moet ik voor de zekerheid pakken. Pas onderaan heb ik ze. De andere blijkt Robbin Schulenburg. We gaan met zijn drieën de baan op. En ergens boor ik nieuwe energie aan (terwijl ik eigenlijk moet bijkomen van de inspanning). Robbin is daarvoor al afgehaakt. De man in het geel is taaier. Ik spreek mezelf moed in, het is maar een klein stukje, nu niet gaan zeuren, er is geen pijn. Je loopt bij de eersten, dit laat je niet meer lopen. Steen kapot kom ik over de finish. Ik heb alles gegeven en eindig achter Melchior van de Pol. Meer zat er niet in. Meer dan tevreden. Vanessa slaagt ook in haar opzet, ze loopt onder de 20. Later maak ik in de massageruimte kennis met de man in het geel; Bennie van Schaik uit Klarenbeek. Hij doet diezelfde avond nog de Halve van Zwolle! Als ik mijn achillespees en kuiten heb laten masseren, benadrukt de masseur dat ik moet oppassen met mijn rechterachillespees.

Uitslagen 5 km
Sen
1 Gerrit Jan Kastenberg Nijmegen 16.07  
2 Jorik Plaggenmassch Bergentheim 16.33   
3 Erik Driese Vollenhove 16.37 
4 Koen Veldhuis Nijverdal 16.56
M40
1 Melchior van de Pol Apeldoorn 17.00 
2 Jeroen Machielsen Nijverdal 17.11  
3 Arjen Driesen St Jansklooster 17.43
M45
1 Fred Sluys Wierden 16.42 
2 Erik Klein Baltink Zutphen 16.50 
3 Bennie van Schaik Klarenbeek 17.16
M50
1 Roelof Hutten Bruchterveld 17.46 
2 Cees Kraaijeveld Apeldoorn 17.48 
3 Jaap van Riet Lochem 17.49
M70
1 Gerard Wolterink Hellendoorn 34.12
Vsen
1 Lies Deruddere Wevelgem 18.58 
2 Anouk Koelen Bornerbroek 19.15 
3 Marlin Nijhof Hengelo 19.16 
5 Vanessa Lorkeers Wierden 19.54 
V35
1 Brigit Landewe Boekelo 18.52 
2 Alison de Rooy  Hengelo 20.10 
3 Astrid van Velden Hardenberg 20.12 
7 Jacqueline van Egmond Nijverdal 23.40

3000 m cr M40 ‘10

3000 meter Baanwedstrijd Rijssen
Clubrecord / Baanrecord M40
vrijdag 4 juni
www.avrijssen.nl/baanwedstrijd.php


 Foto: © 2010jennysanderman

Na de ‘test’ in Vriezenveen ben ik benieuwd hoe het nu werkelijk gesteld is met de vorm en of ik al belastbaar ben. Wel of niet mee doen in Rijssen aan de baanwedstrijd? Het past mooi in het rijtje korte afstanden, maar die heb ik allemaal gelopen als haas. Die vrijdagmiddag besluit ik om mee te doen, het is warm en een duurloop is dan geen pretje. Als ik de uitslagen van het jaar ervoor bekijk, zie ik dat een eerste plek bij de M40 simpel te behalen is. Maar hoe is dat nu, na maanden training onder mijn normale niveau. En zonder een wedstrijd. Mijn lichaam heeft de beslissing genomen en  prompt moet ik naar de wc.

In Rijssen tref ik meer Masters en opeens ben ik niet zo zeker van mijn zaak. Aan de andere kant is dit gewoon leuk en ik zie ons al strijden, rondje na rondje. Ik loop in met de drie Jannen: Jansen, Poortman en de Groot. Het lijkt alsof we beginnen aan een training. Zijdelings komt de wedstrijd ter sprake. Jan rekent uit dat we 40 seconden moeten lopen per 200 meter, om onder de 10 te blijven. Een mooi streven voor deze oude garde. Ik stel voor om me pieper daarop in te stellen. Wat ik later ook doe (Ik heb als richttijd 09.59 opgegeven). Terug op de baan blijkt er een behoorlijke opkomst voor de 3000 meter met veel junioren. Het blijft tot kort voor de start onbekend hoe de serie indeling is. Als ik wat rondhuppel op de baan, komt jurylid Wim Mulder (Atletics) langs. Hij groet me al wandelend om vervolgens terug te keren en vraagt hulp bij de serie indeling. Hij heeft drie series op papier maar om onduidelijke redenen ontbreken de tijden die iedereen moest doorgeven. Ik wil wel helpen, maar ken ook niet iedereen en roep de hulp in van trainer Meindert Koopman. Als ik ze samen zie weglopen ben ik niet helemaal tevreden, en wil eigenlijk wel mijn eigen plek veilig stellen.

Er wordt bevestigd dat ik in de eerste serie zit, maar Jan Groot niet en daar maak ik hem attent op. Bij de start en het melden, blijkt de 1 (1ste serie) achter mijn naam in een 2 te zijn veranderd. Veel onduidelijkheid en tot op het laatst wijzigingen, onbegrijpelijk! We (de 1ste serie) starten zo in een grote groep. Ik ga in baan 1 staan, dat vind Gerrit-Jan Kastenberg wel goed en hij geeft mij die ruimte. Het eerste rondje gaat prima en meteen heb ik alle masters al gelost. Het piepje gaat net na de streep, dat blijft een paar ronden zo. Achter me voel ik gedruk en er valt voor me een gaatje, waarop ik als in een training opzij schuif. De maatjes Bert-Jan Haarkamp en Marijn de Jonge komen langs. De groep moet ik helaas laten gaan, het gaat net iets te hard. Dat is balen nu zweef ik tussen twee groepen. In het midden stuk loop ik wat in op mijn voorganger die ik pak, maar er misschien net iets te lang achter bleef hangen. Daarna kom ik telkens te laat over de streep. Die verloren tijd probeer ik goed te maken in de laatste kilometer. De groep komt in beeld, maar de afstand is te kort. Ik loop in op een junior van AV Rijssen (Robin Schulenburg) en zou hem verslaan hebben als de aanmoedigingen voor hem achterwege bleven. Net boven de 10. Toch wel tevreden, het gevecht met de masters is er helemaal niet geweest. Ik bleek toch net een klasse hoger.  Clubgenoot Koen Veldhuis won de wedstrijd en kreeg de ‘Jan Voortman trofee’ uitgereikt door (ik meen) mevrouw Voortman. Koen was niet helemaal tevreden, want hij had gehoopt op meer tegenstand en een snelle tijd. Vooraf tipte ik hem nog om niet meteen op kop te gaan lopen, maar Koen blijkt een hele snelle leerling. Hij wou een goede tijd lopen! Niet alleen hard kunnen lopen, maar ook de juiste instelling. Volgende keer beter. Het bleek wel een baanrecord (AV Rijssen) bij de junioren A (en pr). Voor mijn tijd gold hetzelfde, bij de M40 en volgens mij is het ook nog een clubrecord (Atletics). Ik zou niet weten wie (welke master) ooit sneller een 3000 meter heeft gelopen. De enige dat ben ik zelf, dat was een indoorrecord. Met 10.03 ben ik terug waar ik begon; Eerste baanwedstrijd 1985 Nijmegen.

Uitslagen:
3000 meter
B junioren
1. Wouter Jansen AV Holten 9.44.1
2. Stijn Uijen AV Holten 9.47.0
3. Omar Cornelis AV Holten 9.51
A junioren
1. Koen Veldhuis AV Atletics 9.16.7
2. Carlo Struik AV NEA Volharding 9.21.9
3. Getin Roke ACO van Elderen 9.27.0
Sen
1. GerritJan Kastenberg Seven Hills Running 9.23.5
2. Han Disveld AC TION 9.37.3
3. Anton v/d Stoep CAV Energie 9.38.9
Masters
1. Jeroen Machielsen Atletics 10.03.2
2. Jan Poortman AV Rijssen 10.19.9
3. Jan Jansen AV Rijssen 10.25.6