donderdag 9 oktober 2008

TPy ATB 2weekse Transpirinaika '08

Mountainbike tweeweekse Spaanse Pyreneeën

Overzichtkaart van links boven Hendaye naar rechts onder Argeles sur Mer.

Na mijn hardloopvakantie van 2007, had ik voor dit jaar besloten om te gaan mountainbiken.
Met het lezen van de reisverslagen en de aangevraagde informatie, was ik snel overtuigd. Col d’Extrême prijst zichzelf aan als; ‘De reisorganisatie voor de meer sportief en avontuurlijk ingestelde fietser, gespecialiseerd in de Franse & Spaanse Pyreneeën’.
Op deze tocht gaan de deelnemers via verschillende etappes van de westkust naar de oostkust. Van de Atlantische Oceaan (Hendaye-Plage) door de bergen naar het eindpunt de Middellandse Zee (Argelès-sur-Mer). Op de kaart lijkt het een klein stukje, de uitdaging zit niet zozeer in de lengte maar in de hoogte. De tocht draagt de Grieks klinkende naam ’Transpirinaika’. De ‘Coast to Coast’ wordt aangeduid als klassieker.

In de maanden vooraf kreeg ik de kriebels en begon ik me af te vragen waarom ik in godsnaam niet wat simpelers kon bedenken. Hoewel bijna niemand van mijn vrienden het een raar idee vond. Met uitzondering van Riny Pleij.  Deze veldrijder Specialist gaf aan dat het onverantwoordelijk was, dat ik dit ging doen. Mogelijk had hij daar gelijk in. Het klimmen is geen probleem maar het afdalen. Het zweet brak me haast spontaan uit, hoe kon ik dat onder de knie krijgen? Hoe te trainen voor deze uitdaging? Hier bedwing in elk heuveltje alsof het een persoonlijke strijd is tussen mij en die hobbel. Voor een berg moet je ontzag hebben, jij bent de zwakkere. Dus is het zaak om jezelf rustig naar de top te begeven, met respect voor dit machtig stukje natuur. En bij het afdalen dan? Uiteindelijk heb ik slechts twee weken gericht getraind voor dit avontuur, want ik ben immers een hardloper.

Foto © 2008EmielBockting

Na de reis geboekt te hebben lees ik het roadbook aandachtig. Er blijken pittige trail etappes tussen te zitten van ruim 90 km door ruig gebied. Dan zijn mijn twee wekelijkse tochten van anderhalf uur wat minimaal. Door mijn kuitblessure en deze ‘vakantie’ kwam de verhouding van hardlopen/fietsen steeds meer te liggen op het accent fietsen. Ik wissel het mountainbiken af met wielrennen. Op de Toeristenweg Nijverdal / Holten doe ik voor het eerst 4 maal dit retourtje Hotel Dalzicht / Oad Garage. Thuis blijk ik op mijn teller 90 kilometer te hebben volbracht in 3 uur, dat leek me wel een goed resultaat. Maar waar moet ik dat mee vergelijken? Het blijkt dat ik na pak weg 50 km een dipje krijg, maar ik overtuig mezelf dat ik die afstand straks niet in één ruk hoef te voltooien. En nu doe ik de training na mijn werk. Straks heb ik de hele dag voor 90 km! Door het vele fietsen herstelt mijn hardloopblessure ongemerkt. Het idee is nu al geslaagd, prachtig is het hoe je met fietsen zomaar met wild vreemden een bepaalde samenwerking aangaat. Je dicht eens een gat voor je, of pikt aan bij een mooi groepje. Als ik zondag 7 september mijn fiets naar Wageningen breng kijk ik mijn ogen uit naar al die mooie ‘bikes’. Ze glimmen me tegemoet en zijn voorzien van kleurige merkstickers alsof ze zo uit de showroom komen. Stuk voor stuk ATB`s waarmee je niet even rustig een stukkie gaat fietsen.

Foto © 2008HeikoBonenkamp. vlnr Gerard van Tilburg, Emiel Bockting en Paul de Sain.


Vrijdag 12 september 2008
vroeg in de morgen parkeer ik mijn auto op het parkeerterrein nabij het station Ede-Wageningen om vandaar verder te reizen met de trein naar Rotterdam. Het schema wat ik kreeg van reisorganisator George blijkt prima te kloppen. Het is wel een beetje krap, maar anders had ik geen treinverbinding. Er is een vertraging van 10 minuten, dan blijft er maar vijf minuten over. De spanning neemt toe, haal ik het wel? Als ik in Rotterdam uitstap bij het Centraal station zie ik in eerste instantie niemand. Gelukkig daar in de stationsrestauratie. Ik bestel een koffie en kan gelijk doorlopen naar de binnen rijdende Thalys. Onderweg stappen er Belgische deelnemers in. Christiaan de jongste van ons gezelschap, die het dichtst bij het vertrekpunt woont kwam te laat (oponthoud als gevolg van een vrachtwagen ongeluk). Hij schrijft in Parijs (waar onze trein vertraging heeft) de gebeurtenis van de dag op zijn naam. Met behulp van zijn vriendin die mobiel stand-by was kon hij alsnog met een andere trein bij ons aansluiten. Waarop hij onder luid applaus werd binnen gehaald, terwijl de TGV aanstalten maakt om te vertrekken. Het is normaal al een hele toer met het doolhof aan poortjes en routes door het Parijse metrostelsel. De eerste overnachting is in de Baskische kustplaats Hendaye, waar we overnachten in Hotel Santiago.

Nijverdal, 1 oktober 2008

Geen opmerkingen:

Een reactie posten